Final Statement of the Balkan Anarchist Bookfair 2023

We ask you to translate this Statement into your languages, publish it in you media and share it through your communication channels. Please send us the translations of the Statement via email bab2023(at)riseup(dot)net so we can publish them here.

english | eλληνικά | türkçe | български | magyar | română | castellano | farsi | slovensko | shqipja | italiano | русский | français

OVER THE WALLS OF NATIONALISM AND WAR!

SOLIDARITY AND RESISTANCE AGAINST THE MACHINE OF DEATH!

From 6th to 9th of July around 800 comrades from all geographies of the Balkans, Europe and beyond gathered in Ljubljana, Slovenia to participate at the Balkan Anarchist Bookfair (BAB) 2023. The latter celebrated its 20th anniversary this year. More than a hundred publishers, distros and collectives from the international anarchist and anti-authoritarian movement presented their books, publications and other materials regarding current social struggles around the world. The BAB is more than a gathering of publishers, as it presents a convergence point for comrades from Balkans and beyond to learn from eachother’s struggles. Therefore, dozens of interesting discussions and workshops that took place parallel to the bookfair itself, were attended by up to a few hundred people each. The political intervention in the city of Ljubljana in the form of a demonstration against war, nationalism, patriarchy, borders and capital with up to 1000 people on Saturday evening was spontaneously initiated by the assembly of participants of BAB and self-organized by them. It was a clear and concrete confirmation of the internationalist character of this gathering and our movement in general. Numerous languages that were heard through the slogans, shouted during the demonstration and written on the banners, are not only a symbolic statement but a concrete expression of our internationalism and politics of unity in diversity. We may be different, we come from different places and we may organize in different ways but we all share the same passion for freedom and the struggle for life and dignity. For us it is completely clear: everywhere in the world – from the Balkans to Russia and the Ukraine – the enemy is capital and the state; enemies of the peoples everywhere sit in banks and in parliaments!

From Warsaw to Belgrade and Barcelona, Ankara to Copenhagen and London, Sydney to Valparaiso and Bogota, Sofia to Paris and Rome, Nikosia to Athens and Moscow: comrades from all around the world met in Ljubljana to share ideas, analysis and perspectives. We discussed our experiences, practices, models of organizing and struggles, and ways of participating in social movements and in wider popular revolutionary processes. All with the intention to find points of convergence, build common direction that involves the multiplicity of tactics, and form strategic proposals and alternatives. All of that can help us mobilize our strength and inspirations to tackle the challenges and social problems our movements and societies are facing in the context of the multiple ways in which political, economic and social destruction is implemented by the rule of global capitalism.

TOGETHER AGAINST WAR, BORDERS, PATRIARCHY AND CAPITALISM!

Our starting point of analysis and struggle is a common understanding of the role of capitalism and states with intertwined systems of domination, exploitation and oppressions, such as patriarchy, sexism, nationalism, and racism, in destroying societies, peoples, nature and the environment. All the recent crises – the constant intensification of attacks against popular classes, colonization and occupation of our cities and villages by capital and police, radicalization of repression and state violence, and finally militarization and war, are confirming our analysis from the past: capitalism is crisis, and capitalism is war. All this makes our political agenda of radical social change and of building an alternative even more urgent for the future.

We understand war as an integral part of the existing system and destruction: it is its tool and natural expression. It manifests itself in different forms, but its results are always the same: subordination, oppression, death and genocide. We see that everywhere. From Ukraine to Sudan, from Kosovo to Chiapas, from France to the Mediterranean, from Kurdistan to Palestine: forces of power and capital – be it through the national armies, militarized police, imperialist alliances, private and proxy elements, or through other forms of violence and attacks – are waging war against people and society. For us, the enemy is war itself. For us, the states, which need the war in order to impose their rule over the population, are the enemy. For us, the enemy is capitalism that needs states and wars to perpetuate its grip on the world. To oppose war, means to attack the system that needs it and enables it.

Borders in general and the deadly border regime of Fortress Europe in particular, are an integral part of this system of death. The Pylos disaster, where hundreds of migrants were killed in the drowning of a boat, just like tens of thousands of them before in the Mediterranean, on the Balkan route and in other border zones, was not an accident. It was mass murder by the Greek state and the EU. By following EU migration policies, negotiated beforehand by them, states are constantly murdering people arriving at the borders. They use nationalism, security discourse, and racism to legitimise pogroms, beatings, evictions and further discriminations. They exploit people, who managed to survive border violence in sweatshops. They build modern concentration camps to imprison migrants in a constant state of exclusion. At the same time they reward police and border guards who kill, rape and rob on a daily basis. This normalised violence is the official policy of the EU. We will continue to organize against it in all its forms and against all its helpers: be it Frontex, fascist mobs or border patrols. We will continue to organize in solidarity with people on the move. We will continue to struggle against dehumanization and demand rights to travel, migrate and live in dignity and freedom for everyone. We must fight racism, militarisation of borders and the criminalisation of migration.

But even though we are dedicated to the fight against murderous border regimes both on the borders drawn around nation states, as well as those reproduced inside cities and communities, we still see how many different forms of racism are embedded in our communities of resistance. Our fight against all border regimes necessarily has to entail both critical self-reflection and identifying how certain discourses and practices reproduce imposed positions of power, as well as honest commitment to changing them. It is crucial to build a common struggle of those who are subjected to a racialized “migrant” condition and those, who are considered “local”. We recognize different starting positions of such struggle, as some in them have access to healthcare, housing and education, while others do not. We cannot count on the state to give us universal rights, the only way to achieve radical equality is to fight and resist all policies that cause death, forced migration, exploitation and all forms of oppression.

We understand patriarchy as one of the main pillars of the system of domination. We are seeing the rise of reactionary forces and counter-revolutionary processes everywhere. Re-patriarchalization of society, attacks on reproductive rights, violence against women, trans and queer people, femicides, homophobia and transphobia are all part of the same process. During BAB2023 the Tbilisi Pride was violently attacked by a mob of fascists and fundamentalists, while trans teenager Noa Milivojev was murdered in Belgrade, Serbia. Hate crimes and discrimination against queer and trans people are drastically on the rise as we are globally targeted by violence and hate propaganda of the far right, religious fundamentalists and the conservative capitalist society as a whole. We express our determination to continue to organize resistance against these processes and set up self-defense against misogynist violence, often supported and ignited by the state powers, until patriarchy and other systems of domination are crushed. At the same time, we will continue to address patriarchal patterns in our spaces and movements as well, as the latter are already a reflection of the world we wish to live in in the future. Through Day0 of BAB2023, in which we dedicated space and time to making connections among anarcha-queerfeminist movements in the region and beyond; through other content on several occasions at the gathering, and through strong voices of trans liberation at the Saturday demonstration, we placed this issue at the center of our common struggle, and contributed to more connected anarcha-queer networks and organizing efforts.

We will continue to support anti-fascist mobilizations against the nazi marches in Sofia, Budapest and elsewhere. We need to constantly fight nationalism everywhere, as it is a tool of ruling classes and a state for legitimization of divisions and conquests. We know very well that nazis and other fascist mobs are the right hand of the rulers, as they continue to be the ones executing the dirty job of the state in the shadows. This is why we have to confront them, and destroy their ability to form a significant presence in either organized groups or on the streets.

We are determined to continue to organize locally, regionally and internationally so we can build resistance and solidarity against this reign of terror. At the same time we know it is important to build our organizations, structures, relations and communities, based on principles of antiauthoritarian self-organization. Coherence between ideas and practice, means and ends, is a critical principle of anarchism. As urgent as it is to build resistance, it is equally important to continue to challenge ourselves and our daily lives. We need to work towards de-colonizing our minds, deconstructing the dominant mentality within us and in society, and confront aggressive, sectarian and destructive behavior in our spaces. All of this is necessary precondition for us to build society and our movement, based on mutual respect, care and solidarity.

We also see how history is used by the rulers to legitimise their rule and to oppress us. We feel that to research and analyse history is a necessary component of any revolutionary process. This topic was among others discussed at the cluster discussion about Anarchist Archives. We have to create practices of popular free education, write our own histories, build our own knowledge and disseminate it in all directions of society.

Access to land, seeds, quality food, energy and other natural resources are an important aspect of political struggles for antiauthoritarian movements. We recognize them as a precondition for building any meaningful autonomy. Neoliberal expropriation, exploitation and plundering are processes inherent in the reorganization of the countryside worldwide. In the Balkan region they manifest themselves in specific local contexts. They materialise in suburbanization, gentrification and touristification of the countryside, as well as in environmentally harmful megaprojects in marginalized communities or ever-expanding corridors for logistical needs of globalized markets, transforming and narrowing social possibilities for access to resources. Thus, our struggle should not only be centered around abstract environmental issues, but we should also be able to participate in various processes in the countryside – as an antiauthoritarian movement, as farmers, as comrades, as villagers, connecting rural and urban struggles. We have opened these discussions at the BAB in Novi Sad, continued at the BAB in Cluj and at this year’s BAB in Ljubljana, with an aim to expand them on both a theoretical and a practical level in the future.

SOLIDARITY WITH ALL PEOPLE IN REVOLT!

From Nanterre to Atlanta, from Iran and Kenya to Chile: we express our solidarity with all people rising up everywhere.

We also express our solidarity to all people who are targeted by repression, and with all political prisoners from Belarus to Turkey and from Greece to Germany. We will continue to organize solidarity and help all those who are prosecuted by the state. In some geographies, the prison system is a continuation of slavery; in all of them, it is an integral way for the ruling classes to control, exploit, and kill disposable population. Therefore we aim to struggle for the abolition of prison systems. We are truly free only among those who are equally free; the slavery of even one human being violates humanity and negates the freedom of all.

We express our solidarity with revolutionary processes in Kurdistan. We also express our determination to continue the dialogue with the Kurdish Freedom Movement, discuss the ideological and practical proposals and expressions of Democratic Confederalism with them and build strategic relations for a common front of anti-system forces against capitalist modernity.

From the Balkans from below, we send greetings of solidarity and support to the Zapatista communities in the south-east of Mexico that are increasingly finding themselves under attack by the (narco)paramilitary forces supported by the Mexican state. We express our commitment to the continuous weaving of the transnational web of support for the struggle of the Zapatistas, demand an immediate stop of the war against the Zapatista communities and are joining the call for days of action issued by the “Espacio de Coordinación Nacional Alto a la guerra contra los pueblos Zapatistas” for July 13 to July 16, 2023.

FOR GLOBAL ALLIANCE AGAINST THE MACHINE OF DEATH!

We declare that it is necessary to create an alternative, emancipatory vision of the world, one that opposes the numbing effect of the normalisation and banalisation of war. In other words, we want a clear, inspiring and motivating position against the dead-ends of the new-bipolar-world-in-formation and the feeling of getting lost in geopolitical analysis. We propose the building of a Global Alliance Against the Machine of Death, so that the movement regains the initiative. The idea is to bring together global networks, initiatives and communities of struggle, clarifying and targeting the many faces of capitalism as war. On the level of everyday life this means a fight against the prerequisites of war: nationalism, militarism, patriarchy, politics of exclusion, etc. On the level of political economy, we must organise campaigns against the arms industry, the corporate war profiteers, food and energy corporations, etc. We must not forget about all and every national military apparatus and multinational military coalitions. The process through which we will create this Global Alliance Against the Machine of Death is also crucial if we want to put again into perspective the movement for social liberation by horizontally organising on local, regional and finally global level, aiming to a planetary meeting (perhaps on May Day 2024).

At this point we also have to thank the people of Ljubljana that welcomed us with open arms and for four days hosted us, fed us and made it possible in other ways for us to participate at this beautiful political gathering. It is clear that a gathering of this scale would not be possible without the massive support from the residents of the city. Ljubljana from below again confirmed that infinite and organic connections between real people, bound together through love, solidarity and respect are at the center of our struggles. Once again it was made clear that no state intervention can tear apart these bonds across the Balkans and beyond that have only been strengthened over these last days.

It is clear that we need to create more such spaces where we meet, discuss and organize on different levels and in different forms. The Balkan Anarchist Solidarity Network is determined to strengthen its organizing efforts with various initiatives in the future. We are already meeting soon at the Anti-authoritarian gathering Anarchy 2023 in St. Imier and will look for other opportunities where we can continue the processes of BAB2023.

One of these spaces is naturally going to be the next Balkan Anarchist Bookfair in 2024 that will take place for the first time in an Albanian speaking country – in Prishtina, Kosovo.

Participants of the Balkan Anarchist Bookfair 2023

9^th of July 2023, in Ljubljana

. . .

Τελική Ανακοίνωση του Βαλκανικού Αναρχικού Φεστιβάλ Βιβλίου 2023

ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ!

Από τις 6 έως τις 9 Ιουλίου περίπου 800 σύντροφοι/ισσες από όλες τις γεωγραφίες των Βαλκανίων, της Ευρώπης και όχι μόνο συγκεντρώθηκαν στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας για να συμμετάσχουν στο Βαλκανικό Αναρχικό Φεστιβάλ Βιβλίου (Balkan Anarchist Bookfair – BAB) 2023, που γιόρτασε φέτος την 20ή επέτειό του. Περισσότερες από εκατό εκδοτικές ομάδες, distro και συλλογικότητες από το διεθνές αναρχικό και αντιεξουσιαστικό κίνημα παρουσίασαν τα βιβλία, τις εκδόσεις τους κι άλλο υλικό σχετικά με τους εξελισσόμενους κοινωνικούς αγώνες σε όλο τον κόσμο. Το Βαλκανικό Αναρχικό Φεστιβάλ είναι κάτι περισσότερο από μια συγκέντρωση εκδόσεων και βιβλιοπαρουσιάσεων, καθώς αποτελεί σημείο συνάντησης των συντροφισσών/όφων από τα Βαλκάνια (και όχι μόνο), για να μάθουν ο ένας από τους αγώνες της άλλης. Έτσι, παράλληλα με το φεστιβάλ βιβλίου, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες ενδιαφέρουσες συζητήσεις και εργαστήρια που παρακολούθησαν έως και αρκετές εκατοντάδες άτομα κάθε φορά. Η ιδέα μιας πολιτικής παρέμβασης στην πόλη της Λιουμπλιάνα, το βράδυ του Σαββάτου, με τη μορφή μιας διαδήλωσης    ενάντια στον πόλεμο, τον εθνικισμό, την πατριαρχία, τα σύνορα και το κεφάλαιο, στην οποία συμμετείχαν έως και 1.000 άτομα, ξεκίνησε αυθόρμητα από τη συνέλευση των συμμετεχουσών και των συμμετεχόντων στο BAB που ανέλαβαν και την οργάνωσή της. Ήταν μια σαφής και χειροπιαστή επιβεβαίωση του διεθνιστικού χαρακτήρα της συνάντησης και του κινήματός μας γενικότερα. Οι πολλές γλώσσες που γράφτηκαν στα πανό και ακούστηκαν μέσα από τα συνθήματα που φωνάζονταν δεν έχουν μόνο συμβολική σημασία, αλλά αποτελούν σαφή έκφραση του διεθνισμού μας και της πολιτικής της ενότητας μέσα στην πολυμορφία. Μπορεί να είμαστε διαφορετικές/οί, να προερχόμαστε από διαφορετικούς τόπους και να οργανωνόμαστε με διαφορετικούς τρόπους, αλλά όλοι/ες μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος για λευτεριά και τον αγώνα για ζωή και αξιοπρέπεια. Για εμάς είναι απολύτως ξεκάθαρο: Παντού στον κόσμο –από τα Βαλκάνια μέχρι τη Ρωσία και την Ουκρανία– ο εχθρός είναι το κεφάλαιο και το κράτος. Ο εχθρός βρίσκεται στις τράπεζες και στα κοινοβούλια!

Από τη Βαρσοβία μέχρι το Βελιγράδι και τη Βαρκελώνη, από την Άγκυρα ως την Κοπεγχάγη και το Λονδίνο, από το Σίδνεϊ μέχρι το Βαλπαραΐσο και την Μπογκοτά, από τη Σόφια ως το Παρίσι και τη Ρώμη, από τη Λευκωσία μέχρι την Αθήνα και τη Μόσχα, συντρόφισσες και σύντροφοι απ’ όλο τον κόσμο συναντήθηκαν στη Λιουμπλιάνα, για να μοιραστούν ιδέες, αναλύσεις και προοπτικές. Συζητήσαμε τις εμπειρίες μας, τις πρακτικές μας, τις προτάσεις οργάνωσης και αγώνων, τους τρόπους συμμετοχής σε κοινωνικά κινήματα και ευρύτερες λαϊκές επαναστατικές διαδικασίες. Πρόθεσή μας να αναζητήσουμε σημεία σύγκλισης, να χτίσουμε μια κοινή κατεύθυνση που να περιλαμβάνει την πολλαπλότητα των τακτικών μας και να διαμορφώσουμε στρατηγικές προτάσεις και εναλλακτικές λύσεις. Όλα αυτά μπορούν να μας βοηθήσουν να κινητοποιήσουμε τη δύναμη και τη φαντασία μας, για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα κινήματα και οι κοινωνίες μας στο πλαίσιο των πολλαπλών τρόπων με τους οποίους η κυριαρχία του παγκόσμιου καπιταλισμού μεταφράζεται σε πολιτική, οικονομική και κοινωνική καταστροφή.

ΜΑΖΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ!

Αφετηρία της ανάλυσης και του αγώνα μας είναι η κοινή κατανόηση του ρόλου του καπιταλισμού και των κρατών (με τα διαπλεκόμενα συστήματα κυριαρχίας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης, όπως η πατριαρχία, ο σεξισμός, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός) στην καταστροφή των κοινωνιών, των λαών, της φύσης και του περιβάλλοντος. Όλες οι πρόσφατες κρίσεις –η συνεχής εντατικοποίηση των επιθέσεων κατά των λαϊκών τάξεων, η αποικιοποίηση και κατοχή των πόλεων και των χωριών μας από το κεφάλαιο και την αστυνομία, η όξυνση της καταστολής και της κρατικής βίας και, τέλος, η στρατιωτικοποίηση και ο πόλεμος– επιβεβαιώνουν τις παλαιότερές μας αναλύσεις: Ο καπιταλισμός είναι κρίση και ο καπιταλισμός είναι πόλεμος. Όλα αυτά προσδίδουν έναν χαρακτήρα ακόμη πιο επείγοντα στον πολιτικό μας προσανατολισμό προς ριζικές κοινωνικές αλλαγές και προς την οικοδόμηση μιας άλλης λύσης.

Αντιλαμβανόμαστε τον πόλεμο ως αναπόσπαστο τμήμα του υπάρχοντος συστήματος και την καταστροφή ως εργαλείο και φυσική του έκφραση. Ο πόλεμος εκδηλώνεται με διαφορετικές μορφές, αλλά τα αποτελέσματά του είναι πάντα τα ίδια: υποταγή, καταπίεση, θάνατος και γενοκτονία. Το βλέπουμε παντού. Από την Ουκρανία ως το Σουδάν, από το Κόσοβο ως την Τσιάπας, από τη Γαλλία ως τη Μεσόγειο, από το Κουρδιστάν ως την Παλαιστίνη: Οι δυνάμεις της εξουσίας και του κεφαλαίου –είτε μέσω των εθνικών στρατών, της στρατιωτικοποιημένης αστυνομίας, των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, των ιδιωτικών στρατών και των συρράξεων δι’ αντιπροσώπων, είτε μέσω άλλων μορφών βίας και επιθετικότητας– διεξάγουν έναν πόλεμο εναντίον των ανθρώπων και της κοινωνίας. Για εμάς, εχθρός είναι ο ίδιος ο πόλεμος. Για εμάς, εχθρός είναι τα κράτη που χρειάζονται τον πόλεμο για να επιβάλουν την κυριαρχία τους στον πληθυσμό. Για εμάς, εχθρός είναι ο καπιταλισμός, που χρειάζεται τα κράτη και τους πολέμους για να διαιωνίσει τον έλεγχό του στον κόσμο. Το να εναντιώνεσαι στον πόλεμο, σημαίνει να επιτίθεσαι στο σύστημα που τον χρειάζεται και τον κάνει εφικτό.

Τα σύνορα γενικά και το φονικό συνοριακό καθεστώς της Ευρώπης-φρούριο ειδικότερα, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα αυτού του συστήματος θανάτου. Η καταστροφή της Πύλου, όπου εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες έχασαν τη ζωή τους κατά τη βύθιση του σκάφους τους, όπως και δεκάδες χιλιάδες άλλες/οι προηγουμένως στη Μεσόγειο, στο βαλκανικό πέρασμα και σε άλλες συνοριακές ζώνες, δεν ήταν ατύχημα. Ήταν μια μαζική δολοφονία από το ελληνικό κράτος και την Ε.Ε. Τα κράτη, ακολουθώντας τις μεταναστευτικές πολιτικές της ΕΕ, τις οποίες είχαν προηγουμένως συνδιαμορφώσει, δολοφονούν συνεχώς ανθρώπους που φτάνουν στα σύνορα. Χρησιμοποιούν τον εθνικισμό, τη ρητορική περί ασφάλειας και τον ρατσισμό για να νομιμοποιήσουν τα πογκρόμ, τους ξυλοδαρμούς, τις εξώσεις και τις περαιτέρω διακρίσεις και αποκλεισμούς. Εκμεταλλεύονται σε εργασιακά κάτεργα ανθρώπους που κατάφεραν να επιβιώσουν από τη συνοριακή βία. Χτίζουν σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης καταδικάζοντας τις μετανάστριες και τους μετανάστες σε διαρκές καθεστώς εξαίρεσης. Ταυτόχρονα, επιβραβεύουν αστυνομικούς και συνοριοφύλακες που σκοτώνουν, βιάζουν και ληστεύουν σε καθημερινή βάση. Αυτή η κανονικοποιημένη βία είναι η επίσημη πολιτική της ΕΕ. Θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε εναντίον της σε όλες της τις μορφές και ενάντια σε όσους την καθιστούν εφικτή, είτε πρόκειται για τη Frontex, είτε για συγκεντρώσεις του φασιστικού όχλου, είτε για συνοριακές περιπολίες. Θα συνεχίσουμε να οργανώνουμε την αλληλεγγύη με τους ανθρώπους που μετακινούνται. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στην απανθρωποποίηση και να διεκδικούμε το δικαίωμα στη μετακίνηση και σε μια ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία για όλες και για όλους. Πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στον ρατσισμό, στη στρατιωτικοποίηση των συνόρων και στην εγκληματοποίηση της μετανάστευσης.

Έχοντας δεσμευτεί να αγωνιστούμε ενάντια στα φονικά σύνορα, τόσο αυτά που χαράσσονται γύρω από τα εθνικά κράτη, όσο και εκείνα που αναπαράγονται μέσα σε πόλεις και κοινότητες, εξακολουθούμε ωστόσο να βλέπουμε τις διαφορετικές μορφές ρατσισμού και μέσα στις κοινότητες αντίστασής μας. Ο αγώνας μας ενάντια σε όλα τα συνοριακά καθεστώτα πρέπει επίσης και απαραιτήτως να περιλαμβάνει τόσο αυτοκριτική, όσο και ανάδειξη των τρόπων με τους οποίους συγκεκριμένες αφηγήσεις και πρακτικές αναπαράγουν τις εδραιωμένες σχέσεις εξουσίας, αλλά και ειλικρινή δέσμευση για ανατροπή τους. Είναι κρίσιμο να οικοδομηθεί ένας κοινός αγώνας όσων υποβάλλονται στο ρατσιστικό «μεταναστευτικό» καθεστώς και εκείνων που αναγνωρίζονται ως «ντόπιες/οι». Αναγνωρίζουμε τις διαφορετικές θέσεις και αφετηρίες εντός αυτού του αγώνα, καθώς κάποιοι/ες έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, τη στέγαση και την εκπαίδευση, ενώ άλλες/οι όχι. Δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι το κράτος θα παραχωρήσει καθολικά δικαιώματα, ο μόνος τρόπος για να επιτύχουμε τη ριζική ισότητα είναι ο αγώνας και η αντίσταση ενάντια σε όλες τις πολιτικές που προκαλούν θάνατο, αναγκαστική μετανάστευση, εκμετάλλευση και κάθε μορφή καταπίεσης.

Αντιλαμβανόμαστε την πατριαρχία ως έναν από τους βασικούς πυλώνες του συστήματος κυριαρχίας. Βλέπουμε παντού την άνοδο των δυνάμεων της αντίδρασης και των αντεπαναστατικών διαδικασιών. Η επαναπατριαρχικοποίηση της κοινωνίας, οι επιθέσεις στα αναπαραγωγικά δικαιώματα, η βία κατά των γυναικών, των τρανς και κουήρ, οι γυναικοκτονίες, η ομοφοβία και η τρανσφοβία είναι όλα μέρος της ίδιας διαδικασίας. Κατά τη διάρκεια του BAB2023 το Pride της Τυφλίδας δέχτηκε βίαιη επίθεση από όχλο φασιστών και θρησκόληπτων, ενώ στο Βελιγράδι δολοφονήθηκε ο τρανς έφηβος Noa Milivojev. Τα εγκλήματα μίσους και οι διακρίσεις κατά των κουήρ και των τρανς ατόμων αυξάνονται δραματικά καθώς γινόμαστε παγκοσμίως στόχος της βίας και της προπαγάνδας μίσους της ακροδεξιάς, των θρησκευτικών φονταμενταλιστών και της συντηρητικής καπιταλιστικής κοινωνίας στο σύνολό της. Εκφράζουμε την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε να οικοδομούμε αντιστάσεις ενάντια σε αυτές τις διαδικασίες και να οργανώνουμε την αυτοάμυνα ενάντια στη μισογυνική βία (που συχνά υποστηρίζεται και πυροδοτείται από τις κρατικές δυνάμεις), μέχρι τη συντριβή της πατριαρχίας και όλων των συστημάτων κυριαρχίας. Ταυτόχρονα, θα συνεχίσουμε να εναντιωνόμαστε στα πατριαρχικά στερεότυπα στους χώρους και τα κινήματά μας, καθώς οι χώροι και τα κινήματά μας αποτελούν μια προεικόνιση του κόσμου στον οποίο θέλουμε να ζήσουμε στο μέλλον. Στην «Ημέρα 0» του BAB2023 δώσαμε χώρο και χρόνο για να δημιουργηθούν επαφές και δικτυώσεις μεταξύ αναρχο-κουήρ/φεμινιστικών κινήσεων στην περιοχή μας και πέρα από αυτήν. Μέσα από το αντίστοιχο περιεχόμενο πολλών άλλων στιγμών της συνάντησης και μέσα από δυνατά συνθήματα τρανς απελευθέρωσης στη διαδήλωση του Σαββάτου, θέσαμε τα ζητήματα αυτά στο επίκεντρο του κοινού μας αγώνα και συνεισφέραμε στη διασύνδεση αναρχο-κουήρ δικτύων και οργανωτικών προσπαθειών.

Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στις ναζιστικές πορείες στη Σόφια, τη Βουδαπέστη και αλλού. Χρειάζεται να πολεμάμε διαρκώς και παντού τον εθνικισμό, καθώς αποτελεί εργαλείο των κυρίαρχων τάξεων και του κράτους για τη νομιμοποίηση των διαχωρισμών και της επιβολής. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο φασιστικός όχλος, ναζιστικού ή άλλου προσανατολισμού, είναι το δεξί χέρι των κυβερνώντων, αφού αναλαμβάνει τη βρώμικη δουλειά του κράτους στο σκοτάδι. Γι’ αυτό πρέπει να σταθούμε εναντίον τους και να καταστρέψουμε την ικανότητά τους να έχουν σημαντική παρουσία είτε σε οργανωμένες ομάδες είτε στους δρόμους.

Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε σε τοπικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, ώστε να οικοδομήσουμε την αντίσταση και την αλληλεγγύη ενάντια στην κυριαρχία του φόβου. Γνωρίζουμε ταυτόχρονα ότι είναι ζωτικής σημασίας να οικοδομούμε τις οργανώσεις, τις δομές, τις σχέσεις και τις κοινότητές μας με βάση τις αρχές της αντιεξουσιαστικής αυτοοργάνωσης. Η συνέπεια ιδεών και πράξεων, η συνοχή μέσων και σκοπών, είναι μια κρίσιμη αρχή της αναρχικής κοσμοθεωρίας. Όσο επιτακτικό είναι να οικοδομήσουμε αντιστάσεις, εξίσου σημαντικό είναι να συνεχίσουμε να στεκόμαστε κριτικά ως προς τον εαυτό μας και την καθημερινότητά μας. Πρέπει να εργαστούμε για την απο-αποικιοποίηση της σκέψης μας, την αποδόμηση της κυρίαρχης νοοτροπίας σε εμάς και στην κοινωνία, πρέπει να καταπολεμούμε επιθετικές, σεχταριστικές και καταστροφικές συμπεριφορές στους χώρους μας. Αυτό είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να οικοδομήσουμε το κίνημά μας και την κοινωνία στη βάση του αλληλοσεβασμού, της φροντίδας και της αλληλεγγύης.

Βλέπουμε επίσης πώς η ιστορία χρησιμοποιείται από τους κυβερνώντες για να νομιμοποιούν την κυριαρχία τους και να μας καταπιέζουν. Πιστεύουμε ότι η έρευνα και η ανάλυση της ιστορίας είναι απαραίτητο συστατικό κάθε επαναστατικής διαδικασίας. Αυτό το θέμα συζητήθηκε, μεταξύ άλλων, στη συζήτηση για τα Αναρχικά Αρχεία. Πρέπει να δημιουργήσουμε πρακτικές ελεύθερης λαϊκής εκπαίδευσης, να γράψουμε τις δικές μας ιστορίες και τη δική μας Ιστορία, να συγκροτήσουμε τη δική μας γνώση και να τη διαδώσουμε σε όλες τις κατευθύνσεις της κοινωνίας.

Η πρόσβαση σε γη, σπόρους, ποιοτικά τρόφιμα, ενέργεια και άλλους φυσικούς πόρους είναι μια σημαντική πτυχή των πολιτικών αγώνων των αντιεξουσιαστικών κινημάτων. Αποτελούν προϋπόθεση για την οικοδόμηση οποιασδήποτε ουσιαστικής αυτονομίας. Η νεοφιλελεύθερη αρπαγή, η εκμετάλλευση και η λεηλασία είναι εγγενείς διαδικασίες της αναδιάρθρωσης της υπαίθρου σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην περιοχή των Βαλκανίων εκδηλώνεται στο συγκεκριμένο τοπικό τους πλαίσιο. Υλοποιείται μέσω της προαστιοποίησης, του λεγόμενου «εξευγενισμού» και της τουριστικοποίησης της υπαίθρου, καθώς και μέσα από καταστροφικά για το περιβάλλον μεγάλα έργα σε υποβαθμιζόμενες κοινότητες ή διαρκώς επεκτεινόμενους υποδομές για τις υλικοτεχνικές ανάγκες των παγκοσμιοποιημένων αγορών, που συρρικνώνουν τις κοινωνικές δυνατότητες πρόσβασης σε πόρους. Έτσι, ο αγώνας μας δεν θα πρέπει να στρέφεται γύρω από αφηρημένα περιβαλλοντικά θέματα, οφείλουμε, αντίθετα, να συμμετέχουμε σε διάφορες διαδικασίες στην ύπαιθρο –ως αντιεξουσιαστικό κίνημα, ως αγρότισσες και αγρότες, ως σύντροφισσες/οι, ως κάτοικοι της υπαίθρου– διαδικασίες που θα συνδέουν τους αγώνες στην ύπαιθρο με τους αγώνες στην πόλη. Ανοίξαμε αυτή τη συζήτηση στο φεστιβάλ στο Νόβι Σαντ, τη συνεχίσαμε στο φεστιβάλ στο Κλουζ και στο φετινό φεστιβάλ στη Λιουμπλιάνα, με στόχο στο μέλλον να την εμβαθύνουμε και να την αναπτύξουμε τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ!

Από τη Ναντέρ μέχρι την Ατλάντα, από το Ιράν και την Κένυα μέχρι τη Χιλή: εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους ανθρώπους που επαναστατούν παντού.

Εκφράζουμε επίσης την αλληλεγγύη μας σε όλους τους ανθρώπους που γίνονται στόχος της καταστολής και σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους και κρατούμενες από τη Λευκορωσία μέχρι την Τουρκία και από την Ελλάδα μέχρι τη Γερμανία. Θα συνεχίσουμε να οργανώνουμε την αλληλεγγύη και να βοηθάμε όλες/ους όσες/οι διώκονται από το κράτος. Σε ορισμένες γεωγραφίες, το σύστημα των φυλακών είναι μια νέα μορφή δουλείας. Συνολικά, είναι ένας συστατικός τρόπος των κυρίαρχων τάξεων προκειμένου να ελέγχουν, να εκμεταλλεύονται και να σκοτώνουν τον «πλεονάζοντα» πληθυσμό. Ως εκ τούτου, απώτερος στόχος είναι ο αγώνας για την κατάργηση του συστήματος του εγκλεισμού. Είμαστε πραγματικά ελεύθερες/οι μόνο μεταξύ εξίσου ελεύθερων ανθρώπων. Η σκλαβιά έστω και μίας ή ενός παραβιάζει την έννοια της ανθρωπινότητας και αναιρεί την ελευθερία όλων μας.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στην επαναστατική διαδικασία στο Κουρδιστάν. Εκφράζουμε επίσης την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε τον διάλογο με το Κουρδικό Κίνημα Ελευθερίας, να συζητήσουμε τις θεωρητικές και πρακτικές προτάσεις και εκφράσεις του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού και να οικοδομήσουμε στρατηγικές σχέσεις για ένα κοινό μέτωπο αντισυστημικών δυνάμεων ενάντια στην καπιταλιστική νεωτερικότητα.

Από τα Βαλκάνια των από τα κάτω, στέλνουμε χαιρετισμούς αλληλεγγύης και υποστήριξης στις κοινότητες των Ζαπατίστας στο νοτιοανατολικό Μεξικό, που υφίστανται όλο και περισσότερες επιθέσεις από τις υποστηριζόμενες από το μεξικανικό κράτος (ναρκο)παραστρατιωτικές δυνάμεις. Εκφράζουμε τη δέσμευσή μας στη συνεχή οικοδόμηση του διεθνικού δικτύου στήριξης του αγώνα των Ζαπατίστας και απαιτούμε την άμεση διακοπή του πολέμου ενάντια στις ζαπατιστικές κοινότητες, ανταποκρινόμενες/οι στο κάλεσμα για ημέρες δράσης του “Espacio de Coordinación Nacional Alto a la guerra contra los pueblos Zapatistas” για τις 13-16 Ιουλίου 2023.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ!

Είναι απαραίτητο να δημιουργήσουμε ένα εναλλακτικό, χειραφετητικό όραμα για τον κόσμο, ένα όραμα που να εναντιώνεται στο μούδιασμα της κανονικοποίησης του πολέμου ο οποίος μετατρέπεται σε κάτι τετριμμένο. Με άλλα λόγια, χρειαζόμαστε μια σαφή, εμψυχωτική θέση απέναντι στα αδιέξοδα του νέουδιπολικούκόσμουυπόδιαμόρφωση και στο αίσθημα του να χάνεσαι στη γεωπολιτική ανάλυση. Προτείνουμε την οικοδόμηση μιας Παγκόσμιας Συμμαχίας Ενάντια στη Μηχανή του Θανάτου, ώστε το κίνημα να ανακτήσει την πρωτοβουλία. Η ιδέα αφορά μια παγκόσμια σύμπλευση δικτύων, πρωτοβουλιών και κοινοτήτων αγώνα, που θα αναγνωρίζει τον πόλεμο, θα αποσαφηνίζει και θα στοχοποιεί τα πολλά πρόσωπα του καπιταλισμού. Στο επίπεδο της καθημερινής ζωής αυτό σημαίνει αγώνας ενάντια στις προϋποθέσεις του πολέμου: εθνικισμό, μιλιταρισμό, πατριαρχία, πολιτική αποκλεισμών κ.λπ. Στο επίπεδο της πολιτικής οικονομίας πρέπει να οργανώσουμε εκστρατείες κατά της βιομηχανίας όπλων, των εταιρικών κερδοσκόπων του πολέμου, των ενεργειακών εταιρειών και των πολυεθνικών παραγωγής και διακίνησης τροφίμων κ.λπ., χωρίς να ξεχνάμε τους εθνικούς στρατιωτικούς μηχανισμούς, όλους τους και τον καθένα ξεχωριστά, καθώς και τους πολυεθνικούς στρατιωτικούς συνασπισμούς. Η διαδικασία δημιουργίας αυτής της Παγκόσμιας Συμμαχίας Ενάντια στη Μηχανή του Θανάτου είναι επίσης κρίσιμη, εάν θέλουμε να επαναφέρουμε την προοπτική στο κίνημα για την κοινωνική απελευθέρωση: οριζόντια οργάνωση σε τοπικό, περιφερειακό και τέλος παγκόσμιο επίπεδο, με στόχο μια πλανητική συνάντηση (ίσως την Πρωτομαγιά του 2024).

Σε αυτό το σημείο πρέπει επίσης να ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους της Λιουμπλιάνα, μιας πόλης που μας υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες και για τέσσερις ημέρες μας φιλοξένησε, μας πρόσφερε τροφή, κυρίως όμως μας παρείχε με διάφορους τρόπους τη δυνατότητα να συμμετάσχουμε σε αυτή την όμορφη πολιτική συνάντηση. Είναι σαφές ότι μια συνάντηση τέτοιας κλίμακας δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τη μεγάλη υποστήριξη των κατοίκων της πόλης. Η Λιουμπλιάνα από τα κάτω επιβεβαίωσε ξανά ότι στο επίκεντρο των αγώνων μας βρίσκονται οι πολλαπλές και οργανικές σχέσεις μεταξύ πραγματικών ανθρώπων, που συνδέονται μεταξύ τους μέσω της αγάπης, της αλληλεγγύης και του σεβασμού. Για άλλη μια φορά έγινε σαφές ότι καμία κρατική παρέμβαση δεν μπορεί να διαλύσει αυτούς τους δεσμούς που εξαπλώνονται σε όλα τα Βαλκάνια (και πέρα από αυτά), ενώ οι σχέσεις αυτές ενισχύθηκαν περαιτέρω κατά τις τελευταίες ημέρες.

Είναι σαφές ότι πρέπει να δημιουργήσουμε περισσότερους τέτοιους χώρους όπου θα μπορούμε να συναντιόμαστε, να συζητάμε και να οργανωνόμαστε σε διαφορετικά επίπεδα και με διαφορετικές μορφές. Το Αναρχικό Δίκτυο Βαλκανικής Αλληλεγγύης είναι αποφασισμένο να ενισχύσει τις οργανωτικές του προσπάθειες με διάφορες πρωτοβουλίες στο μέλλον. Σύντομα θα βρεθούμε στην αντιεξουσιαστική συγκέντρωση «Αναρχία 2023» στο St. Imier και θα αναζητήσουμε άλλες ευκαιρίες όπου θα μπορούμε να συνεχίσουμε τις διαδικασίες του BAB2023.

Ένας από αυτούς τους χώρους θα είναι φυσικά και το επόμενο Βαλκανικό Αναρχικό Φεστιβάλ Βιβλίου, το 2024, που θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά σε μια αλβανόφωνη χώρα – στην Πρίστινα στο Κόσοβο.

Συμμετέχουσες και συμμετέχοντες στο Βαλκανικό Αναρχικό Φεστιβάλ Βιβλίου 2023

9 Ιουλίου 2023, Λιουμπλιάνα

. . .

Balkan Anarşist Kitap Fuarı 2023 Sonuç Bildirgesi

MİLLİYETÇİLİK VE SAVAŞ DUVARLARINI AŞIN!

ÖLÜM MAKİNESİNE KARŞI DAYANIŞMA VE DİRENİŞ!

6-9 Temmuz tarihleri arasında Balkanlar, Avrupa ve ötesindeki tüm coğrafyalardan yaklaşık 800 yoldaş, Balkan Anarşist Kitap Fuarı 2023’e (BAB2023) katılmak üzere Slovenya’nın Ljubljana kentinde bir araya geldi. Fuar bu yıl 20. yıldönümünü kutladı. Enternasyonal anarşist ve anti-otoriter hareketten 100’den fazla yayıncı, dağıtımcı ve kolektif, dünyanın dört bir yanındaki güncel toplumsal mücadelelere ilişkin kitaplarını, yayınlarını ve diğer materyallerini paylaştı. Ancak, BAB, Balkanlar’dan ve ötesinden yoldaşların birbirlerinin mücadelelerinden öğrenmeleri için önemli bir buluşma noktası sunduğundan, yalnızca yayıncıların bir araya gelmesinden çok daha fazlası demektir.

Bu nedenle, kitap fuarı süresince onlarca önemli ve ilginç tartışma ve atölye çalışmaları gerçekleştirildi ve bunların her birine yüzlerce yoldaşımız katıldı. Cumartesi akşamı Ljubljana kentinde savaşa, milliyetçiliğe, ataerkilliğe, sınırlara ve sermayeye karşı gerçekleştirilen ve 1000 kişinin katıldığı siyasi eylemsellik, BAB katılımcıları tarafından kendiliğinden gelişen bir öz-örgütlenme örneği gösterdi. Bu durum, bir araya gelişimizin ve genel olarak hareketimizin enternasyonalist karakterinin açık ve somut bir teyidiydi. Gösteri sırasında, birçok dilde atılan ve pankartlarda yazılı olan sloganlar, sadece sembolik bir ifade değil, enternasyonalizmimizin ve çeşitlilik içinde birlik politikamızın somut bir ifadesidir. Farklı olabilir, farklı yerlerden gelebilir ve farklı şekillerde örgütlenebiliriz ama hepimiz özgürlük, yaşam ve haysiyet mücadelesi için aynı tutkuyu paylaşıyoruz. Bizim için şu çok açık: Balkanlar’dan Rusya ve Ukrayna’ya kadar dünyanın her yerinde düşman, sermaye ve devlettir; dünyanın her yerinde halkların düşmanları, bankalarda ve parlamentolarda oturmaktadır!

Varşova’dan Belgrad ve Barselona’ya, Ankara’dan Kopenhag ve Londra’ya, Sidney’den Valparaiso ve Bogota’ya, Sofya’dan Paris ve Roma’ya, Nikosia’dan Atina ve Moskova’ya: dünyanın dört bir yanından yoldaşlar fikir, analiz ve perspektiflerini paylaşmak üzere Ljubljana’da buluştu. Deneyimlerimizi, pratiklerimizi, örgütlenme ve mücadele modellerimizi ve toplumsal hareketlere ve daha geniş halk devrimi süreçlerine katılma yollarımızı tartıştık. Tüm bunların amacı, ortak noktalar bulmak, taktiklerin çeşitliliğini içeren ortak bir yön inşa etmek ve stratejik öneriler ve alternatifler oluşturmaktı. Tüm bunlar, küresel kapitalizmin egemenliği tarafından siyasi, ekonomik ve sosyal yıkımın uygulandığı çeşitli yollar bağlamında hareketlerimizin ve toplumlarımızın karşı karşıya kaldığı zorlukların ve sosyal sorunların üstesinden gelmek için gücümüzü ve ilhamımızı harekete geçirmemize yardımcı olabilir.

SAVAŞA, SINIRLARA, ATAERKİLİĞE VE KAPİTALİZME KARŞI HEP BİRLİKTE!

Analiz ve mücadele için başlangıç noktamız, kapitalizmin ve devletlerin, ataerkillik, cinsiyetçilik, milliyetçilik ve ırkçılık gibi iç içe geçmiş tahakküm, sömürü ve baskı sistemleriyle birlikte toplumları, halkları, doğayı ve çevreyi tahrip etmedeki rolüne dair ortak bir anlayıştır. Son zamanlarda yaşanan tüm krizler – halk sınıflarına yönelik saldırıların sürekli yoğunlaşması, şehirlerimizin ve köylerimizin sermaye ve polis tarafından sömürgeleştirilmesi ve işgal edilmesi, baskı ve devlet şiddetinin radikalleşmesi ve nihayetinde militarizasyon ve savaş, geçmişten beri yaptığımız analizleri doğrulamaktadır: kapitalizm krizdir ve kapitalizm savaştır. Tüm bunlar, radikal toplumsal değişim ve bir alternatif inşa etme yönündeki siyasi gündemimizi, gelecek için daha da acil hale getirmektedir.

Savaşı mevcut sistemin ve yıkımın ayrılmaz bir parçası, onun bir aracı ve doğal ifadesi olarak anlıyoruz. Kendini farklı biçimlerde gösterse de sonuçlarının her zaman aynı olduğunu biliyoruz: boyun eğdirme, baskı, ölüm ve soykırım. Bunu her yerde görüyoruz. Ukrayna’dan Sudan’a, Kosova’dan Chiapas’a, Fransa’dan Akdeniz’e, Kürdistan’dan Filistin’e: iktidar ve sermaye güçleri – ister ulusal ordular, militarize polis, emperyalist ittifaklar, özel ve vekil unsurlar, isterse de diğer şiddet ve saldırı biçimleri aracılığıyla olsun – insanlara ve topluma karşı savaş yürütüyor. Bizim için düşman savaşın kendisidir. Bizim için düşman, halk üzerindeki egemenliklerini dayatmak için savaşa ihtiyaç duyan devletlerdir. Bizim için düşman, dünya üzerindeki hâkimiyetini sürdürmek için devletlere ve savaşlara ihtiyaç duyan kapitalizmdir. Savaşa karşı çıkmak, ona ihtiyaç duyan ve onu mümkün kılan sisteme saldırmak demektir.

Genel olarak sınırlar ve özel olarak da Kale Avrupası’nın (Fortress Europe)ölümcül sınır rejimi, bu ölüm sisteminin ayrılmaz bir parçasıdır. Daha önce Akdeniz’de, Balkan rotasında ve diğer sınır bölgelerinde on binlercesi olduğu gibi yüzlerce göçmenin bir teknenin batması sonucu öldüğü Pylos faciası bir kaza değildi. Yunan devleti ve AB tarafından işlenen toplu bir cinayetti. Devletler, önceden kendileri tarafından müzakere edilen AB göç politikalarını takip ederek sınırlarına gelen insanları sürekli olarak katletmektedir. Pogromları, dayakları, tahliyeleri ve daha fazla ayrımcılığı meşrulaştırmak için milliyetçiliği, güvenlik söylemini ve ırkçılığı kullanmaktadır. Sınırdaki şiddetten kurtulmayı başaran insanları atölyelerinde sömürmekte ve göçmenleri sürekli bir dışlanma durumuna hapsetmek için modern toplama kampları inşa etmektedir. Aynı zamanda her gün öldüren, tecavüz eden ve soyan polis ve sınır muhafızlarını ödüllendirmeye devam etmektedirler. Bu normalleştirilmiş şiddet AB’nin resmi politikasıdır. Her türlüsüne ve Frontex, faşist çeteler ya da sınır devriyeleri gibi tüm yardımcılarına karşı örgütlenmeye devam edeceğiz. Hareket halindeki insanlarla dayanışma içinde örgütlenmeye devam edeceğiz. İnsanlıktan çıkarılmaya karşı mücadele etmeye ve herkes için onurlu ve özgür bir şekilde seyahat etme, göç etme ve yaşama hakkı talep etmeye devam edeceğiz. Irkçılıkla, sınırların askerileştirilmesiyle ve göçün kriminalize edilmesiyle mücadele etmeliyiz.

Ancak, kendimizi hem ulus devletlerin etrafına çizilen sınırlarda hem de şehirlerin ve toplulukların içinde yeniden üretilen katil sınır rejimlerine karşı mücadeleye adamış olsak da, direniş topluluklarımızda ırkçılığın ne kadar farklı biçimlerinin yerleşik olduğunu da görüyoruz. Bu sebeple, tüm sınır rejimlerine karşı mücadelemiz, hem eleştirel bir öz-düşünüm ve öz-eleştiri hem de belirli söylem ve uygulamaların dayatılan iktidar konumlarını nasıl yeniden ürettiğini tespit etmenin yanı sıra bunları değiştirmeye yönelik dürüst bir kararlılık gerektirmektedir. Irksallaştırılmış bir “göçmen” durumuna maruz kalanlar ile “yerel” olarak kabul edilenlerin ortak mücadelesini inşa etmek çok önemlidir. Bu mücadelenin farklı başlangıç pozisyonları olduğunu kabul ediyoruz, zira bazıları sağlık hizmetlerine, barınma ve eğitime erişebilirken diğerleri erişemiyor. Devletin bize evrensel haklar vereceğine güvenemeyiz, radikal eşitliğe ulaşmanın tek yolu ölüme, zorunlu göçe, sömürüye ve her türlü baskıya neden olan tüm politikalara karşı mücadele etmek ve direnmektir.

Patriyarkayı/ Ataerkiyi, tahakküm sisteminin devamlılığını sağlayan temel unsurlardan biri olarak görüyoruz. Her yerde gerici güçlerin ve karşı-devrimci süreçlerin yükselişine tanık oluyoruz. Toplumun yeniden ataerkilleştirilmesi, üreme haklarına yönelik saldırılar, kadınlara, trans ve queer bireylere yönelik şiddet, kadın cinayetleri, homofobi ve transfobi aynı sürecin parçalarıdır. BAB2023 sırasında Tiflis Onur Yürüyüşü faşist ve köktendincilerden oluşan bir güruh tarafından şiddetle saldırıya uğrarken, trans genç Noa Milivojev Sırbistan’ın Belgrad kentinde öldürüldü. Ataerkillik ve diğer tahakküm sistemleri ezilip yok edilene kadar, bu süreçlere karşı direnişi örgütlemeye ve genellikle devlet güçleri tarafından desteklenen ve ateşlenen kadın düşmanı şiddete karşı öz savunma oluşturmaya devam etme kararlılığımızı ifade ediyoruz. Aynı zamanda, mekânlarımızda ve hareketlerimizde de ataerkil kalıpları ele almaya devam edeceğiz, çünkü mekânlarımızı ve hareketlerimizi nasıl kurguladığımız gelecekte yaşamak istediğimiz dünyanın önemli bir yansımasıdır. Anarko-queerfeminist hareketler arasında bağlantılar kurmaya yer ve zaman ayırdığımız BAB2023’ün 0.günü, Cumartesi günü gerçekleşen yürüyüşte trans özgürlük mücadelesinin güçlü sesleri ve buluşmamız boyunca gerçekleştirdiğimiz çeşitli içerikler ve tartışmalar aracılığı ile bu konuyu ortak mücadelemizin merkezine yerleştirdik ve daha bağlantılı anarko-queer ağlarına ve örgütlenme çabalarına katkıda bulunduk.

Sofya, Budapeşte ve diğer yerlerdeki nazi yürüyüşlerine karşı anti-faşist mücadeleyi desteklemeye devam edeceğiz. Bölünme ve işgalleri meşrulaştırmak için egemen sınıfların ve devletin bir aracı olan milliyetçilikle her yerde sürekli mücadele etmeliyiz. Nazilerin ve diğer faşist çetelerin egemenlerin sağ kolu olduğunu çok iyi biliyoruz, çünkü onlar devletin kirli işlerini gölgede yürütmeye devam ediyorlar. İşte bu yüzden onların karşısında durmalı ve örgütlü gruplar halinde ya da sokaklarda önemli bir varlık oluşturma kabiliyetlerini yok etmeliyiz.

Bu korku saltanatına karşı direniş ve dayanışma inşa edebilmek için yerel, bölgesel ve enternasyonel düzeyde örgütlenmeye devam etmeye kararlıyız. Aynı zamanda örgütlerimizi, yapılarımızı, ilişkilerimizi ve topluluklarımızı anti-otoriter öz-örgütlenme ilkeleri temelinde inşa etmenin önemli olduğunu biliyoruz. Fikirler ve pratik, araçlar ve amaçlar arasındaki tutarlılık anarşizmin kritik bir ilkesidir. Direniş inşa etmek ne kadar acilse, kendimize ve günlük yaşamlarımıza meydan okumaya devam etmek de o kadar önemlidir. Zihinlerimizi sömürgesizleştirmek, içimizdeki ve toplumdaki egemen zihniyeti yapısöküme uğratmak ve alanlarımızdaki saldırgan, sekter ve yıkıcı davranışlarla yüzleşmek için çalışmalıyız. Tüm bunlar, toplumu ve hareketimizi karşılıklı saygı, özen ve dayanışma temelinde inşa etmemiz için gerekli ön koşullardır.

Ayrıca tarihin egemenler tarafından kendi yönetimlerini meşrulaştırmak ve bizi ezmek için nasıl kullanıldığını da görüyoruz. Tarihi araştırmanın ve analiz etmenin her devrimci sürecin gerekli bir bileşeni olduğunu düşünüyoruz. Bu konu, diğerlerinin yanı sıra, Anarşist Arşivler hakkındaki tartışmamızda gündeme getirilen konular arasındaydı. Popüler özgür eğitim pratikleri yaratmalı, kendi tarihimizi yazmalı, kendi bilgimizi inşa etmeli ve bunu toplumun her yönüne yaymalıyız.

Toprağa, tohuma, kaliteli gıdaya, enerjiye ve diğer doğal kaynaklara erişim, anti-otoriter hareketler için siyasi mücadelenin önemli bir boyutudur. Bunları, anlamlı bir özerklik inşa etmenin ön koşulu olarak kabul ediyoruz. Neoliberal el koyma, sömürü ve talan, tüm dünyada kırsal alanların yeniden düzenlenmesine içkin süreçlerdir. Balkan bölgesinde bu süreçler kendilerini belirli yerel bağlamlarda göstermektedir. Bu süreçler, banliyöleşme, soylulaştırma ve kırsalın turistikleştirilmesinin yanı sıra marjinalleştirilmiş topluluklarda çevreye zararlı mega projelerde veya küreselleşmiş pazarların lojistik ihtiyaçları için sürekli genişleyen koridorlarda, kaynaklara erişim için sosyal olasılıkları dönüştürerek ve daraltarak somutlaşmaktadır. Bu nedenle, mücadelemiz sadece soyut çevre meselelerine odaklanmamalı, aynı zamanda kırsaldaki çeşitli süreçlere de katılabilmeliyiz – anti-otoriter bir hareket olarak, çiftçiler olarak, yoldaşlar olarak, köylüler olarak, kırsal ve kentsel mücadeleleri birbirine bağlayarak. Bu tartışmaları Novi Sad’daki BAB’da başlattık, Cluj’daki BAB’da ve bu yıl Ljubljana’daki BAB’da devam ettirdik ve gelecekte hem teorik hem de pratik düzeyde genişletmeyi amaçladık.

BAŞKALDIRANTÜM HALKLARLA DAYANIŞMA!

Nanterre’den Atlanta’ya, İran ve Kenya’dan Şili’ye: her yerde ayaklanan tüm insanlarla dayanışma içinde olduğumuzu ifade ediyoruz.

Ayrıca, Belarus’tan Türkiye’ye, Yunanistan’dan Almanya’ya baskıya hedef olan tüm insanlarla ve tüm siyasi tutuklularla dayanışma içinde olduğumuzu ifade ediyoruz. Devlet tarafından yargılanan herkesle dayanışmayı ve yardımlaşmayı örgütlemeye devam edeceğiz. Bazı coğrafyalarda hapishane sistemi köleliğin bir devamıdır; tüm coğrafyalarda ise egemen sınıfların harcanabilir olarak gördüğü nüfusu kontrol etmesinin, sömürmesinin ve öldürmesinin yekpare bir yoludur. Bu nedenle cezaevi sistemlerinin ortadan kaldırılması için mücadele etmeyi amaçlıyoruz. Sadece eşit derecede özgür olanlar arasında gerçekten özgürüz; tek bir insanın bile köleleştirilmesi tüm insanlığa karşı bir ihlaldir ve herkesin özgürlüğünü ortadan kaldırır.

Kürdistan’daki devrimci süreçlerle dayanışmamızı ifade ediyoruz. Ayrıca Kürt Özgürlük Hareketi ile diyaloğu sürdürme, Demokratik Konfederalizmin ideolojik ve pratik önerilerini ve ifadelerini kendileriyle tartışma ve kapitalist moderniteye karşı sistem karşıtı güçlerin ortak cephesi için stratejik ilişkiler kurma kararlılığımızı ifade ediyoruz.

Balkanlar’dan, Meksika devletinin desteklediği (narko)paramiliter güçler tarafından giderek daha fazla saldırıya uğrayan Meksika’nın güneydoğusundaki Zapatista topluluklarına dayanışma ve destek selamlarımızı gönderiyoruz. Zapatistaların mücadelesine yönelik ulusötesi destek ağının sürekli örülmesine olan bağlılığımızı ifade ediyor, Zapatista topluluklarına karşı yürütülen savaşın derhal durdurulmasını talep ediyor ve 13 Temmuz – 16 Temmuz 2023 tarihleri arasında “Espacio de Coordinación Nacional Alto a la guerra contra los pueblos Zapatistas” tarafından yapılan eylem günleri çağrısına katılıyoruz.

ÖLÜM MAKİNESİNE KARŞI KÜRESEL İTTİFAK İÇİN!

Savaşın normalleştirilmesi ve sıradanlaştırılmasının uyuşturan etkisine karşı alternatif, özgürleştirici bir dünya vizyonu yaratmanın gerekli olduğunu ilan ediyoruz. Başka bir deyişle, oluşmakta olan yeni iki kutuplu dünyanın çıkmazlarına ve jeopolitik analizlerde kaybolma hissine karşı net, ilham verici ve motive edici bir pozisyon istiyoruz. Hareketin inisiyatifi yeniden ele alması için Ölüm Makinesine Karşı Küresel İttifak’ın kurulmasını öneriyoruz. Amaç, küresel ağları, inisiyatifleri ve mücadele veren toplulukları bir araya getirerek, kapitalizmin farklı yüzlerini açık bir savaş olarak nitelendirmek ve hedef almaktır. Gündelik yaşam düzeyinde bu, savaşın önkoşullarına karşı mücadele anlamına gelir: milliyetçilik, militarizm, ataerkillik, dışlama politikaları vb. Ekonomi politik düzeyinde, silah endüstrisine, savaş vurguncusu şirketlere, gıda ve enerji şirketlerine vs. karşı kampanyalar örgütlemeliyiz. Tüm ulusal askeri aygıtları ve çok uluslu askeri koalisyonları unutmamalıyız. Ölüm Makinesine Karşı Küresel İttifakı oluşturacağımız süreç, yerel, bölgesel ve nihayetinde küresel düzeyde yatay olarak örgütlenerek ve gezegensel bir buluşmayı hedefleyerek (belki de 1 Mayıs 2024’te) toplumsal kurtuluş hareketini yeniden perspektife oturtmak açısından da çok önemlidir.

Bu noktada, bizi kollarını açarak karşılayan ve dört gün boyunca bizi ağırlayan, besleyen ve bu güzel siyasi buluşmaya katılmamızı başka şekillerde mümkün kılan Ljubljana halkına da teşekkür etmeliyiz. Şehir sakinlerinin büyük desteği olmadan bu ölçekte bir toplantının mümkün olamayacağı açıktır. Ljubljana’da bir araya gelişimiz, sevgi, dayanışma ve saygı ile birbirine bağlanmış gerçek insanlar arasındaki sonsuz ve organik bağların mücadelelerimizin merkezinde yer aldığını bir kez daha teyit etti. Hiçbir devlet müdahalesinin Balkanlar ve ötesinde son günlerde daha da güçlenen bu bağları koparamayacağı bir kez daha açıkça ortaya konmuştur.

Farklı düzeylerde ve farklı biçimlerde bir araya geldiğimiz, tartıştığımız ve örgütlendiğimiz bu türden daha fazla alan yaratmamız gerektiği açıktır. Balkan Anarşist Dayanışma Ağı gelecekte çeşitli inisiyatiflerle örgütlenme çabalarını güçlendirmeye kararlıdır. Yakın zamanda St. Imier’deki Anti-otoriter Anarchy 2023 buluşmasında da bir araya geleceğiz ve BAB2023 süreçlerini devam ettirebileceğimiz başka fırsatlar arayacağız.

Bu alanlardan biri de doğal olarak 2024 yılında ilk kez Arnavutça konuşulan bir ülkede, Kosova’nın Priştine kentinde düzenlenecek olan bir sonraki Balkan Anarşist Kitap Fuarı olacak.

Balkan Anarşist Kitap Fuarı 2023 Katılımcıları

9 Temmuz 2023, Ljubljana

. . .

Изявление от Балканския анархистки панаир на книгата 2023

ОТВЪД СТЕНИТЕ НА НАЦИОНАЛИЗМА И ВОЙНАТА!

СОЛИДАРНОСТ И СЪПРОТИВА СРЕЩУ МАШИНАТА НА СМЪРТТА!

От 6 до 9 юли около 800 другари от всички географски области на Балканите, Европа и извън тях се събраха в Любляна, Словения, за да участват в Балканския анархистки панаир на книгата (BAB) 2023. Събитието отпразнува своята 20-та годишнина тази година. Повече от сто издателства, дистрота и колективи от международното анархистко и антиавторитарно движение представиха своите книги, публикации и други материали относно текущите социални борби по света. BAB е повече от събиране на издатели, тъй като представлява точка на сближаване за другари от Балканите и извън тях, за да се учим от борбите на другия. Затова десетките интересни дискусии и работилници, които се проведоха паралелно със самия панаир на книгата, бяха посетени от до няколкостотин души всяка. Политическата намеса в град Любляна под формата на демонстрация срещу войната, национализма, патриархата, границите и капитала с до 1000 души в събота вечерта беше спонтанно инициирана от събранието на участниците в BAB и самоорганизирана от тях. Това беше ясно и конкретно потвърждение на интернационалистичния характер на това събиране и нашето движение като цяло. Многобройните езици, които се чуваха чрез лозунгите, извиквани по време на демонстрацията и изписани върху банерите, са не само символично изявление, но и конкретен израз на нашия интернационализъм и политика на единство в многообразието. Може да сме различни, да идваме от различни места и да се организираме по различни начини, но всички споделяме една и съща страст за свобода и борба за живот и достойнство. За нас е напълно ясно: навсякъде по света – от Балканите до Русия и Украйна – врагът е капиталът и държавата; враговете на народите навсякъде седят в банките и в парламентите!

От Варшава до Белград и Барселона, от Анкара до Копенхаген и Лондон, от Сидни до Валпараисо и Богота, от София до Париж и Рим, от Никозия до Атина и Москва: другари от цял свят се срещнаха в Любляна, за да споделят идеи, анализи и перспективи. Обсъждахме нашия опит, практики, модели на организиране и борби и начини за участие в социални движения и в по-широки народни революционни процеси. Всички с намерението да се намерят точки на сближаване, да се изгради обща посока, която включва множество тактики и да се формират стратегически предложения и алтернативи. Всичко това може да ни помогне да мобилизираме силата и вдъхновението си, за да се справим с предизвикателствата и социалните проблеми, пред които са изправени нашите движения и общества в контекста на множеството начини, по които политическото, икономическото и социалното унищожение се осъществява от управлението на глобалния капитализъм.

ЗАЕДНО СРЕЩУ ВОЙНАТА, ГРАНИЦИТЕ, ПАТРИАРХАТА И КАПИТАЛИЗМА!

Нашата отправна точка на анализ и борба е общото разбиране за ролята на капитализма и държавите с преплетени системи на господство, експлоатация и потисничество, като патриархат, сексизъм, национализъм и расизъм, в унищожаването на общества, народи, природа и околна среда. Всички неотдавнашни кризи – постоянното засилване на атаките срещу народните класи, колонизацията и окупацията на нашите градове и села от капитал и полиция, радикализирането на репресиите и държавното насилие и накрая милитаризацията и войната, потвърждават нашия анализ от миналото: капитализмът е криза, капитализмът е война. Всичко това прави нашата политическа програма за радикална социална промяна и изграждане на алтернатива още по-неотложна за бъдещето.

Ние разбираме войната като неразделна част от съществуващата система и разрушението: тя е нейно средство и естествен израз. Тя се проявява в различни форми, но резултатите от нея винаги са едни и същи: подчинение, потисничество, смърт и геноцид. Виждаме това навсякъде. От Украйна до Судан, от Косово до Чиапас, от Франция до Средиземноморието, от Кюрдистан до Палестина: силите на властта и капитала – било то чрез националните армии, милитаризирана полиция, империалистически съюзи, частни и прокси елементи или чрез други форми на насилие и атаки – водят война срещу хората и обществото. За нас врагът е самата война. За нас враг са държавите, които се нуждаят от войната, за да наложат власт над населението. За нас врагът е капитализмът, който се нуждае от държави и войни, за да увековечи властта си над света. Да се противопоставиш на войната означава да атакуваш системата, която се нуждае от нея и я позволява.

Границите като цяло и смъртоносният граничен режим на Крепостта Европа в частност са неразделна част от тази система на смъртта. Катастрофата в Пилос, при която стотици мигранти загинаха при удавяне на лодка, както десетки хиляди от тях преди това в Средиземно море, по Балканския маршрут и в други гранични зони, не беше инцидент. Това беше масово убийство от страна на гръцката държава и ЕС. Следвайки миграционните политики на ЕС, предварително договорени от тях, държавите непрекъснато убиват хора, пристигащи на границите. Те използват национализма, дискурса за сигурността и расизма, за да легитимират погроми, побои, изгонвания и допълнителни дискриминации. Те експлоатират хора, които са успели да оцелеят от граничното насилие в суетшоповете. Те изграждат модерни концентрационни лагери, за да затворят мигрантите в постоянно състояние на изключване. В същото време награждават полицаи и граничари, които всекидневно убиват, изнасилват и грабят. Това нормализирано насилие е официалната политика на ЕС. Ние ще продължим да се организираме срещу него във всичките му форми и срещу всички негови помощници: било то Frontex, фашистки тълпи или гранични патрули. Ще продължим да се организираме в знак на солидарност с хората в движение. Ще продължим да се борим срещу дехуманизацията и ще изискваме права за пътуване, миграция и живот в достойнство и свобода за всеки. Трябва да се борим с расизма, милитаризацията на границите и криминализирането на миграцията.

Но въпреки че сме посветени на борбата срещу убийствените гранични режими както на границите, очертани около националните държави, така и тези, възпроизведени в градовете и общностите, ние все още виждаме колко различни форми на расизъм са вградени в нашите общности на съпротива. Нашата борба срещу всички гранични режими задължително трябва да включва както критична саморефлексия, също така и идентифициране как определени дискурси и практики възпроизвеждат наложени позиции на власт, както и честен ангажимент за промяната им. От решаващо значение е да се изгради обща борба на тези, които са подложени на расово „мигрантско” състояние и тези, които се смятат за „местни”. Разпознаваме различни изходни позиции на такава борба, тъй като едни в тях имат достъп до здравеопазване, жилище и образование, а други не. Не можем да разчитаме на държавата да ни даде универсални права, единственият начин да постигнем радикално равенство е да се борим и да се противопоставяме на всички политики, които причиняват смърт, принудителна миграция, експлоатация и всички форми на потисничество.

Ние разбираме патриархата като един от основните стълбове на системата на господство. Навсякъде виждаме подем на реакционни сили и контрареволюционни процеси. Репатриархализацията на обществото, атаките срещу репродуктивните права, насилието срещу жени, транс и куиър хора, убийствата на жени, хомофобията и трансфобията са част от един и същи процес. По време на BAB2023 прайдът в Тбилиси беше жестоко атакуван от тълпа фашисти и фундаменталисти, докато транс тийнейджърът Ноа Миливоев беше убита в Белград, Сърбия. Престъпленията от омраза и дискриминацията срещу куиър и транс хората се увеличават драстично, тъй като в световен мащаб сме обект на насилие и пропаганда на омраза от крайнодесните, религиозните фундаменталисти и консервативното капиталистическо общество като цяло. Изразяваме решимостта си да продължим да организираме съпротива срещу тези процеси и да създадем самозащита срещу женомразкото насилие, често подкрепяно и разпалвано от държавните власти, докато патриархатът и другите системи на господство не бъдат смазани. В същото време ще продължим да се занимаваме и с патриархалните модели в нашите пространства и движения, тъй като последните вече са отражение на света, в който искаме да живеем в бъдеще. Чрез Ден 0 на BAB2023, в който отделихме място и време за създаване на връзки между анарха-куирфеминистките движения в региона и извън него; чрез друго съдържание на няколко пъти на събирането и чрез силни гласове на транс освобождението на съботната демонстрация, ние поставихме този въпрос в центъра на нашата обща борба и допринесохме за по-свързани анарха-куиър мрежи и усилия за организиране.

Ще продължим да подкрепяме антифашистките мобилизации срещу нацистките маршове в София, Будапеща и другаде. Трябва непрекъснато да се борим с национализма навсякъде, тъй като той е инструмент на управляващите класи и държавата за легитимиране на разделения и завоевания. Много добре знаем, че нацистите и другите фашистки тълпи са дясната ръка на управляващите, тъй като те продължават да изпълняват мръсната работа на държавата в сянка. Ето защо трябва да се изправим срещу тях и да унищожим способността им да формират значително присъствие като организирани групи или на улицата.

Решени сме да продължим да се организираме на местно, регионално и международно ниво, за да можем да изградим съпротива и солидарност срещу това царство на терора. В същото време знаем, че е важно да изградим нашите организации, структури, отношения и общности, основани на принципите на антиавторитарната самоорганизация. Съгласуваността между идеи и практика, средства и цели е критичен принцип на анархизма. Колкото и спешно да е изграждането на съпротива, толкова важно е да продължим да предизвикваме себе си и всекидневието си. Трябва да работим за деколонизиране на нашите умове, деконструиране на доминиращия манталитет в нас и в обществото и да се изправим срещу агресивното, сектантско и разрушително поведение в нашите пространства. Всичко това е необходима предпоставка, за да изградим обществото и нашето движение, основани на взаимно уважение, грижа и солидарност.

Виждаме също как историята се използва от управляващите, за да легитимират своето управление и да ни потискат. Смятаме, че изследването и анализирането на историята е необходим компонент на всеки революционен процес. Тази тема беше сред другите дискутирани на клъстерната дискусия за Анархистките архиви. Трябва да създадем практики на популярно безплатно образование, да напишем собствени истории, да изградим собствено знание и да го разпространим във всички посоки на обществото.

Достъпът до земя, семена, качествена храна, енергия и други природни ресурси са важен аспект на политическите борби за антиавторитарните движения. Разпознаваме ги като предпоставка за изграждането на всяка смислена автономия. Неолибералната експроприация, експлоатация и грабеж са процеси, присъщи на реорганизацията на селските райони по света. В Балканския регион те се проявяват в специфичен локален контекст. Те се материализират в субурбанизация, джентрификация и туристизация на провинцията, както и в екологично вредни мегапроекти в маргинализирани общности или непрекъснато разширяващи се коридори за логистичните нужди на глобализираните пазари, трансформиращи и стесняващи социалните възможности за достъп до ресурси. По този начин нашата борба не трябва да бъде съсредоточена само около абстрактни екологични проблеми, но също така трябва да можем да участваме в различни процеси в провинцията – като антиавторитарно движение, като фермери, като другари, като селяни, свързвайки селските и градските борби. Открихме тези дискусии в панаира в Нови Сад, продължихме в Клуж и на тазгодишния в Любляна, с цел да ги разширим както на теоретично, така и на практическо ниво в бъдеще.

СОЛИДАРНО С ВСИЧКИ ВЪСТАНАЛИ ХОРА!

От Нантер до Атланта, от Иран и Кения до Чили: ние изразяваме нашата солидарност с всички хора, които се надигат навсякъде.

Ние също така изразяваме нашата солидарност с всички хора, които са обект на репресии, и с всички политически затворници от Беларус до Турция и от Гърция до Германия. Ще продължим да организираме солидарност и да помагаме на всички, които са преследвани от държавата. В някои географски райони затворническата система е продължение на робството; във всички тях това е неразделен начин за управляващите класи да контролират, експлоатират и убиват населението за еднократна употреба. Затова се стремим да се борим за премахването на затворническите системи. Ние сме истински свободни само сред онези, които са еднакво свободни; робството дори на едно човешко същество нарушава човечността и отрича свободата на всички.

Ние изразяваме своята солидарност с революционните процеси в Кюрдистан. Ние също така изразяваме решимостта си да продължим диалога с Кюрдското движение за свобода, да обсъдим с тях идеологическите и практически предложения и изрази на демократичния конфедерализъм и да изградим стратегически отношения за общ фронт на антисистемните сили срещу капиталистическата модерност.

От Балканите отдолу изпращаме поздрави на солидарност и подкрепа към сапатистките общности в югоизточната част на Мексико, които все повече се оказват атакувани от (нарко)паравоенните сили, подкрепяни от мексиканската държава. Изразяваме нашия ангажимент към непрекъснатото изграждане на транснационалната мрежа на подкрепа за борбата на сапатистите, изискваме незабавно спиране на войната срещу сапатистките общности и се присъединяваме към призива за дни на действие, издаден от „Espacio de Coordinación Nacional Alto a la guerra contra los pueblos Zapatistas” за 13 юли до 16 юли 2023 г.

ЗА ГЛОБАЛЕН АЛИАНС СРЕЩУ МАШИНАТА НА СМЪРТТА!

Ние заявяваме, че е необходимо да се създаде алтернативна, еманципираща визия за света, която да се противопоставя на сковаващия ефект на нормализирането и банализирането на войната. С други думи, ние искаме ясна, вдъхновяваща и мотивираща позиция срещу задънените улици на новия биполярен свят във формирането и усещането за изгубване в геополитическия анализ. Предлагаме изграждането на Глобален алианс срещу машината на смъртта, така че движението да си върне инициативата. Идеята е да се съберат глобални мрежи, инициативи и общности на борба, изяснявайки и насочвайки се към многото лица на капитализма като война. На нивото на всекидневния живот това означава борба срещу предпоставките за война: национализъм, милитаризъм, патриархат, политика на изключване и т.н. На нивото на политическата икономия трябва да организираме кампании срещу оръжейната индустрия, корпоративните печалбари от войната, хранителните и енергийните корпорации и т.н. Не трябва да забравяме за всички и всеки национален военен апарат и многонационални военни коалиции. Процесът, чрез който ще създадем този Глобален алианс срещу машината на смъртта, също е от решаващо значение, ако искаме да поставим отново в перспектива движението за социално освобождение чрез хоризонтално организиране на местно, регионално и накрая глобално ниво, с цел планетарна среща (може би на Първи май 2024 г.).

Тук трябва да благодарим и на хората от Любляна, които ни посрещнаха с отворени обятия и в продължение на четири дни ни бяха домакини, хранеха ни и направиха всичко възможно да участваме в тази красива политическа среща. Ясно е, че събиране от такъв мащаб не би било възможно без масовата подкрепа на жителите на града. Любляна отдолу отново потвърди, че безкрайните и органични връзки между истински хора, свързани чрез любов, солидарност и уважение, са в центъра на нашите борби. За пореден път стана ясно, че никаква държавна намеса не може да разкъса тези връзки на Балканите и извън тях, които само се заздравиха през последните дни.

Ясно е, че трябва да създаваме повече такива пространства, където да се срещаме, обсъждаме и организираме на различни нива и под различни форми. Балканската анархистка солидарна мрежа е решена да засили организационните си усилия с различни инициативи в бъдеще. Съвсем скоро ще се срещнем отново на антиавторитарното събиране Anarchy 2023 в Сен Имер и ще търсим други възможности, където можем да продължим процесите на BAB2023.

Едно от тези пространства естествено ще бъде следващият Балкански анархистки панаир на книгата през 2024 г., който ще се проведе за първи път в албаноговоряща страна – в Прищина, Косово.

Участници в Балканския анархичен панаир на книгата 2023

9 юли 2023 г., Любляна

. . .

A 2023-as Balkáni Anarchista Könyvvásár zárónyilatkozata:

A NACIONALIZMUS ÉS A HÁBORÚ FALAIN TÚL!

SZOLIDARITÁS ÉS ELLENÁLLÁS A HALÁL GÉPEZETÉVEL SZEMBEN!

Július 6–9. között mintegy 800, a Balkánról, Európából és azon túlról érkező elvtárs gyűlt össze a szlovéniai Ljubljanában, hogy részt vegyen a Balkán Anarchista Könyvvásáron (BAB 2023), mely idén ünnepelte fennállásának 20. évfordulóját. A nemzetközi anarchista és tekintélyellenes mozgalom több mint száz kiadója, terjesztője és kollektívája mutatta be a világban jelenleg zajló társadalmi küzdelmekkel kapcsolatos könyveit, kiadványait és egyéb anyagait. A BAB többet jelent kiadók találkozójánál: egy olyan találkozási pont a Balkánról és a távolabbról érkező elvtársak számára, ahol tanulhatnak egymás küzdelmeiből. Így a könyvvásárral párhuzamosan zajló több tucatnyi érdekes beszélgetésen és workshopon is százak vettek részt. A politikai beavatkozást Ljubljana városában a háború, a nacionalizmus, a patriarchátus, a határok és a tőke ellen szombat este, mintegy 1000 fős tüntetés formájában spontán módon kezdeményezte és szervezte meg a Balkáni Anarchista Könyvvásár résztvevőinek gyűlése. Mindez világos és egyértelmű megerősítése volt ezen összejövetelnek és általában mozgalmunk internacionalista jellegének. A tüntetés során kiáltott és a transzparensekre írt jelszavak számos nyelven hangzottak el, aminek nemcsak szimbolikus jelentése van,  ez konkrét kifejeződése internacionalizmusunknak és az egység a sokféleségben politikájának. Meglehet, különbözőek vagyunk, más-más helyekről jövünk és eltérő módon szerveződünk, de mindannyian osztozunk a szabadságért érzett egyazon szenvedélyben, az életért és a méltóságért folytatott küzdelemben. Számunkra teljesen nyilvánvaló: a világon mindenütt – a Balkántól Oroszországig és Ukrajnáig – az ellenség a tőke és az állam; a népek ellenségei mindenhol a bankokban és a parlamentekben ülnek!

Varsótól Belgrádig és Barcelonáig, Ankarától Koppenhágáig és Londonig, Sydney-től Valparaisóig és Bogotáig, Szófiától Párizsig és Rómáig, Nicosiától Athénig és Moszkváig: a világ minden tájáról érkezett elvtársak találkoztak Ljubljanában, hogy eszmét cseréljenek és megosszák  elemzéseiket és nézőpontjaikat egymással. Megvitattuk tapasztalatainkat, gyakorlatainkat, szerveződési és harci módszereinket, valamint a társadalmi mozgalmakban és a szélesebb körű népi forradalmi folyamatokban való részvétel módjait. Mindezt azzal a szándékkal, hogy konvergenciapontokat találjunk, közös irányvonalat alakítsunk ki, amely magában foglalja a taktikák sokféleségét, valamint, hogy stratégiai javaslatokat és alternatívákat alakítsunk ki. Ezek segíthetnek mozgósítani erőinket és inspirációinkat, hogy megküzdhessünk azokkal a kihívásokkal és szociális problémákkal, amelyekkel mozgalmaink és társadalmaink szembesülnek a globális kapitalizmus okozta politikai, gazdasági és társadalmi pusztítás sokféle formájának közepette.

EGYÜTT A HÁBORÚ, A HATÁROK, A PATRIARCHÁTUS ÉS A KAPITALIZMUS ELLEN!

Elemzésünk és harcunk kiindulópontja a kapitalizmus és az államok, valamint az olyan egymással összefonódó uralmi, kizsákmányolási és elnyomási rendszerek, mint a patriarchátus, a szexizmus, a nacionalizmus és a rasszizmus szerepének közös megértése a társadalmak, az emberek, a természet és a környezet pusztításában. A közelmúlt összes válsága – a népi osztályok elleni támadások véget nem érő fokozódása, városaink és falvaink gyarmatosítása és megszállása a tőke és a rendőrség által, az elnyomás és az állami erőszak radikalizálódása, végül a militarizáció és a háború – megerősíti múlton alapuló elemzésünket: a kapitalizmus válság, a kapitalizmus háború. Mindez a jövőre nézve még sürgetőbbé teszi a radikális társadalmi változás és alternatívaépítés politikai programját.

A háborút a fennálló rendszer és a pusztítás szerves részeként értelmezzük: az annak eszköze és természetes kifejeződése. Különböző formákban nyilvánul meg, következményei azonban mindig ugyanazok: alávetettség, elnyomás, halál és népirtás. Ezt látjuk mindenütt: Ukrajnától Szudánig, Koszovótól Chiapas-ig, Franciaországtól a Földközi-tengerig, Kurdisztántól Palesztináig a hatalom és a tőke erői – nemzeti hadseregeken, militarizált rendőrségeken, imperialista szövetségi rendszereken, magán- és kiszervezett egységeken vagy az erőszak és a támadások más formáin keresztül – háborút folytatnak az emberek és a társadalom ellen. Számunkra az ellenség maga a háború. Az államok számunkra az ellenség, amelyeknek szükségük van a háborúra ahhoz, hogy uralmukat a lakosságra kényszeríthessék. A kapitalizmus számunkra az ellenség, amelynek államokra és háborúkra van szüksége ahhoz, hogy a világot uralma alatt tarthassa. A háborúval szembeszállni azt jelenti, hogy a rendszert támadjuk, amelynek szüksége van rá és lehetővé teszi azt.

A határok általában és főképp az Európa Erőd halálos határrendszere szerves részét képezik ennek a gyilkos gépezetnek. A püloszi katasztrófa, ahol több száz migráns halt meg egy hajószerencsétlenségben, ahogyan korábban már több tízezren a Földközi-tengeren, a balkáni útvonalon és más határzónákban, nem véletlenül történt. Ez a görög állam és az EU által elkövetett tömeggyilkosság volt. Az államok az EU velük előre egyeztetett migrációs politikáját követve folyamatosan gyilkolják a határokhoz érkező embereket. A nacionalizmust, a biztonság kérdését és a rasszizmust használják fel pogromok, verések, kilakoltatások és egyéb diszkriminációk legitimálására. Azokat az embereket, akiknek sikerült túlélniük a határ menti erőszakot, kizsákmányolják a kiszipolyozó üzemekben. Modern koncentrációs táborokat építenek, hogy a menekülteket állandó kirekesztettségben tartsák. Ugyanakkor megjutalmazzák a rendőröket és a határőröket, akik naponta gyilkolnak, erőszakolnak és rabolnak. Ez a normalizált erőszak az EU hivatalos politikája. Továbbra is szervezkedni fogunk minden formája és segítője ellen: legyen az a Frontex, a fasiszta csőcselék vagy a határőrök. Továbbra is szolidárisak leszünk a mozgásban lévő emberekkel. Továbbra is harcolni fogunk az elembertelenedés ellen, mindenki számára követelve az utazáshoz, a migrációhoz, valamint a méltóságteljes és szabad élethez való jogot. Harcolnunk kell a rasszizmus, a határok militarizálása és a migráció kriminalizálása ellen.

Ugyanakkor, bár elköteleztük magunkat a gyilkos határrendszerek elleni küzdelem mellett, legyen szó akár a nemzetállamok köré húzott határokról vagy a városokon és közösségeken belül újratermelődő határokról, látjuk még mindig, hogy a rasszizmus megannyi formája ágyazódik be ellenállási közösségeinkbe. Az összes határrendszer elleni harcunknak szükségszerűen magában kell foglalnia a kritikus önreflexiót és annak felismerését, hogy bizonyos diskurzusok és gyakorlatok hogyan termelik újra a hatalmi pozíciókat, csakúgy, mint az ezek megváltoztatására irányuló őszinte elkötelezettséget. Alapvető fontosságú, hogy éppúgy közösen harcoljunk azokkal, akiket származási alapon „migráns” állapotra kényszerítenek, és azokkal, akiket „helyieknek” tekintenek. Elismerjük, hogy az ilyen küzdelem során különböző kiinduló helyzetek állnak fenn, mivel egyesek közülük hozzáférnek az egészségügyi ellátáshoz, a lakhatáshoz és az oktatáshoz, míg mások nem. Nem számíthatunk arra, hogy az állam megadja nekünk az egyetemes jogokat, a radikális egyenlőség elérésének egyetlen módja az, ha harcolunk és ellenállunk minden olyan politikának, amelyik halált, kényszermigrációt, kizsákmányolást és az elnyomás legkülönbözőbb formáit okozza.

A patriarchátust az uralmi rendszer egyik fő pilléreként értelmezzük. Mindenütt látjuk a reakciós erők és ellenforradalmi folyamatok térnyerését. A társadalom újrapatriarchalizálódása, a reprodukcióval kapcsolatos jogok elleni támadások, a nők, a transz és queer emberek elleni erőszak, a nőgyilkosságok, a homofóbia és a transzfóbia mind ugyanannak a folyamatnak a részei. A BAB2023-mal egyidőben a tbiliszi Pride-ot erőszakosan megtámadta egy fasisztákból és fundamentalistákból álló csőcselék, míg a szerbiai Belgrádban meggyilkolták Noa Milivojev transz tinédzsert. A queer és transz emberek elleni gyűlölet-bűncselekmények száma és diszkriminációjuk drasztikusan növekszik, mivel világszerte célpontjai vagyunk a szélsőjobboldal, a vallási fundamentalisták és a konzervatív kapitalista társadalom egésze által elkövetett erőszaknak és gyűlöletpropagandának. Eltökéltek vagyunk, hogy a továbbiakban is megszervezzük az ellenállást és az önvédelmet e folyamatokkal, s a gyakran államilag támogatott és szított nőgyűlölő erőszakkal szemben, mindaddig, míg szét nem zúzzuk a patriarchátust és más uralmi rendszereket. Ezzel egyidejűleg továbbra is foglalkozni fogunk azokkal a patriarchális mintákkal, melyek saját tereinkben és mozgalmainkban is feltűnnek, mivel utóbbiak már tükrözik azt a világot, amelyben a jövőben élni szeretnénk. A BAB2023 0. napjával, ahol teret és időt szántunk a régióbeli és azon túli anarcho-queerfeminista mozgalmak közötti kapcsolatteremtésnek; a találkozón több alkalommal is előadott egyéb tartalmakkal, valamint a szombati tüntetésen a transzfelszabadítás erőteljes hangjaival ezt a kérdést közös küzdelmünk középpontjába helyeztük, és hozzájárultunk ahhoz, hogy az anarcho-queer hálózatok és szervezési erőfeszítések még inkább összekapcsolódjanak.

Továbbra is támogatni fogjuk a náci felvonulások elleni antifasiszta mozgósításokat Szófiában, Budapesten és másutt. Mindenhol folyamatosan harcolnunk kell a nacionalizmus ellen, mivel ez az uralkodó osztályok és az állam eszköze a megosztottság és a hódítások legitimálására. Nagyon jól tudjuk, hogy a nácik és más fasiszta csőcselékek az uralkodók jobb kezét jelentik, és leplezett módon továbbra is ők végzik el az állam piszkos munkáját. Ezért kell szembeszállnunk velük, és rombolnunk azon képességüket, hogy képesek legyenek szervezett csoportokat kialakítani vagy erős utcai jelenlétet mutatni. 

Eltökélt szándékunk továbbra is helyi, regionális és nemzetközi szinten szerveződni, hogy ellenállást fejthesssünk ki és szolidaritást építhessünk ezzel a rémuralommal szemben. Tisztában vagyunk vele ugyanakkor, hogy szervezeteinket, struktúráinkat, kapcsolatainkat és közösségeinket az tekintélyellenes önszerveződés elvi alapján kell építenünk. Az eszmék és a gyakorlat, az eszközök és célok közötti koherencia az anarchizmus egyik alapelve. Amennyire sürgető az ellenállás kiépítése, éppannyira fontos, hogy továbbra is kihívások elé állítsuk magunkat és mindennapi életünket. Munkálkodnunk kell elménk felszabadításán, a bennünk és a társadalomban uralkodó mentalitás dekonstruálásán, szembeszállva tereinkben az agresszív, szektás és destruktív viselkedéssel. Mindez szükséges előfeltétele annak, hogy a társadalmat és mozgalmunkat a kölcsönös tiszteletre, törődésre és szolidaritásra alapozva építhessük.

Azt is látjuk, hogy a történelmet a hatalmon levők hogyan használják fel uralmuk igazolására és a mi elnyomásunkra. Úgy érezzük, a történelem kutatása és elemzése minden forradalmi folyamat szükséges eleme. Többek között ez a téma is szóba került az anarchista archívumokról szóló kerekasztal-beszélgetésen. Meg kell teremtenünk a népi szabadoktatás gyakorlatait, meg kell írnunk saját történelmünket, felépítve és a társadalom minden irányába terjesztve tudásunkat.

A földhöz, vetőmagokhoz, minőségi élelmiszerekhez, energiához és más természeti erőforrásokhoz való hozzáférés a tekintélyellenes mozgalmak politikai küzdelmeinek fontos aspektusa. Ezeket a következetes önrendelkezés létrehozásának szükséges előfeltételként ismerjük el. A neoliberális kisajátítás, kizsákmányolás és kifosztás világszerte a vidék újjászervezésének velejárója. A balkáni régióban ezek sajátos helyi körülmények között nyilvánulnak meg: a vidék szuburbanizációjában, dzsentrifikációjában és fokozódó mértékű turisztikai célú kihasználásában csakúgy, mint a marginalizált közösségekben megvalósuló környezetkárosító megaprojektekben vagy a globalizált piacok logisztikai szükségleteinek egyre szélesedő folyosóiban, átalakítva és korlátozva az erőforrásokhoz való hozzáférés társadalmi lehetőségeit. Ezért harcunknak nemcsak az elvont környezeti kérdésekre kell összpontosulnia, hanem képesnek kell lennünk arra is, hogy részt vegyünk a különböző vidéki folyamatokban – mint tekintélyellenes mozgalom, mint gazdálkodók, mint elvtársak, mint falusiak, összekötve a vidéki és a városi küzdelmeket. Az ezzel kapcsolatos eszmecserét az újvidéki BAB-on nyitottuk meg, majd a kolozsvári és az idei ljubljanai BAB-on folytattuk, azzal a céllal, hogy a jövőben elméleti és gyakorlati szinten is kiterjesszük őket.

SZOLIDARITÁS MINDEN LÁZADÓ NÉPPEL!

Nanterre-től Atlantáig, Irántól és Kenyától Chiléig: szolidaritásunkat fejezzük ki a népekkel, bárhol is lázadjanak.

Szolidaritásunkat fejezzük ki minden néppel, amely az elnyomás célkeresztjében áll, valamint minden politikai fogollyal Fehéroroszországtól Törökországig, Görögországtól Németországig. Továbbra is szervezni fogjuk a szolidaritást és segítünk mindazoknak, akiket az állam üldöz. Egyes területeken a börtönrendszer a rabszolgaság folytatása; mindegyikük az uralkodó osztályok nélkülözhetetlen eszköze a feláldozható lakosság ellenőrzésére, kizsákmányolására és meggyilkolására. Célunk épp ezért a börtönrendszerek eltörlése. Igazán szabadok csak azok között vagyunk, akik ugyanúgy szabadok; egyetlen ember rabszolgasága is sérti az emberiességet és tagadja mindenki szabadságát.

Szolidaritásunkat fejezzük ki a kurdisztáni forradalmi folyamatokkal. Kinyilvánítjuk továbbá azon elhatározásunkat, miszerint tovább folytatjuk a párbeszédet a Kurd Szabadságmozgalommal, megvitatva velük a demokratikus konföderalizmus ideológiai és gyakorlati javaslatait és megnyilvánulásait, továbbá stratégiai kapcsolatokat építünk ki velük a rendszerellenes erők kapitalista modernitással szembeni közös frontjának érdekében.

Szolidaritási és támogatói üdvözletünket küldjük a Balkánról a Mexikó délkeleti részén élő zapatista közösségeknek, amelyek egyre inkább ki vannak téve a mexikói állam által támogatott (drog)félkatonai erők támadásának. Kifejezzük elkötelezettségünket a zapatisták küzdelmét támogató transznacionális hálózat folyamatos fejlesztése mellett, követeljük a zapatista közösségek elleni háború azonnali leállítását, és csatlakozunk az Espacio de Coordinación Nacional által 2023. július 13–16-ra meghirdetett Alto a la guerra contra los pueblos Zapatistas elnevezésű akciónapok felhíváshoz.

A HALÁLGÉPEZET ELLENI GLOBÁLIS SZÖVETSÉGÉRT!

Kinyilvánítjuk, hogy szükség van egy alternatív, felszabadító világkép megalkotására, amely szembeállítható a háború normalizálódásának és banalizálódásának elérzéketlenítő hatásával. Más szóval, egy világos, inspiráló és motiváló álláspontot akarunk a formálódó új, kétpólusú világ zsákutcáival és a geopolitikai elemzésekben való elveszettség érzésével szemben. Javasoljuk a Halálgépezet Elleni Globális Szövetség létrehozását, hogy a mozgalom visszanyerje a kezdeményezést. Az elképzelés az, hogy összefogjuk a globális hálózatokat, kezdeményezéseket és harci közösségeket, tisztázva és célba véve a kapitalizmus mint háború megannyi arcát. A mindennapi élet szintjén ez a háború előfeltételei – a nacionalizmus, a militarizmus, a patriarchátus, a kirekesztés politikája stb. – elleni küzdelmet jelenti. A gazdaságpolitika szintjén kampányokat kell szerveznünk a fegyveripar, a háborús haszonlesők, az élelmiszer- és energiaipari vállalatok ellen stb. Nem szabad megfeledkeznünk egyetlen nemzeti katonai szervezetről és multinacionális katonai koalícióról sem. Az a folyamat, amelynek révén létrehozzuk ezt a Halálgépezet Elleni Globális Szövetséget, szintúgy döntő fontosságú, hogyha újra perspektívába akarjuk helyezni a társadalmi felszabadításért folytatott mozgalmat a helyi, regionális és végül globális szintű horizontális szerveződés révén, egy világméretű találkozóra törekedve (talán 2024. május 1-jén).

Ezen a ponton köszönetet kell mondanunk Ljubljana lakosainak is, akik tárt karokkal fogadtak minket, és négy napon át vendégül láttak, etettek minket és más módon is lehetővé tették számunkra, hogy részt vehessünk ezen a csodálatos politikai találkozón. Nyilvánvaló, hogy egy ilyen méretű összejövetel nem lenne lehetséges a város lakosságának nagymértékű támogatása nélkül. Ljubljana alulról ismét megerősítette, hogy küzdelmeink középpontjában a valódi emberek közötti határtalan és szerves kapcsolatok állnak, melyeket a szeretet, a szolidaritás és a tisztelet köt össze. Ismét világossá vált, hogy semmilyen állami beavatkozás nem szakíthatja szét ezeket a Balkánon és azon túl átívelő kötelékeket, amelyek az elmúlt napokban csak még inkább megerősödtek.

Egyértelmű, hogy több ilyen teret kell létrehoznunk, ahol különböző szinteken és különböző formákban találkozhatunk, vitázhatunk és szerveződhetünk. A Balkán Anarchista Szolidaritási Hálózat eltökélt szándéka, hogy a jövőben különböző kezdeményezésekkel erősítse szervezőmunkáját. Hamarosan ismét találkozunk az Anarchy 2023 elnevezésű tekintélyellenes találkozón St. Imier-ben, és keresni fogjuk a további alkalmakat, ahol folytathatjuk a BAB2023 folyamatait.

Az egyik ilyen tér természetesen a következő Balkán Anarchista Könyvvásár lesz 2024-ben, amely először kerül megrendezésre egy albán nyelvű országban, Koszovóban (Pristinában).

A Balkáni Anarchista Könyvvásár 2023 résztvevői

Ljubljana, 2023. július 9.

. . .

Declarația finală la Târgul de Anarhist de Carte din Balcani 2023

DINCOLO DE ZIDURILE NAȚIONALISMULUI ȘI RĂZBOIULUI!

SOLIDARITATE ȘI REZISTENȚĂ ÎMPOTRIVA MAȘINII MORȚII!

În perioada 6-9 iulie, aproximativ 800 de tovarășe/i/x din toate geografiile Balcanilor, din Europa, dar nu numai, s-au adunat la Ljubljana, Slovenia, pentru a participa la Târgul Anarhist de Carte din Balcani (TACB) 2023. Anul acesta târgul și-a sărbătorit cea de-a 20-a aniversare. Peste o sută de edituri, distro-uri și colective din mișcarea anarhistă și antiautoritară internațională și-au prezentat cărțile, publicațiile și alte materiale dedicate luptelor sociale din întreaga lume. TACB este însă mai mult decât o întâlnire a editorilor, reprezentând, de asemenea, un punct de convergență pentru tovarășii/ele/x din Balcani (și nu numai), un spațiu în care se poate învăța din luptele celorlalți. Prin urmare, paralel cu târgul, au avut loc zeci de discuții și ateliere interesante care au atras până la câteva sute de persoane fiecare.

În Ljubljana, intervenția politică a luat forma unei demonstrații împotriva războiului, naționalismului, patriarhatului, frontierelor și capitalului, la care au participat aprox. 1.000 de persoane și care a avut loc sâmbătă seara. Demonstrația a fost inițiată spontan de adunarea participantelor/x la TACB, fiind autoorganizată de aceștia. A fost încă o confirmare clară și concretă a caracterului internaționalist al adunării și al mișcării noastre în general. Sloganele scandate și scrise pe bannere în numeroase limbi nu au fost doar o declarație simbolică, ci o expresie concretă a internaționalismului nostru și a politicii de unitate în diversitate pe care o îmbrățișăm. S-ar putea să fim diferite/iți/x, să venim din diferite locuri și să ne organizăm în moduri diferite, însă cu toții împărtășim aceeași pasiune pentru libertate și lupta pentru viață și demnitate. Ne este tuturor limpede că, peste tot în lume, din Balcani până în Rusia și Ucraina, dușmanul este capitalul și statul, iar dușmanii popoarelor de pretutindeni stau în bănci și parlamente.

De la Varșovia la Belgrad și Barcelona, de la Ankara la Copenhaga și Londra, de la Sydney la Valparaiso și Bogota, de la Sofia la Paris și Roma, de la Nicosia la Atena și Moscova, tovarăși din întreaga lume s-au întâlnit la Ljubljana pentru a împărtăși idei, analize și perspective. Am discutat despre experiențele, practicile și modelele noastre de organizare și de luptă, dar și despre modalitățile de participare la mișcările sociale și la procesele revoluționare mai largi. Toate acestea cu intenția de a găsi puncte de convergență, de a construi o direcție comună care să includă o pluralitate de tactici, și de a formula propuneri strategice și alternative concrete. Acestea ne pot ajuta să ne mobilizăm forțele și inspirațiile pentru a face față provocărilor și problemelor sociale cu care se confruntă mișcările și societățile noastre, în contextul multiplelor moduri prin care devastarea politică, economică și socială este implementată prin dominația capitalismului global.

ÎMPREUNĂ ÎMPOTRIVA RĂZBOIULUI, FRONTIERELOR, PATRIARHATULUI ȘI CAPITALISMULUI!

Punctul de plecare al analizei și luptei noastre este o înțelegere a rolului comun pe care capitalismul și statele — ca sisteme împletite de dominație, exploatare și opresiune, împreună cu patriarhatul, sexismul, naționalismul și rasismul — îl au în distrugerea societăților, a popoarelor, a naturii și a mediului înconjurător. Toate crizele recente, intensificarea constantă a atacurilor împotriva claselor populare, colonizarea și ocuparea orașelor și satelor noastre de către capital și poliție, radicalizarea represiunii și a violenței de stat și, în cele din urmă, militarizarea și războiul, confirmă analiza noastră din trecut: capitalismul înseamnă criză și capitalismul înseamnă război. Toate acestea fac ca agenda noastră politică de schimbare socială radicală și de construire a unei alternative să fie cu atât mai urgente pentru viitor.

Înțelegem războiul ca parte integrantă a sistemului actual al devastării: este instrumentul și expresia sa naturală. Acesta se manifestă în diferite forme, dar rezultatele sale sunt întotdeauna aceleași: subjugare, opresiune, moarte și genocid. Vedem asta peste tot. Din Ucraina până în Sudan, din Kosovo până în Chiapas, din Franța până în Mediterana, din Kurdistan până în Palestina, forțele puterii și ale capitalului – prin intermediul armatelor naționale, poliției militarizate, alianțelor imperialiste, ori a forțelor private sau prin intermediari, fie prin alte forme de violență și atacuri – duc un război neîntrerupt împotriva oamenilor și societății. Pentru noi, dușmanul este războiul însuși. Pentru noi, statele, care au nevoie de război pentru a-și impune dominația asupra populației, sunt dușmanul. Pentru noi, inamicul este capitalismul care are nevoie de state și de războaie pentru a-și perpetua stăpânirea asupra lumii. A ne opune războaielor înseamnă a ataca sistemul care are nevoie de ele și care le îngăduie.

Frontierele, în general, și în particular regimul ucigaș al „fortăreței Europa”, sunt parte integrantă a acestui sistem al morții. Dezastrul de la Pylos, în care sute de migranți au fost uciși în naufragiul unei ambarcațiuni, la fel ca alte zeci de mii de migranți uciși în Mediterană înaintea lor, pe ruta balcanică sau în alte zone de frontieră, nu a fost un accident. A fost o crimă în masă comisă de statul grec și de UE. Aplicând politicile de migrație ale UE, pe care le-au negociat în prealabil, statele ucid în mod constant persoanele care ajung la granițe. Acestea se folosesc de naționalism, de discursul despre securitate și de rasism pentru a legitima pogromurile, bătăile, evacuările și alte discriminări. Cei care reușesc să supraviețuiască violenței de la frontieră sunt exploatați în ateliere ilegale. Se construiesc lagăre de concentrare moderne pentru a-i închide pe migranți și pentru a-i ține într-o stare continuă de excludere. În același timp, autoritățile recompensează poliția și pe polițiștii de frontieră care ucid, molestează și jefuiesc zilnic. Această normalizare a violenței este politica oficială a UE. Vom continua să ne organizăm împotriva ei și a tuturor formelor sale, dar și împotriva tuturor celor care o facilitează, fie că este vorba de Frontex, de gloatele fasciste sau de patrulele de graniță. Vom continua să ne organizăm în solidaritate cu persoanele migrante. Vom continua să luptăm împotriva dezumanizării și să cerem dreptul de a călători, de a migra și de a trăi în demnitate și libertate pentru toată lumea. Trebuie să luptăm împotriva rasismului, a militarizării frontierelor și criminalizării migrației.

Însă, cu toate că ne dedicăm luptei împotriva regimurilor criminale de frontieră, atât în privința granițelor trasate în jurul statelor naționale, cât și a celor reproduse în interiorul orașelor și comunităților în care trăim, realizăm că diverse forme de rasism continuă să persiste în comunitățile noastre de rezistență. Lupta noastră împotriva tuturor regimurilor de frontieră trebuie să însemne, în mod necesar, și o auto-reflecție critică, dar și identificarea modului în care anumite discursuri și practici reproduc pozițiile de putere impuse. De asemenea, ea trebuie să implice și angajamentul nostru onest de schimba aceste lucruri. Este esențial să construim o luptă comună a celor care sunt supuși rasializării ca „migranți” și a celor care sunt considerați „autohtoni”. Recunoaștem că o astfel de luptă nu pornește pentru toată lumea de la aceleași premise, câtă vreme unii au acces la asistență medicală, locuințe și educație, în timp ce alții nu. Nu ne putem baza pe stat pentru a ne oferi drepturi universale. Singura modalitate de a obține o egalitate radicală este de a lupta și de a rezista tuturor politicilor care duc la moarte, migrație forțată, exploatare și alte forme de opresiune.

Înțelegem că patriarhatul e unul dintre principalii piloni ai sistemului de dominație actual. Asistăm peste tot la creșterea forțelor reacționare și a proceselor contrarevoluționare. Repatriarhalizarea societății, atacurile asupra drepturilor reproductive, violența împotriva femeilor, a persoanelor trans și queer, femicidurile, homofobia și transfobia fac parte din același proces. În timpul TACB 2023, Tbilisi Pride a fost atacată violent de o mulțime de fasciști și fundamentaliști, în timp ce o tânără trans, Noa Milivojev, a fost ucisă la Belgrad, în Serbia. Crimele motivate de ură și discriminarea împotriva persoanelor queer și trans sunt într-o creștere accentuată, câtă vreme continuăm să fim ținta globală a violenței și a propagandei pline de ură a extremei drepte, a fundamentaliștilor religioși și a societății capitaliste conservatoare în ansamblul ei. Ne exprimăm hotărârea de a continua să organizăm rezistența împotriva acestor procese și să ne apărăm împotriva violenței misogine, adesea susținută și alimentată de puterile statului, până când patriarhatul și celelalte sisteme de dominație vor fi zdrobite. În același timp, vom continua să abordăm structurile și atitudinile patriarhale din spațiile și mișcările noastre, care sunt o reflectare a lumii în care dorim să trăim în viitor.

Prin intermediul Zilei 0 din acest an, zi în care am dedicat spațiu și timp stabilirii de conexiuni între mișcările anarha-queer-feministe din regiune și de mai departe, dar și cu alte ocazii în timpul târgului; prin intermediul prezenței puternice a vocilor eliberării trans la demonstrația de sâmbătă, am așezat această luptă în centrul luptei noastre comune și am contribuit la eforturile de organizare anarha-queer și la o mai strânsă legătură între diferitele rețele.

Vom continua să sprijinim mobilizările antifasciste împotriva marșurilor naziste din Sofia, Budapesta și din alte părți. E nevoie să luptăm în mod constant împotriva naționalismului, căci naționalismul este un instrument prin care clasele conducătoare și statul justifică diviziunile între oameni și cuceririle. Știm foarte bine că naziștii și alte gloate fasciste sunt mâna dreaptă a guvernanților, ei fiind cei care fac, din umbră, munca murdară a statului. De aceea trebuie să-i confruntăm și să le distrugem capacitatea de a avea o prezență semnificativă, fie ca grupuri organizate, fie pe străzi.

Suntem hotărâte/x/ți să continuăm să ne organizăm la nivel local, regional și internațional, astfel încât să putem construi rezistență și solidaritate împotriva acestui regim de teroare. În același timp, știm că este important să ne construim organizațiile, structurile, relațiile și comunitățile pe baza principiilor auto-organizării antiautoritare. Coerența dintre idei și practică, dintre mijloace și scopuri, este un principiu critic al anarhismului. Pe cât e de urgent să construim rezistența, pe atât e de important să continuăm să ne chestionăm pe noi înșine și viața noastră de zi cu zi. Trebuie să lucrăm pentru a ne decoloniza mințile, pentru a deconstrui mentalitatea dominantă (din noi și din societate) și pentru a confrunta comportamentele agresive, sectare și distructive din spațiile noastre. Toate acestea sunt condițiile prealabile și necesare pentru edificarea unei mișcări și a unei societăți bazate pe respect reciproc, grijă și solidaritate.

Vedem, de asemenea, cum istoria este folosită de cei aflați la putere pentru a-și legitima dominația și pentru a ne oprima. Considerăm că cercetarea și analiza istoriei sunt componente necesare oricărui proces revoluționar. Acest subiect a fost discutat, printre altele, în cadrul discuției de grup dedicată arhivelor anarhiste. E necesar să creăm practici de educație populară liberă, să ne scriem propriile noastre istorii, să ne construim propria cunoaștere și să o răspândim în toate colțurile societății.

Accesul la pământ, semințe, alimente de calitate, energie și alte resurse naturale reprezintă pentru mișcările antiautoritare un aspect important al luptei politice. Le recunoaștem ca fiind o condiție prealabilă pentru construirea oricărei autonomii semnificative. Exproprierea, exploatarea și jefuirea neoliberală sunt procese inerente reorganizării spațiului rural din întreaga lume. În regiunea Balcanilor, acestea se manifestă în contexte locale specifice. Ele se materializează prin suburbanizare, gentrificare și turism rural, precum și în megaproiectele dăunătoare mediului din comunitățile marginalizate, ori în coridoarele logistice în continuă expansiune ale piețelor globalizate, care restrâng posibilitățile sociale și de acces la resurse. Astfel, lupta noastră nu ar trebui să se concentreze doar asupra unor probleme de mediu abstracte, ci ar trebui să putem participa la diverse procese care au loc în mediul rural: ca mișcare antiautoritară, ca fermiere, ca tovarăși/x/e, ca săteni, conectând astfel luptele rurale și urbane. Am deschis aceste discuții la târgul de la Novi Sad, le-am continuat la Cluj/Kolószvár și la târgul de anul acesta de la Ljubljana, în ideea de a le dezvolta pe viitor, atât la nivel teoretic, cât și practic.

SOLIDARITATE CU CELE/CEI/X CARE SE REVOLTĂ!

De la Nanterre la Atlanta, din Iran și Kenya până în Chile: ne exprimăm solidaritatea cu persoanele care se revoltă pretutindeni.

De asemenea, ne exprimăm solidaritatea cu cei/x/cele care sunt ținta represiunii și cu toți prizonierii politici, din Belarus până în Turcia și din Grecia până în Germania. Vom continua să organizăm solidaritatea și să-i sprijinim pe toți cex/cele/cei care sunt ținta represiunii statului. În unele geografii, sistemul penitenciar este o continuare a sclaviei. Toate acestea sunt modalități prin care clasele conducătoare controlează, exploatează și ucid populația dispensabilă. Ne propunem, așadar, să luptăm pentru abolirea sistemelor penitenciare. Nu suntem cu adevărat liberi decât printre oameni la fel de liberi. Înrobirea, chiar și a unei singure ființe umane, încalcă demnitatea umană și anulează libertatea tuturor.

Ne exprimăm solidaritatea cu procesele revoluționare din Kurdistan. De asemenea, ne exprimăm hotărârea de a continua dialogul cu Mișcarea de Eliberare din Kurdistan, de a discuta împreună propunerile ideologice și practice ale Confederalismului Democratic și de a construi astfel relații strategice pentru un front comun al forțelor antisistem împotriva modernității capitaliste.

Din Balcanii de dedesubt, trimitem salutări de solidaritate și sprijin comunităților zapatiste din sud-estul Mexicului, care se află tot mai mult sub atacul forțelor (narco)paramilitare susținute de statul mexican. Ne exprimăm angajamentul pentru a continua dezvoltarea rețelei transnaționale de sprijin pentru lupta zapatistă, cerem oprirea imediată a războiului împotriva comunităților zapatiste și ne alăturăm apelului la acțiune lansat de „Espacio de Coordinación Nacional Alto a la guerra contra los pueblos Zapatistas” pentru perioada 13-16 iulie 2023.

PENTRU O ALIANȚĂ GLOBALĂ ÎMPOTRIVA MAȘINII MORȚII!

Susținem că este necesar să creăm o viziune alternativă, emancipatoare a lumii, una care să se opună inerției, normalizării și banalizării războiului. Cu alte cuvinte, ne dorim o poziție clară, care să inspire și să motiveze, împotriva fundăturilor noii lumi bipolare în formare și împotriva sentimentului de a ne risipi în analize geopolitice. Propunem construirea unei Alianțe globale împotriva mașinii morții, astfel încât mișcarea să recâștige inițiativa. Ideea este de a reuni rețelele, inițiativele și comunitățile de luptă globale pentru a clarifica multiplele fețe ale capitalismului ca război. La nivelul vieții de zi cu zi, aceasta înseamnă lupta împotriva premiselor războiului: naționalism, militarism, patriarhat, politici de excludere etc. La nivelul economiei politice, trebuie să organizăm campanii împotriva industriei de armament, a corporațiilor care profită de pe urma războiului, a corporațiilor din domeniul alimentar și al energiei etc. Nu trebuie să omitem aparatele militare naționale, nici coalițiile militare multinaționale. Procesul prin care vom crea această Alianță globală împotriva mașinii morții este, de asemenea, crucial dacă dorim să dăm o nouă perspectivă mișcării de eliberare socială prin organizarea orizontală, la nivel local, regional și, în cele din urmă, global, având ca obiectiv o întâlnire globală (poate cu ocazia zilei de 1 Mai 2024).

În acest punct, trebuie să mulțumim locuitorilor din Ljubljana, care ne-au primit cu brațele deschise și care, timp de patru zile, ne-au găzduit, ne-au hrănit și ne-au făcut posibilă în multe alte moduri participarea la această frumoasă reuniune politică. Este clar că o adunare de o asemenea amploare nu ar fi fost posibilă fără sprijinul semnificativ al locuitorilor orașului. Ljubljana de dedesubt a confirmat încă o dată că legăturile organice dintre oamenii reali, legați între ei prin dragoste, solidaritate și respect, se află în centrul luptelor noastre. Încă o dată s-a demonstrat limpede că nicio intervenție a statului nu poate rupe aceste legături din Balcani și nu numai. În aceste ultime zile legăturile n-au făcut decât să se întărească.

Este clar că trebuie să creăm mai multe astfel de spații în care să ne întâlnim, să discutăm și să ne organizăm la diferite niveluri și în diferite forme. Rețeaua de solidaritate din Balcani este hotărâtă să își consolideze eforturile de organizare și în viitor, prin diverse inițiative comune. Ne vom revedea, de altfel, în curând la întâlnirea antiautoritară de la St. Imier și vom căuta noi oportunități de a duce mai departe procesele începute la TACB 2023.

Un alt spațiu de acest fel va fi reprezentat, firește, de următorul târg balcanic, care va avea loc în 2024 și se va ține pentru prima dată într-o țară de limbă albaneză, la Priștina, în Kosovo.

Participantele/x/ții la Târgul de Anarhist de Carte din Balcani 2023

9 iulie 2023, Ljubljana

. . .

Declaración final de la Feria del libro Anarquista de los Balcanes 2023

¡POR ENCIMA DE LOS MUROS DEL NACIONALISMO Y LA GUERRA!

¡SOLIDARIDAD Y RESISTENCIA CONTRA LA MÁQUINA DE LA MUERTE!

Del 6 al 9 de julio, alrededor de 800 compañerxs de todas las geografías de los Balcanes, Europa y más allá se reunieron en Liubliana, Eslovenia, para participar en la Feria del Libro Anarquista de los Balcanes (BAB) 2023. Esta última celebraba este año su vigésimo aniversario. Más de un centenar de editoriales, distribuidoras y colectivos del movimiento anarquista y antiautoritario internacional presentaron sus libros, publicaciones y otros materiales relacionados con las luchas sociales actuales en todo el mundo. La BAB es más que una reunión de editorxs, ya que presenta un punto de convergencia para lxs compañerxs de los Balcanes y más allá para aprender de las luchas de cada unx. Por ello, decenas de interesantes debates y talleres que tuvieron lugar paralelamente a la propia feria del libro, contaron con la asistencia de hasta unos cientos de individuxs cada uno. La intervención política en la ciudad de Liubliana en forma de manifestación contra la guerra, el nacionalismo, el patriarcado, las fronteras y el capital, con hasta 1.000 personas el sábado por la noche, fue iniciada espontáneamente por la asamblea de participantes de BAB y autoorganizada por ellxs mismxs. Fue una confirmación clara y concreta del carácter internacionalista de esta asamblea y de nuestro movimiento en general. Los numerosos idiomas que se escucharon a través de los eslóganes, gritados durante la manifestación y escritos en las pancartas, no son sólo una declaración simbólica, sino una expresión concreta de nuestro internacionalismo y nuestra política de unidad en la diversidad. Podemos ser diferentes, venir de lugares distintos y organizarnos de maneras diferentes, pero todxs compartimos la misma pasión por la libertad y la lucha por la vida y la dignidad. Para nosotrxs está totalmente claro: en todas partes del mundo –desde los Balcanes hasta Rusia y Ucrania– el enemigo es el capital y el Estado; en todas partes lxs enemigxs de los pueblos se sientan en los bancos y en los parlamentos.

De Varsovia a Belgrado y Barcelona, de Ankara a Copenhague y Londres, de Sydney a Valparaíso y Bogotá, de Sofía a París y Roma, de Nikosia a Atenas y Moscú: compañerxs de todo el mundo se reunieron en Liubliana para compartir ideas, análisis y perspectivas. Debatimos nuestras experiencias, prácticas, modelos de organización y lucha, y formas de participar en los movimientos sociales y en procesos revolucionarios populares más amplios. Todo con la intención de encontrar puntos de convergencia, construir una dirección común que implique la multiplicidad de tácticas, y formar propuestas y alternativas estratégicas. Todo ello puede ayudarnos a movilizar nuestras fuerzas e inspiraciones para abordar los retos y problemas sociales a los que se enfrentan nuestros movimientos y sociedades en el contexto de las múltiples formas en que la destrucción política, económica y social es implementada por el dominio del capitalismo global.

¡JUNTxS CONTRA LA GUERRA, LAS FRONTERAS, EL PATRIARCADO Y EL CAPITALISMO!

Nuestro punto de partida de análisis y lucha es una comprensión común del papel del capitalismo y los Estados con sistemas entrelazados de dominación, explotación y opresiones, como el patriarcado, el sexismo, el nacionalismo y el racismo, en la destrucción de las sociedades, los pueblos, la naturaleza y el medio ambiente. Todas las crisis recientes – la constante intensificación de los ataques contra las clases populares, la colonización y ocupación de nuestras ciudades y pueblos por el capital y la policía, la radicalización de la represión y la violencia estatal, y finalmente la militarización y la guerra – están confirmando nuestro análisis del pasado: el capitalismo es crisis, y el capitalismo es guerra. Todo esto hace que nuestra agenda política de cambio social radical y de construcción de una alternativa sea aún más urgente para el futuro.

Entendemos la guerra como parte integrante del sistema existente y de la destrucción: es su herramienta y su expresión natural. Se manifiesta de diferentes formas, pero sus resultados son siempre los mismos: subordinación, opresión, muerte y genocidio. Lo vemos en todas partes. De Ucrania a Sudán, de Kosovo a Chiapas, de Francia al Mediterráneo, del Kurdistán a Palestina: las fuerzas del poder y del capital – ya sea a través de los ejércitos nacionales, la policía militarizada, las alianzas imperialistas, los elementos privados y por poderes, o mediante otras formas de violencia y ataques – están librando una guerra contra lxs individuxs y la sociedad. Para nosotrxs, el enemigo es la guerra misma. Para nosotrxs, el enemigo son los Estados, que necesitan la guerra para imponer su dominio sobre la población. Para nosotrxs, el enemigo es el capitalismo, que necesita Estados y guerras para perpetuar su dominio sobre el mundo. Oponerse a la guerra significa atacar al sistema que la necesita y la permite.

Las fronteras en general y el mortífero régimen fronterizo de la Fortaleza Europa en particular, son parte integrante de este sistema de muerte. El desastre de Pylos, donde cientos de migrantes murieron ahogadxs en un barco, al igual que decenas de miles de ellxs antes en el Mediterráneo, en la ruta de los Balcanes y en otras zonas fronterizas, no fue un accidente. Fue un asesinato en masa perpetrado por el Estado griego y la UE. Al seguir las políticas migratorias de la UE, negociadas de antemano por ellos, los Estados asesinan constantemente a lxs individuxs que llegan a las fronteras. Utilizan el nacionalismo, el discurso de la seguridad y el racismo para legitimar linchamientos, palizas, desalojos y más discriminaciones. Explotan a lxs individuxs que consiguen sobrevivir a la violencia fronteriza en talleres clandestinos. Construyen modernos campos de concentración para encarcelar a lxs migrantes en un constante estado de exclusión. Al mismo tiempo, recompensan a policías y guardias fronterizxs que matan, violan y roban a diario. Esta violencia normalizada es la política oficial de la UE. Seguiremos organizándonos contra ella en todas sus formas y contra todxs sus ayudantes: ya sea Frontex, turbas fascistas o patrullas fronterizas. Seguiremos organizándonos en solidaridad con lxs individuxs que se desplazan. Seguiremos luchando contra la deshumanización y exigiendo el derecho a viajar, migrar y vivir con dignidad y libertad para todxs. Debemos luchar contra el racismo, la militarización de las fronteras y la criminalización de la migración.

Pero aunque nos dediquemos a la lucha contra los regímenes fronterizos asesinos, tanto en las fronteras trazadas en torno a los Estados nación, como en las que se reproducen en el interior de las ciudades y comunidades, seguimos viendo cómo muchas formas diferentes de racismo están incrustadas en nuestras comunidades de resistencia. Nuestra lucha contra todos los regímenes fronterizos tiene que implicar necesariamente tanto una autorreflexión crítica e identificación de cómo ciertos discursos y prácticas reproducen posiciones de poder impuestas, como un compromiso honesto para cambiarlas. Es crucial construir una lucha común de quienes están sometidxs a una condición racializada de “migrantes” y quienes son consideradxs “locales”. Reconocemos las diferentes posiciones de partida de dicha lucha, ya que algunos de ellxs tienen acceso a la sanidad, la vivienda y la educación, mientras que otrxs no. No podemos contar con el Estado para que nos otorgue derechos universales; la única forma de conseguir una igualdad radical es luchar y resistir a todas las políticas que causan la muerte, la migración forzada, la explotación y todas las formas de opresión.

Entendemos el patriarcado como uno de los principales pilares del sistema de dominación. Estamos asistiendo al auge de fuerzas reaccionarias y procesos contrarrevolucionarios en todas partes. La repatriarcalización de la sociedad, los ataques a los derechos reproductivos, la violencia contra las mujeres, lxs individuxs trans y queer, los feminicidios, la homofobia y la transfobia forman parte del mismo proceso. Durante la BAB2023, el Orgullo de Tiflis fue violentamente atacado por una turba de fascistas y fundamentalistas, mientras que la adolescente trans Noa Milivojev fue asesinada en Belgrado, Serbia. Los crímenes de odio y la discriminación contra lxs individuxs queer y trans están aumentando drásticamente, ya que somos el blanco global de la violencia y la propaganda de odio de la extrema derecha, lxs fundamentalistas religiosxs y la sociedad capitalista conservadora en su conjunto. Expresamos nuestra determinación de seguir organizando la resistencia contra estos procesos y establecer la autodefensa contra la violencia misógina, a menudo apoyada y encendida por los poderes del Estado, hasta que el patriarcado y otros sistemas de dominación sean aplastados. Al mismo tiempo, seguiremos abordando los patrones patriarcales también en nuestros espacios y movimientos, ya que estos últimos son ya un reflejo del mundo en el que queremos vivir en el futuro. A través del Día 0 de BAB2023, en el que dedicamos espacio y tiempo a establecer conexiones entre los movimientos anarcoqueerfeministas de la región y más allá; a través de otros contenidos en varias ocasiones en el encuentro, y a través de fuertes voces de liberación trans en la manifestación del sábado, colocamos este tema en el centro de nuestra lucha común, y contribuimos a conectar más las redes anarcoqueer y los esfuerzos de organización.

Seguiremos apoyando las movilizaciones antifascistas contra las marchas nazis en Sofía, Budapest y otros lugares. Necesitamos luchar constantemente contra el nacionalismo en todas partes, ya que es una herramienta de las clases dominantes y del Estado para legitimar divisiones y conquistas. Sabemos muy bien que lxs nazis y otras turbas fascistas son la mano derecha de lxs gobernantxs, ya que siguen siendo lxs que ejecutan el trabajo sucio del Estado en la sombra. Por eso tenemos que enfrentarnos a ellxs, y destruir su capacidad de formar una presencia significativa en grupos organizados o en las calles.

Estamos decididxs a seguir organizándonos a nivel local, regional e internacional para poder construir la resistencia y la solidaridad contra este reino del terror. Al mismo tiempo, sabemos que es importante construir nuestras organizaciones, estructuras, relaciones y comunidades, basándonos en principios de autoorganización antiautoritaria. La coherencia entre ideas y práctica, medios y fines, es un principio crítico del anarquismo. Tan urgente como es construir la resistencia, es igualmente importante continuar desafiándonos a nosotrxs mismos y a nuestra vida cotidiana. Tenemos que trabajar para descolonizar nuestras mentes, deconstruir la mentalidad dominante dentro de nosotrxs y en la sociedad, y enfrentarnos al comportamiento agresivo, sectario y destructivo en nuestros espacios. Todo esto es condición necesaria para que podamos construir la sociedad y nuestro movimiento, basándonos en el respeto mutuo, el cuidado y la solidaridad.

También vemos cómo la historia es utilizada por lxs gobernantxs para legitimar su dominio y oprimirnos. Creemos que investigar y analizar la historia es un componente necesario de cualquier proceso revolucionario. Este tema fue debatido, entre otros, en el grupo de debate sobre Archivos Anarquistas. Tenemos que crear prácticas de educación popular libre, escribir nuestras propias historias, construir nuestro propio conocimiento y difundirlo en todas las direcciones de la sociedad.

El acceso a la tierra, las semillas, los alimentos de calidad, la energía y otros recursos naturales son un aspecto importante de las luchas políticas de los movimientos antiautoritarios. Los reconocemos como una condición previa para construir cualquier autonomía significativa. La expropiación, explotación y saqueo neoliberales son procesos inherentes a la reorganización del campo en todo el mundo. En la región de los Balcanes se manifiestan en contextos locales específicos. Se materializan en la suburbanización, la gentrificación y la turistificación del campo, así como en megaproyectos perjudiciales para el medio ambiente en comunidades marginadas o en corredores en constante expansión para las necesidades logísticas de los mercados globalizados, transformando y estrechando las posibilidades sociales de acceso a los recursos. Por lo tanto, nuestra lucha no debe centrarse únicamente en cuestiones medioambientales abstractas, sino que también debemos ser capaces de participar en diversos procesos en el campo, como movimiento antiautoritario, como agricultorxs, como compañerxs, como aldeanxs, conectando las luchas rurales y urbanas. Hemos abierto estos debates en la BAB de Novi Sad, continuado en la BAB de Cluj y en la BAB de este año en Liubliana, con el objetivo de ampliarlas a nivel teórico y práctico en el futuro.

SOLIDARIDAD CON TODOS LOS PUEBLOS EN REVUELTA

De Nanterre a Atlanta, de Irán y Kenia a Chile: expresamos nuestra solidaridad con todos los pueblos que se sublevan en todas partes.

También expresamos nuestra solidaridad con todxs lxs individuxs que son blanco de la represión, y con todxs lxs presxs políticxs desde Bielorrusia hasta Turquía y desde Grecia hasta Alemania. Seguiremos organizando la solidaridad y ayudando a todxs lxs perseguidxs por el Estado. En algunas geografías, el sistema carcelario es una continuación de la esclavitud; en todas ellas, es una forma integral de las clases dominantes de controlar, explotar y matar a la población desechable. Por lo tanto, nuestro objetivo es luchar por la abolición de los sistemas penitenciarios. Sólo somos verdaderamente libres entre lxs que son igualmente libres; la esclavitud de un/x solx ser humanx viola la humanidad y niega la libertad de todxs.

Expresamos nuestra solidaridad con los procesos revolucionarios en Kurdistán. También expresamos nuestra determinación de continuar el diálogo con el Movimiento por la Libertad del Kurdistán, debatir con ellxs las propuestas y expresiones ideológicas y prácticas del Confederalismo Democrático y construir relaciones estratégicas para un frente común de fuerzas antisistema contra la modernidad capitalista.

Desde los Balcanes de abajo, enviamos saludos de solidaridad y apoyo a las comunidades zapatistas del sureste de México que se encuentran cada vez más bajo el ataque de las fuerzas (narco)paramilitares apoyadas por el Estado mexicano. Expresamos nuestro compromiso con el continuo tejido de la red transnacional de apoyo a la lucha de lxs zapatistas, exigimos el cese inmediato de la guerra contra las comunidades zapatistas y nos sumamos a la convocatoria de jornadas de acción emitida por el “Espacio de Coordinación Nacional Alto a la guerra contra los pueblos Zapatistas” para los días 13 al 16 de julio de 2023.

POR UNA ALIANZA GLOBAL CONTRA LA MÁQUINA DE LA MUERTE

Declaramos que es necesario crear una visión alternativa y emancipadora del mundo, que se oponga al efecto adormecedor de la normalización y banalización de la guerra. En otras palabras, queremos una posición clara, inspiradora y motivadora contra los callejones sin salida del nuevo mundo bipolar en formación y la sensación de perderse en el análisis geopolítico. Proponemos la construcción de una Alianza Global contra la Máquina de la Muerte, para que el movimiento recupere la iniciativa. La idea es reunir redes globales, iniciativas y comunidades de lucha, clarificando y apuntando a las múltiples caras del capitalismo como guerra. A nivel de la vida cotidiana, esto significa una lucha contra los requisitos previos de la guerra: nacionalismo, militarismo, patriarcado, políticas de exclusión, etc. En el plano de la economía política, debemos organizar campañas contra la industria armamentística, las empresas especuladoras de la guerra, las corporaciones alimentarias y energéticas, etc. No debemos olvidarnos de todos y cada uno de los aparatos militares nacionales y de las coaliciones militares multinacionales. El proceso a través del cual crearemos esta Alianza Global contra la Máquina de la Muerte es también crucial si queremos poner de nuevo en perspectiva el movimiento por la liberación social organizándonos horizontalmente a nivel local, regional y finalmente global, con el objetivo de un encuentro planetario (quizás el Primero de Mayo de 2024).

Llegadxs a este punto, también tenemos que dar las gracias a lxs habitantes de Liubliana, que nos acogieron con los brazos abiertos y durante cuatro días nos hospedaron, alimentaron e hicieron posible de otras maneras que participáramos en este hermoso encuentro político. Está claro que un encuentro de esta magnitud no sería posible sin el apoyo masivo de lxs habitantes de la ciudad. Liubliana desde abajo volvió a confirmar que las conexiones infinitas y orgánicas entre individuxs reales, unidxs por el amor, la solidaridad y el respeto, son el centro de nuestras luchas. Una vez más quedó claro que ninguna intervención estatal puede romper estos lazos a través de los Balcanes y más allá, que no han hecho sino reforzarse en estos últimos días.

Está claro que necesitamos crear más espacios de este tipo donde reunirnos, debatir y organizarnos a distintos niveles y de distintas formas. La Red de Solidaridad Anarquista de los Balcanes está decidida a reforzar sus esfuerzos organizativos con diversas iniciativas en el futuro. Nos reuniremos pronto en el encuentro antiautoritario Anarchy 2023 en St. Imier y buscaremos otras oportunidades en las que podamos continuar los procesos de la BAB2023.

Uno de estos espacios será naturalmente la próxima Feria del Libro Anarquista de los Balcanes en 2024 que tendrá lugar por primera vez en un país de habla albanesa –en Prishtina, Kosovo–.

Participantes de la Feria del Libro Anarquista de los Balcanes 2023

9 de julio de 2023, en Liubliana

. . .

بیانیه نهایی کتابخانه آنارشیست بالکان 2023

بر فراز دیوارهای ناسیونالیسم و جنگ!

همبستگی و مقاومت علیه ماشین مرگ!

از ششم تا نهم ژوئیه حدود هشتصد تن از رفقا از سراسر جغرافیای بالکان، اروپا و فراسوی آن در لیوبلیانای اسلوونی گرد هم آمدند تا در «نمایشگاه کتاب آنارشیستی بالکان 2023» (BAB) شرکت کنند. امسال بیستمین سالگرد این نمایشگاه را جشن گرفتیم. بیش از یکصد ناشر، توزیع‌کننده و کلکتیو از جنبش آنارشیست و ضد اقتدارگرای بین‌المللی کتاب‌ها، نشریات و دیگر تولیدات خود درباره‌ی پیکارهای اجتماعی کنونی در سراسر جهان عرضه کردند. BAB چیزی فراتر از صرف گردهم‌آیی ناشران است؛ محلی است برای همگرایی رفقا از بالکان و فراسوی آن تا از پیکارهای یکدیگر بیاموزند. بنابراین، موازی با خود نمایشگاه کتاب، ده‌ها بحث و کارگاه جذاب برگزار شد که چند صد نفر در هر کدامشان شرکت داشتند. مداخله‌ی سیاسی در شهر لیوبلیانا در شکل تظاهراتی علیه جنگ، ناسیونالیسم، پدرسالاری، مرزها و سرمایه با شرکت حدود هزار نفر در عصر روز شنبه به ابتکار و خودسازماندهی مجمع شرکت‌کنندگان BAB صورت گرفت. زبان‌های متعددی که در میان شعارها به گوش می‌رسید و در طول راهپیمایی فریاد زده می‌شد و روی بنرها نوشته شده بود نه صرفاً بیانی نمادین، بلکه تجلی انضمامیِ انترناسیونالیسم و سیاست وحدت در کثرت ما بودند. ما شاید متفاوت باشیم، از جاهای مختلفی بیاییم و شاید به شیوه‌های مختلفی دست به سازماندهی بزنیم، اما همه‌ی ما در اشتیاقی یکسان برای آزادی و پیکار برای زندگی و کرامت شریکیم. مسئله برای ما کاملاً روشن است: همه جا در جهان – از بالکان تا روسیه و اوکراین – دشمن سرمایه و دولت است؛ دشمنان مردم در هر جا در بانک‌ها و پارلمان‌ها نشسته‌اند!

از ورشو تا بلگراد و بارسلونا، از آنکارا تا کپنهاگ و لندن، از سیدنی تا والپاراییزو و بوگوتا، از سوفیا تا پاریس و رم، از نیکوزیا تا آتن و مسکو: رفقا از سراسر دنیا در لیبولیانا با هم دیدار کردند تا ایده‌ها، تحلیل‌ها و چشم‌اندازهایشان را به اشتراک بگذارند. ما از تجربیات، کنش‌ها و الگوهای سازماندهی و مبارزات خود، از شیوه‌های مشارکتمان در جنبش‌های اجتماعی و در فرایندهای انقلابی مردمی گسترده‌تر صحبت کردیم. هدف از تمام این‌ها یافتن نقاط هم‌گرایی، ساختن مسیر مشترکی که تنوعی از تاکتیک‌ها را شامل شود، و شکل‌دادن به پیشنهادها و بدیل‌های استراتژیک بود. در بستری که حکمرانی سرمایه‌داری جهانی به طرق مختلفی در حال تحمیل انهدام سیاسی و اقتصادی و اجتماعی است، تمام این دیدارها و گفتگوها می‌تواند به ما کمک کند تا برای مقابله با چالش‌ها و مسائل اجتماعی‌ای که جنبش‌ها و جوامعمان با آن‌ها درگیرند توان و انگیزه‌هایمان را بسیج کنیم.

در کنار هم علیه جنگ، مرزها، پدرسالاری و سرمایه‌داری!

آغازگاه تحلیل و پیکار ما فهم مشترکی از نقش سرمایه‌داری و دولت‌ها و همچنین نظام‌های درهم‌تنیده‌ی سلطه، استثمار و ستم مانند پدرسالاری، سکسیسم، ناسیونالیسم و نژادپرستی در تخریب جوامع، مردمان، طبیعت و محیط زیست است. همه‌ی بحران‌های اخیر – تشدید مداوم حملات علیه طبقات مردمی، استعمار و اشغال شهرها و روستاهای ما به دست سرمایه و پلیس، ریشه‌ای‌تر شدن ستم و خشونت دولتی، و سرانجام نظامی‌گری و جنگ – همه‌ی این‌ها مؤید تحلیل ما از گذشته‌اند: سرمایه‌داری مساوی است با بحران، و سرمایه‌داری مساوی است با جنگ. همه‌ی این‌ها دستورکار سیاسی ما برای تغییر اجتماعی رادیکال و ساختن بدیل را بیش از پیش به مسئله‌ای فوری برای آینده بدل می‌کند.

ما جنگ را بخش جدایی‌ناپذیری از نظام موجود و فرایند انهدام کنونی می‌دانیم: جنگ ابزار و تجلی طبیعی این فرایند است. جنگ در شکل‌های مختلفی بروز می‌یابد اما نتایجش همواره یکسان‌اند: انقیاد، ستم، مرگ و نسل‌کشی. همه‌جا شاید این رویه‌ها هستیم. از اوکراین تا سودان، از کوزوو تا چیاپاس، از فرانسه تا مدیترانه، از کوردستان تا فلسطین: نیروهای قدرت و سرمایه – خواه ارتش‌های ملی، پلیس تا بن دندان مسلح، اتحادهای امپریالیستی و عناصر خصوصی یا نیابتی باشند، خواه در شکل‌ها دیگر خشونت و تهاجم – در حال پیشبرد جنگ علیه مردم و جامعه هستند. برای ما، دشمن خودِ جنگ است. برای ما، دشمن دولت‌ها هستند که به جنگ نیاز دارند تا حکمرانی‌شان را بر جمعیت تحمیل کنند. برای من، دشمن سرمایه‌داری است که به دولت‌ها و جنگ‌ها نیاز دارد تا سلطه‌اش بر جهان را همیشگی کند. مخالفت با جنگ یعنی حمله به نظامی که به جنگ نیاز دارد و آن را ممکن می‌کند.

مرزها به طور کلی و رژیم مرزی مرگبار دژ اروپا به طور خاص بخش جدایی‌ناپذیری این نظام مرگ‌آفرین هستند. فاجعه‌ی پیلوس که در آن صدها مهاجر، درست مثل ده‌ها هزار همتای دیگرشان در مدیترانه، مسیر بالکان و دیگر مناطق مرزی، با غرق‌شدن قایق کشته شدند، صرفاً یک تصادف نبود. دولت‌ها، در پیروی از سیاست‌های مهاجرتی اتحادیه‌ی اروپا که پیشاپیش در مذاکره با همین دولت‌ها تعیین شده بودند، به طور مستمر مردمی را که به مرزها می‌رسند می‌کُشند. آن‌ها از ناسیونالیسم، گفتمان امنیت و نژادپرستی برای مشروعیت‌بخشی به پوگروم‌ها، ضرب‌وشتم‌ها، اخراج و تبعیض‌های دیگر استفاده می‌کنند. آن‌ها مردمی را که موفق شده‌اند از خشونت مرزی جان سالم به در ببرند، در بیگاری‌خانه‌ها استثمار می‌کنند. آن‌ها اردوگاه‌های مدرنی می‌سازند تا مهاجران را در یک وضعیت طرد مداوم حبس کنند. هم‌زمان، آن‌ها به پلیس و مرزبان‌هایی که روزانه آدم‌ها را می‌کشند، به آنان تجاوز می‌کنند یا جیبشان را می‌زنند، پاداش می‌دهند. این خشونت عادی‌سازی‌شده سیاست رسمی اتحادیه‌ی اروپاست. ما همچنان علیه این سیاست در تمام شکل‌هایش و علیه همه‌ی کسانی که به آن کمک می‌کنند، دست به سازماندهی می‌زنیم: خواه علیه فرونتکس باشد، یا علیه اوباش فاشیست یا گشت‌های مرزی. ما همچنان در همبستگی با مردمان مهاجر دست به سازماندهی می‌زنیم. ما همچنان علیه انسانیت‌زدایی می‌جنگیم و حق مسافرت، مهاجرت و زندگی همراه با کرامت و آزادی را برای همگان طلب می‌کنیم. ما باید با نژادپرستی، نظامی‌سازی مرزها و جرم‌انگاری مهاجرت مبارزه کنیم.

اما حتی با وجود این‌که ما متعهدیم به مبارزه علیه رژیم‌های مرزی مرگبار در هر دوی سوی مرزهایی که دولت‌-ملت‌ها ترسیم کرده‌اند و همچنین علیه آن مرزهایی که درون شهرها و اجتماع‌ها بازتولید شده‌اند، همچنان آگاهیم که چه اشکال متنوعی از نژادپرستی در اجتماعات مقاومت ما حک شده است. مبارزه‌ی ما علیه همه‌ی رژیم‌های مرزی الزاماً باید بازنگری انتقادی بر خود و تشخیص این نکته که چگونه گفتمان‌ها و کردوکارهایی خاص منجر به بازتولید مواضع قدرت می‌شوند و نیز تشخیص تعهد صادقانه به تغییر این گفتمان‌ها و رویه‌ها را شامل شود. ساختن پیکاری مشترک که هم شامل آنانی شود که در معرض شرایط «مهاجرتی» نژادی‌شده قرار دارند و هم شامل آن‌هایی که «بومی» تلقی می‌شوند، امری حیاتی است. ما نقاط آغاز مختلف چنین پیکاری را شناسایی می‌کنیم، چنان‌که گروهی از مردم در آن به خدمات درمانی، مسکن و آموزش دسترسی دارند در حالی‌که گروهی دیگر نه. ما نمی‌توانیم روی دولت حساب کنیم که به ما حقوق جهانشمول عطا کند؛ تنها راه دستیابی به برابری ریشه‌ای و رادیکال مبارزه و مقاومت در برابر همه‌ی سیاست‌هایی است که منجر به مرگ، مهاجرت قهری، استثمار و همه‌ی اشکال ستم می‌شوند.

ما پدرسالاری را یکی از ستون‌های اصلی نظام سلطه می‌دانیم. ما در همه جا شاهد عروج نیروهای ارتجاعی و فرایندهای ضد انقلابی هستیم. تحمیل دوباره‌ی پدرسالاری بر جامعه، حمله به حقوق بازتولیدی، خشونت علیه زنان و مردمان ترنس و کوییر، زن‌کشی، همجنس‌گراهراسی و ترنس‌هراسی همگی بخشی از فرایندی یکسان‌اند. در طول BAB2023 رژه‌ی افتخار (Pride) در تفلیس مورد حمله‌ی خشونت‌بار اوباش فاشیست و بنیادگرایان قرار گرفت، و یک نوجوان ترنس به نام نوآ میلیوُژِو در بلگراد صربستان کشته شد. هم‌زمان که ما در سطح جهانی هدف خشونت و پروپاگاندا نفرت‌پراکنانه‌ی راست افراطی، بنیادگرایان دینی و کلیت جامعه‌ی سرمایه‌داری محافظه‌کار قرار داریم، جرایم مبتنی بر نفرت و تبعیض علیه مردمان کوییر و ترنس به طرز شدیدی رو به افزایش‌ است. ما عزم خود را برای استمرار سازماندهی علیه این فرایندها و ایجاد سازوکارهای دفاع از خود در برابر خشونت زن‌ستیزانه که اغلب تحت حمایت و به تحریک قوای دولتی صورت می‌گیرد، تا زمانی که پدرسالاری و دیگر نظام‌های سلطه در هم کوبیده شوند، اعلام می‌کنیم. هم‌زمان، ما به مقابله با الگوهای پدرسالارانه در فضاها و جنبش‌های خودمان نیز ادامه می‌دهیم، چرا که این کار خود تأملی است بر جهانی که آرزو داریم در آینده در آن زندگی کنیم. در طول «روز صفر» BAB2023 که در آن به ساختن پیوندهایی میان جنبش‌های آنارکا-کوییرفمینیستی در منطقه و فراسوی آن فضا و زمان اختصاص دادیم؛ از طریق دیگر محتواهایی که در موقعیت‌های گوناگون در گردهم‌آیی ما عرضه شد؛ و با فریادهای قدرتمند برای رهایی ترنس در تظاهرات روز شنبه، ما این مسئله در مرکز پیکار مشترکمان جای دادیم و در به هم پیوستگی بیشتر اقدامات سازماندهی و شبکه‌های آنارکا-کوییر سهمی ایفا کردیم.

ما همچنان به حمایت از بسیج آنتی‌فاشیستی نیروها علیه رژه‌های نازیستی در صوفیه، بوداپست و هر جای دیگر ادامه خواهیم داد. ما باید مدام علیه ناسیونالیسم در هر جا بجنگیم، چرا که ناسیونالیسم ابزار طبقات حاکم و دولت برای مشروعیت‌بخشی به تفکیک‌ها و فتوحات است. ما خیلی خوب می‌دانیم که نازی‌ها و دیگر اوباش فاشیست دست راست حاکمان‌اند، چرا که آن‌ها همان کسانی‌اند که همچنان کارهای کثیف دولت را در سایه انجام می‌دهند. به همین دلیل است که ما می‌خواهیم با آنان مقابله کنیم و توانشان برای ساختن حضوری برجسته چه به شکل گروه‌های سازمان‌یافته و چه در خیابان‌ها را نابود کنیم.

ما عزم کرده‌ایم که به سازماندهی محلی، منطقه‌ای و بین‌المللی ادامه دهیم تا بتوانیم مقاومت و همبستگی‌ای علیه این حاکمیت ترور و وحشت بسازیم. هم‌زمان، ما می‌دانیم که ساختن سازمان‌ها، ساختارها، روابط و اجتماعات مبتنی بر اصول خودسازماندهی ضد اقتدارگرا مهم است. انسجام بین ایده‌ها و عمل، وسایل و اهداف یکی از اصول حیاتی آنارشیسم است. همچنان‌که ساختن مقاومت فوریت دارد، به همان اندازه نیز استمرار به چالش کشیدن خودمان و زندگی‌های روزمره‌مان اهمیت دارد. لازم است به سوی استعمارزدایی از ذهن‌هایمان و واسازی ذهنیت مسلط درون خود و جامعه گام برداریم، و با رفتار تهاجمی، فرقه‌ای و مخرب در فضاهای خودمان مقابله کنیم. همه‌ی این‌ها پیش‌شرطی ضروری برای ساختن جامعه‌ی خود و جنبش خود مبتنی بر اصول احترام متقابل، مراقبت و همبستگی است.

ما همچنین می‌دانیم که حاکمان از تاریخ برای مشروعیت‌بخشی به حکومتشان و برای ستم بر ما استفاده می‌کنند. ما احساس می‌کنیم که تحقیق و تحلیل تاریخ مؤلفه‌ی ضروری هر فرایند انقلابی است. این موضوع از جمله موضوعات دیگری بود در هسته‌ی بحث درباره‌ی «آرشیوهای آنارشیستی» مورد بررسی قرار گرفت. ما باید رویه‌های آموزش آزاد مردمی را خلق کنیم، تاریخ‌های خودمان را بنویسیم، دانش خودمان را بسازیم و آن را در همه‌ی مسیرها و ارکان جامعه پخش کنیم.

دسترسی به زمین، بذر، غذای باکیفیت، انرژی و دیگر منابع طبیعی بخش مهمی از مبارزات سیاسی برای جنبش‌های ضد اقتدارگراست. ما این‌ها را پیش‌شرط ساخت هرگونه خودآیینی معناداری می‌دانیم. سلب مالکیت، استثمار و غارت نولیبرالی فرایندهایی ذاتی در بازسازماندهی روستاها در سراسر جهان‌اند. در منطقه‌ی بالکان، این فرایندها در بسترهای محلی خاصی مادیت می‌یابند؛ از طریق حومه‌سازی و رشد مناطق حومه‌ای شهرها (suburbanization)، اعیانی‌سازی و توریستی‌سازی اجتماعات، یا ظهور فزاینده‌ی کوریدورهایی برای نیازهای لجیستیکی بازارهای جهانی‌شده، و تغییر و محدودسازی امکانات اجتماعی برای دسترسی به منابع. بنابراین، پیکار ما نباید تنها حول مسائل زیست‌محیطی انتزاعی بچرخد، بلکه ما باید همچنین قادر باشیم در مقام جنبشی ضد اقتدارگرا، در مقام کشاورز، در مقام رفیق، و در مقام روستایی در فرایندهای گوناگون در روستاها مشارکت کنیم تا پیکارهای روستایی و شهری را به هم پیوند بزنیم. ما باب این بحث‌ها را در BAB در شهر نوی ساد صربستان گشودیم، در BAB در شهر کلوج و امسال نیز در BAB در لیوبلیانا ادامه دادیم. هدف ما از همه‌ی این بحث گسترششان هم در سطح نظری و هم در سطح عملی در آینده است.

همبستگی با همه‌ی مردمانی که در خیزش‌اند!

از نانتر تا آتلانتا، از ایران و کنیا تا شیلی: ما همبستگی خود را با همه‌ی مردمانی که در هر کجا قیام کرده‌اند اعلام می‌کنیم.

ما همچنین همبستگی خود را با مردمانی که هدف سرکوب‌اند، با همه‌ی زندانیان سیاسی از بلاروس تا ترکیه و از یونان تا آلمان اعلام می‌کنیم. ما همچنان سازماندهی همبستگی را ادامه می‌دهیم و به همه‌ی آن‌هایی که تحت پیگرد و آزار دولتند یاری می‌رسانیم. در برخی جغرافیاها، نظام زندان استمرار نظام بردگی است؛ در تمام آن‌ها، زندان یکی از شیوه‌های ماهویِ طبقات حاکم برای کنترل، استثمار و کشتن جمعیت مازاد است. بنابراین، هدف ما مبارزه برای الغای نظام‌های حبس و زندان است. ما به‌راستی تنها در میان آن‌هایی آزادیم که به نحوی برابر آزادند؛ بردگیِ حتی یک انسان نقض انسانیت و نفی آزادی همگان است.

ما همبستگی خود را با فرایندهای انقلابی در کوردستان اعلام می‌کنیم. ما همچنین عزم خود را برای استمرار گفتگو با «جنبش آزادی کورد»، بحث با آنان درباره‌ی پیشنهادها و بروزات ایدئولوژیک و عملیِ کنفدرالیسم دموکراتیک و ساخت مناسبات استراتژیک برای جبهه‌ای مشترک متشکل از نیروهای ضدسیستمی علیه مدرنیته‌ی سرمایه‌دارانه اعلام می‌کنیم.

از میان توده‌های بالکان، سلامی به نشانه‌ی همبستگی و حمایت می‌فرستیم به اجتماعات زاپاتیستا در جنوب شرق مکزیک که بیش از پیش تحت حمله‌ی نیروهای شبه‌نظامی (قاچاقچی) مورد حمایت دولت مکزیک قرار دارند. ما تعهد خویش را به بافت یک شبکه‌ی حمایتی فراملّی برای پیکار زاپاتیستاها و مطالبه‌ی توقف فوری جنگ علیه اجتماعات زاپاتیستا اعلام می‌کنیم و به «فراخوان روزهای اقدام» که از سوی «فضای هماهنگی ملّی برای توقف جنگ علیه مردمان زاپاتیستا» برای روزهای 13 تا 16 ژوئیه 2023 اعلام شده می‌پیوندیم.

به سوی اتحاد جهانی علیه ماشین مرگ!

ما اعلام می‌کنیم که خلق بینشی بدیل و رهایی‌بخش از جهان، بینشی که با اثر بی‌حس‌کننده‌ی عادی‌سازی و مبتذل‌سازی جنگ مقابله می‌کند، ضروری است. به بیانی دیگر، ما خواستار موضعی روشن، الهام‌بخش و انگیزه‌بخش علیه بن‌بست‌های جهان دوقطبیِ جدیدِ در حال شکل‌گیری و علیه این احساس گمگشتگی در تحلیل‌های ژئوپلیتیک هستیم. پیشنهاد ما ساختن یک «اتحاد جهانی علیه ماشین مرگ» است تا جنبش ابتکار عملش را دوباره به دست گیرد. ایده‌ی ما این است که شبکه‌های جهانی، ابتکارعمل‌ها و اجتماعات مبارزی را مشغول روشنگری و هدف‌گیری وجوه بسیارِ سرمایه‌داری به مثابه جنگ هستند دور هم جمع کنیم. در سطح زندگی روزمره این به معنای مبارزه‌ای علیه پیش‌شرط‌های جنگ است: ناسیونالیسم، نظامی‌گری، پدرسالاری، سیاست طرد و غیره. در سطح اقتصاد سیاسی، ما باید کارزارهایی را علیه صنایع تسلیحاتی، شرکت‌هایی که نانشان در جنگ‌آوری است، شرکت‌های غذا و انرژی و غیره سازماندهی کنیم. نباید هیچ‌یک آپاراتوس نظامی ملّی و هیچ ائتلاف نظامیِ چندملیتی‌ای را از قلم بیندازم. فرایندی که از خلال آن این «اتحاد جهانی علیه ماشین مرگ» را خلق خواهیم کرد نیز حیاتی است اگر می‌خواهیم دوباره جنبشی برای رهایی اجتماعی از طریق سازماندهی افقی در سطوح محلی، منطقه‌ای و دست آخر جهانی با هدف نشستی جهانی (شاید در روز کارگر 2024) را در افق بنشانیم.

در این نقطه، همچنین باید قدردانی خود را از مردم لیوبلیانا که با آغوش باز ما خوشامدگوی ما بودند و چهار روز میزبانمان بودند، به ما غذا دادند و به طرق دیگر امکان این را برایمان فراهم آوردند که در این گردهم‌آیی سیاسی زیبا مشارکت داشته باشیم اعلام کنیم. روشن است که گردهم‌آیی‌ای در این مقیاس بدون حمایت گسترده از طرف ساکنان شهر ممکن نمی‌شد. توده‌های لیوبلیانا باز نشان دادند که ارتباطات بی‌کران و ارگانیک میان مردم واقعی که از طریق عشق، همبستگی و احترام به یکدیگر پیوند یافته‌اند در مرکز مبارزات ما جای دارد. باز هم این نکته روشن شد که هیچ مداخله‌ی دولتی‌ای نمی‌تواند این پیوندها در سراسر بالکان و فراسوی آن را بگسلد، پیوندهایی که در طول چند روز اخیر تنها تقویت شدند.

روشن است که ما باید چنین فضاهایی را بیشتر ایجاد کنیم، فضاهایی برای ملاقات، بحث و سازماندهی در سطوح و شکل‌های مختلف. «شبکه‌ی همبستگی آنارشیستی بالکان» مصمم است اقداماتش در جهت سازماندهی را با چندین گروه و ابتکارعمل دیگر در آینده تقویت کند. ما به زودی در گردهم‌آیی ضداقتدارگرای «آنارشی 2023 در سن‌ایمیه» دیدار می‌کنیم و در پی فرصت‌های دیگری نیز خواهیم بود تا بتوانیم فرایندهای BAB2023 را ادامه دهیم.

یکی از این فضاها طبیعتاً نمایشگاه کتاب آنارشیستی بالکان در سال 2024 خواهد بود که برای نخستین بار در یک کشور آلبانیایی‌زبان برگزار خواهد شد – در پریشتینا، کوزوو.

شرکت‌کنندگان نمایشگاه کتاب آنارشیستی بالکان، 2023

نهم ژوئیه 2023، لیوبلیانا

. . .

Zaključna izjava Balkanskega anarhističnega knjižnega sejma 2023

PREKO ZIDOV NACIONALIZMA IN VOJN!

SOLIDARNOST IN ODPOR PROTI MAŠINERIJI SMRTI!

Med 6. in 9. julijem se je v Ljubljani na Balkanskem anarhističnem knjižnem sejmu (BAB) 2023 zbralo okoli 800 tovarišev*ic iz vseh geografij Balkana, Evrope in širše. BAB je letos praznoval 20. obletnico. Več kot sto založnikov, distribucij in kolektivov iz mednarodnega anarhističnega in antiavtoritarnega gibanja je predstavilo svoje knjige, publikacije in drugo gradivo v zvezi z aktualnimi družbenimi boji po svetu. BAB je več kot le srečanje založnikov, saj predstavlja stičišče gibanj z Balkana in od drugod, ki se učijo iz medsebojnih bojev. Zato se je več deset zanimivih razprav in delavnic, ki so potekale vzporedno s samim knjižnim sejmom, udeležilo do nekaj sto ljudi na vsaki. Politična intervencija v mestu Ljubljana v obliki demonstracije proti vojni, nacionalizmu, patriarhatu, mejam in kapitalu, ki se jo je v soboto zvečer udeležilo do 1000 ljudi, je bila rezultat spontane pobude skupščine udeležencev*k BAB in samoorganizacije. Demonstracija je bila jasna in konkretna potrditev internacionalističnega značaja tega srečanja in našega gibanja nasploh. Številni jeziki, ki so se slišali skozi gesla, vzklikana med demonstracijami in zapisana na transparentih, niso le simbolično sporočilo, temveč konkreten izraz našega internacionalizma in politike enotnosti v različnosti. Morda smo različni, prihajamo iz različnih krajev in morda se organiziramo na različne načine, vendar nas vse druži ista strast do svobode ter boj za življenje in dostojanstvo. Povsod po svetu – od Balkana do Rusije in Ukrajine – sta sovražnika kapital in država; sovražniki ljudi povsod sedijo v bankah in parlamentih!

Od Varšave do Beograda in Barcelone, od Ankare do Kopenhagna in Londona, od Sydneyja do Valparaisa in Bogote, od Sofije do Pariza in Rima, od Nikozije do Aten in Moskve: tovariši*ce z vsega sveta smo se srečale v Ljubljani, da bi izmenjali ideje, analize in perspektive. Razpravljali smo o svojih izkušnjah, praksah, modelih organiziranja in bojev ter načinih sodelovanja v družbenih gibanjih in širših ljudskih revolucionarnih procesih. Vse z namenom, da bi našli stične točke, zgradili skupno smer, ki vključuje raznolikost taktik, ter oblikovali strateške predloge in alternative. Vse to nam lahko pomaga pri mobilizaciji naših sil in navdiha za reševanje izzivov in družbenih problemov, s katerimi se soočajo naša gibanja in družbe v kontekstu političnega, ekonomskega in družbenega uničenja, ki ga na številne načine izvaja vladavina globalnega kapitalizma.

SKUPAJ PROTI VOJNI, MEJAM, PATRIARHATU IN KAPITALIZMU!

Naše izhodišče za analizo in boj je skupno razumevanje vloge kapitalizma in držav s prepletenimi sistemi nadvlade, izkoriščanja in zatiranja, kot so patriarhat, seksizem, nacionalizem in rasizem, pri uničevanju družb, ljudstev, narave in okolja. Vse nedavne krize – nenehno stopnjevanje napadov na ljudske razrede, kolonizacija in okupacija naših mest in vasi s strani kapitala in policije, radikalizacija represije in državnega nasilja ter nazadnje militarizacija in vojna – potrjujejo našo analizo iz preteklosti: kapitalizem je kriza in kapitalizem je vojna. Zaradi vsega tega je naš politični program radikalnih družbenih sprememb in izgradnje alternative v prihodnosti še toliko bolj nujen.

Vojno razumemo kot sestavni del obstoječega sistema in uničenja: je njegovo orodje in njegov naravni izraz. Kaže se v različnih oblikah, vendar so njene posledice vedno enake: podrejanje, zatiranje, smrt in genocid. To vidimo povsod. Od Ukrajine do Sudana, od Kosova do Chiapasa, od Francije do Sredozemlja, od Kurdistana do Palestine: sile oblasti in kapitala – bodisi prek nacionalnih vojsk, militarizirane policije, imperialističnih zavezništev, zasebnih in posredniških elementov ali drugih oblik nasilja in napadov – vodijo vojno proti ljudem in družbi. Za nas je sovražnik vojna sama. Za nas so sovražnik države, ki potrebujejo vojno, da bi lahko uveljavile svojo vladavino nad prebivalstvom. Za nas je sovražnik kapitalizem, ki potrebuje države in vojne, da bi ohranil svojo oblast v svetu. Nasprotovati vojni pomeni napasti sistem, ki jo potrebuje in omogoča.

Meje na splošno in še posebej smrtonosni mejni režim trdnjave Evrope so sestavni del tega sistema smrti. Katastrofa v Pylosu, kjer je bilo v brodolomu čolna ubitih na stotine migrantov, tako kot jih je bilo že pred tem na desettisoče v Sredozemlju, na balkanski poti in na drugih obmejnih območjih, ni bila nesreča. To je bil množični umor grške države in EU. Z upoštevanjem predhodno dogovorjenih migracijskih politik EU države nenehno morijo ljudi, ki prihajajo na meje. Uporabljajo nacionalizem, varnostni diskurz in rasizem za legitimizacijo pogromov, pretepov, izselitev in nadaljnje diskriminacije. Ljudi, ki jim je uspelo preživeti nasilje na meji, izkoriščajo v potilnicah. Gradijo sodobna koncentracijska taborišča, v katerih so migranti zaprti v stanju stalne izključenosti. Hkrati nagrajujejo policiste in mejne stražarje, ki vsak dan ubijajo, posiljujejo in ropajo. To normalizirano nasilje je uradna politika EU. Še naprej se bomo organizirali proti njemu v vseh njegovih oblikah in proti vsem njegovim pomočnikom: Frontexu, fašističnim tolpam ali mejnim patruljam. Še naprej se bomo organizirali v solidarnosti z ljudmi na poti. Še naprej se bomo borili proti razčlovečenju in zahtevali pravico do svobodnega gibanja, migracij ter dostojanstvenega in svobodnega življenja za vse. Boriti se moramo proti rasizmu, militarizaciji meja in kriminalizaciji migracij.

A čeprav smo predani boju proti morilskim mejnim režimom, tako na mejah, ki obkrožajo nacionalne države, kot tudi tistim, ki se reproducirajo znotraj mest in skupnosti, še vedno opažamo, koliko različnih oblik rasizma je vgrajenih v naše skupnosti upora. Naš boj proti vsem mejnim režimom mora nujno vključevati tako kritično samorefleksijo in ugotavljanje, kako določeni diskurzi in prakse reproducirajo vsiljene položaje moči, kot tudi iskreno zavezanost k njihovemu spreminjanju. Ključnega pomena je, da zgradimo skupni boj tistih, ki so podvrženi rasističnemu “migrantskemu” položaju, in tistih, ki veljajo za “lokalne”. Priznavamo različne izhodiščne položaje takšnega boja, saj imajo nekateri med nami dostop do zdravstvenega varstva, stanovanj in izobraževanja, drugi pa ne. Ne moremo računati na to, da nam bo država zagotovila univerzalne pravice, edini način za dosego radikalne enakosti je boj in upor proti vsem politikam, ki povzročajo smrt, prisilne migracije, izkoriščanje in vse oblike zatiranja.

Patriarhat razumemo kot enega glavnih stebrov sistema dominacije. Povsod opažamo vzpon reakcionarnih sil in protirevolucionarnih procesov. Ponovna patriarhalizacija družbe, napadi na reproduktivne pravice, nasilje nad ženskami, trans in queer osebami, femicidi, homofobija in transfobija so del istega procesa. V času BAB2023 je tbilisijski Pride nasilno napadla množica fašistov in fundamentalistov, v Beogradu v Srbiji pa je bila umorjena trans najstnica Noa Milivojev. Zločini iz sovraštva in diskriminacija queer in trans oseb drastično naraščajo, saj smo globalno tarča nasilja in sovražne propagande skrajne desnice, verskih fundamentalistov in celotne konservativne kapitalistične družbe. Izražamo odločenost, da bomo še naprej organizirali odpor proti tem procesom in vzpostavili samozaščito pred mizoginim nasiljem, ki ga pogosto podpirajo in podžigajo državne oblasti, dokler patriarhat in drugi sistemi dominacije ne bodo zrušeni. Hkrati se bomo še naprej ukvarjali s patriarhalnimi vzorci tudi v naših prostorih in gibanjih, saj so le-ta že odraz sveta, v katerem želimo živeti v prihodnosti. Z dnevom0 na BAB2023, v katerem smo prostor in čas namenili vzpostavljanju povezav med anarho-queerfeminističnimi gibanji v regiji in širše; z drugimi vsebinami ob več priložnostih na srečanju in z močnimi glasovi trans osvoboditve na sobotni demonstraciji smo to vprašanje postavili v središče našega skupnega boja ter okrepili anarho-queer mreženje in organizacijska prizadevanja.

Še naprej bomo podpirali antifašistične mobilizacije proti nacističnim shodom v Sofiji, Budimpešti in drugod. Nenehno in povsod se moramo boriti proti nacionalizmu, saj je to orodje vladajočih razredov in države za legitimacijo delitev in osvajanj. Dobro vemo, da so nacisti in druge fašistične tolpe desna roka vladajočih, saj so še naprej tisti, ki v senci opravljajo umazano delo države. Zato se jim moramo zoperstaviti in uničiti njihovo zmožnost, da oblikujejo pomembno prisotnost bodisi v organiziranih skupinah bodisi na ulicah.

Odločeni smo, da se bomo še naprej organizirali na lokalni, regionalni in mednarodni ravni, da bomo lahko gradili odpor in solidarnost proti tej vladavini terorja. Hkrati se zavedamo, da je pomembno, da svoje organizacije, strukture, odnose in skupnosti gradimo na načelih antiavtoritarne samoorganizacije. Skladnost med idejami in prakso, sredstvi in cilji je ključno načelo anarhizma. Tako kot je nujno graditi odpor, je enako pomembno, da še naprej preizprašujemo sami sebe in svoje vsakdanje življenje. Prizadevati si moramo za dekolonizacijo naše miselnosti, dekonstrukcijo dominantne mentalitete v nas in v družbi ter se soočiti z agresivnim, sektaškim in destruktivnim vedenjem v naših prostorih. Vse to je nujen predpogoj, da bomo lahko gradili družbo in naše gibanje, ki bosta temeljila na medsebojnem spoštovanju, skrbi in solidarnosti.

Vidimo tudi, kako vladarji uporabljajo zgodovino, da bi legitimirali svojo vladavino in nas zatirali. Menimo, da je raziskovanje in analiziranje zgodovine nujen del vsakega revolucionarnega procesa. O tej temi smo med drugim razpravljali na skupinski razpravi o anarhističnih arhivih. Ustvarjati moramo prakse ljudskega svobodnega izobraževanja, pisati svoje lastne zgodovine, graditi svoje lastno znanje in ga razširjati v vse smeri družbe.

Dostop do zemlje, semen, kakovostne hrane, energije in drugih naravnih virov je pomemben vidik političnih bojev antiavtoritarnih gibanj. Prepoznavamo jih kot predpogoj za vzpostavitev kakršne koli pomembne avtonomije. Neoliberalno razlaščanje, izkoriščanje in plenjenje so procesi, ki so neločljivo povezani z reorganizacijo podeželja po vsem svetu. Na Balkanu se kažejo v posebnih lokalnih okoliščinah. Materializirajo se v suburbanizaciji, gentrifikaciji in turistifikaciji podeželja, pa tudi v okolju škodljivih megaprojektih v marginaliziranih skupnostih ali vedno širših koridorjih za logistične potrebe globaliziranih trgov, ki spreminjajo in zožujejo družbene možnosti dostopa do virov. Naš boj se torej ne sme osredotočati le na abstraktna okoljska vprašanja, temveč moramo biti sposobni sodelovati v različnih procesih na podeželju – kot antiavtoritarno gibanje, kot kmetje, kot tovariši, kot vaščani, ki povezujejo podeželske in mestne boje. Te razprave smo začeli na BAB v Novem Sadu, nadaljevali na BAB v Cluju in na letošnjem BAB v Ljubljani z namenom, da jih v prihodnosti razširimo tako na teoretični kot na praktični ravni.

SOLIDARNOST Z VSEMI LJUDMI V UPORU!

Od Nanterra do Atlante, od Irana in Kenije do Čila: izražamo solidarnost z vsemi ljudmi povsod po svetu, ki se upirajo.

Prav tako izražamo solidarnost z vsemi ljudmi, ki so tarča represije, in z vsemi političnimi zaporniki od Belorusije do Turčije in od Grčije do Nemčije. Še naprej bomo organizirali solidarnost in pomagali vsem tistim, ki jih preganja država. V nekaterih geografijah je zaporniški sistem nadaljevanje suženjstva, v vseh pa je sestavna metoda s katero vladajoči razredi nadzorujejo, izkoriščajo in ubijajo odvečno prebivalstvo. Zato si prizadevamo za odpravo zaporniških sistemov. Resnično svobodni smo le med na isti način svobodnimi ljudmi; suženjstvo enega samega človeka krši človečnost in zanika svobodo vseh.

Izražamo solidarnost z revolucionarnimi procesi v Kurdistanu. Izražamo tudi odločenost, da nadaljujemo dialog s kurdskim gibanjem svobode, z njimi razpravljamo o ideoloških in praktičnih predlogih in izrazih demokratičnega konfederalizma ter gradimo strateške odnose za skupno fronto protisistemskih sil proti kapitalistični modernosti.

Z Balkana od spodaj pošiljamo pozdrave solidarnosti in podpore zapatističnim skupnostim na jugovzhodu Mehike, ki se vse pogosteje znajdejo pod udarom (narko)paravojaških sil, ki jih podpira mehiška država. Izražamo svojo zavezanost k nenehnemu tkanju transnacionalne mreže podpore boju zapatistov, zahtevamo takojšnjo ustavitev vojne proti zapatističnim skupnostim in se pridružujemo pozivu k akcijskim dnevom, ki ga je objavil “Espacio de Coordinación Nacional Alto a la guerra contra los pueblos Zapatistas” za obdobje od 13. do 16. julija 2023.

ZA GLOBALNO ZAVEZNIŠTVO PROTI MAŠINERIJI SMRTI!

Izjavljamo, da je treba ustvariti alternativno, emancipatorno vizijo sveta, ki nasprotuje otopelosti zaradi normalizacije in banalizacije vojne. Z drugimi besedami, želimo jasno, navdihujoče in motivacijsko stališče proti slepim ulicam novega bipolarnega sveta v nastajanju in občutku, da se izgubljamo v geopolitičnih analizah. Predlagamo oblikovanje globalnega zavezništva proti mašineriji smrti, da bi gibanje ponovno prevzelo pobudo. Želimo si povezovanja globalnih mrež, pobud in skupnosti boja, ki bi razkrinkavale in napadale številne obraze kapitalizma kot vojne. Na ravni vsakdanjega življenja to pomeni boj proti pogojem vojne: nacionalizmu, militarizmu, patriarhatu, politiki izključevanja itn. Na ravni politične ekonomije moramo organizirati kampanje proti orožarski industriji, korporacijam, ki se okoriščajo z vojno, živilskim in energetskim korporacijam itn. Ne smemo pozabiti na vse nacionalne vojaške aparate in večnacionalne vojaške koalicije. Proces, s katerim bomo ustanovili to globalno zavezništvo proti mašineriji smrti, je prav tako ključnega pomena, če želimo ponovno v perspektivo postaviti gibanje za družbeno osvoboditev s horizontalnim organiziranjem na lokalni, regionalni in končno globalni ravni, s ciljem planetarnega srečanja (morda prvega maja 2024).

Na tem mestu se moramo zahvaliti tudi prebivalcem*kam Ljubljane, ki so nas sprejeli z odprtimi rokami in nas štiri dni gostili, hranili in nam na druge načine omogočili, da smo se udeležili tega lepega političnega srečanja. Jasno je, da srečanje takšnih razsežnosti ne bi bilo mogoče organizirati brez množične podpore prebivalcev*k mesta. Ljubljana od spodaj je znova potrdila, da so v središču naših bojev neskončne in organske povezave med resničnimi ljudmi, ki jih povezujejo ljubezen, solidarnost in spoštovanje. Ponovno se je jasno pokazalo, da nobena državna intervencija ne more pretrgati teh vezi na Balkanu in širše, ki so se v zadnjih dneh le še okrepile.

Jasno je, da moramo ustvariti več takšnih prostorov, kjer se srečujemo, razpravljamo in organiziramo na različnih ravneh in v različnih oblikah. Balkanska anarhistična solidarnostna mreža je odločena, da bo svoja organizacijska prizadevanja v prihodnosti okrepila z različnimi pobudami. Že kmalu se bomo srečali na antiavtoritarnem srečanju Anarhija 2023 v St. Imierju, iskali pa bomo tudi druge priložnosti, kjer bi lahko nadaljevali procese BAB2023.

Eden od teh prostorov bo seveda naslednji balkanski anarhistični knjižni sejem leta 2024, ki bo prvič potekal v albansko govoreči državi – v Prištini na Kosovu.

Udeleženci*ke Balkanskega anarhističnega knjižnega sejma 2023

9. julija, v Ljubljani

. . .

Deklarata Përfundimtare e Panairit të Librit Anarkist Ballkanik 2023

MBI MURET E NACIONALIZMIT DHE LUFTËS!

SOLIDARITET DHE REZISTENCË KUNDËR MAKINËS SË VDEKJES!

Nga 6 deri më 9 korrik rreth 800 shokë nga të gjitha gjeografitë e Ballkanit, Evropës dhe më gjerë u mblodhën në Ljubljanë, Slloveni për të marrë pjesë në Panairin e Librit Anarkist Ballkanik (BAB) 2023. Kjo e fundit festoi këtë vit 20 vjetorin e krijimit. Më shumë se njëqind botues, shpërndarës dhe kolektive nga lëvizja anarkiste dhe antiautoritare ndërkombëtare prezantuan librat e tyre, botimet dhe materiale të tjera në lidhje me betejat aktuale shoqërore në mbarë botën. BAB është më shumë se një grumbullim botuesish, por paraqet një pikë konvergjence për shokët e shoqet nga Ballkani dhe më gjerë për të mësuar nga betejat e njëri-tjetrit. Prandaj, dhjetëra diskutime dhe punëtori interesante që u zhvilluan paralelisht me vetë panairin e librit, morën pjesë deri në disa qindra pjesëmarrës në secilën prej tyre. Ndërhyrja politike në qytetin e Ljubljanës në formën e një demonstrate kundër luftës, nacionalizmit, patriarkalizmit, kufijve dhe kapitalit me deri në 1000 persona të shtunën në mbrëmje, u inicua spontanisht nga asambleja e pjesëmarrësve të BAB dhe u vetëorganizua prej tyre. Ishte një konfirmim i qartë dhe konkret i karakterit internacionalist të këtij tubimi dhe lëvizjes sonë në përgjithësi. Gjuhët e shumta që u dëgjuan përmes parullave, të bërtitura gjatë demonstratës dhe të shkruara në pankarta, nuk janë vetëm një deklaratë simbolike, por një shprehje konkrete e internacionalizmit tonë dhe politikës së unitetit në diversitet. Mund të jemi të ndryshëm, vijmë nga vende të ndryshme dhe mund të organizohemi në mënyra të ndryshme, por të gjithë ndajmë të njëjtin pasion për lirinë dhe luftën për jetë dhe dinjitet. Për ne është plotësisht e qartë: kudo në botë – nga Ballkani në Rusi dhe Ukrainë – armiku është kapitali dhe shteti; armiqtë e popujve kudo ulen në banka dhe në parlamente!

Nga Varshava në Beograd dhe Barcelonë, Ankara në Kopenhagë dhe Londër, Sidnej në Valparaiso dhe Bogota, Sofje në Paris dhe Romë, Nikozia në Athinë dhe Moskë: shokë nga e gjithë bota u takuan në Ljubljanë për të ndarë idetë, analizat dhe perspektivat. Diskutuam përvojat tona, praktikat, modelet e organizimit dhe

betejat dhe mënyrat e pjesëmarrjes në lëvizjet shoqërore dhe në proceset më të gjera revolucionare popullore. Të gjitha me synimin për të gjetur pika konvergjence, për të ndërtuar drejtime të përbashkëta që përfshijnë shumëllojshmërinë e taktikave dhe për të formuar propozime dhe alternativa strategjike. E gjithë kjo mund të na ndihmojë të mobilizojmë forcën dhe frymëzimet tona për të trajtuar sfidat dhe problemet sociale me të cilat po përballen lëvizjet dhe shoqëritë tona në kontekstin e mënyrave të shumta në të cilat shkatërrimi politik, ekonomik dhe social zbatohet nga sundimi i kapitalizmit global.

BASHKË KUNDËR LUFTËS, KUFIJVE, PATRIARKISË DHE KAPITALIZMIT!

Pika jonë e fillimit të analizës dhe luftës është një kuptim i përbashkët i rolit të kapitalizmit dhe shteteve me sisteme të ndërthurura të dominimit, shfrytëzimit dhe shtypjes, si patriarkalizmi, seksizmi, nacionalizmi dhe racizmi, luajnë në shkatërrimin e shoqërive, popujve, natyrës dhe mjedisit. Të gjitha krizat e fundit – intensifikimi i vazhdueshëm i sulmeve kundër klasave popullore, kolonizimi dhe pushtimi i qyteteve dhe fshatrave tona nga kapitali dhe policia, radikalizimi i represionit dhe i dhunës shtetërore, dhe së fundi militarizimi dhe lufta, po konfirmojnë analizën tonë nga e kaluara: kapitalizmi është krizë,

dhe kapitalizmi është luftë. E gjithë kjo e bën axhendën tonë politike të ndryshimeve radikale shoqërore dhe të ndërtimit të një alternative edhe më urgjente për të ardhmen.

Ne e kuptojmë luftën si një pjesë integrale të sistemit ekzistues dhe shkatërrimit: ajo është mjeti dhe shprehja e saj natyrore. Ajo manifestohet në forma të ndryshme, por rezultatet e saj janë gjithmonë të njëjta: nënshtrim, shtypje, vdekje dhe gjenocid. Këtë e shohim kudo. Nga Ukraina në Sudan, nga Kosova në Chiapas, nga Franca në Mesdhe, nga Kurdistani në Palestinë: forcat e pushtetit dhe kapitalit – qofshin përmes ushtrive kombëtare, policisë së militarizuar, aleancave imperialiste, elementëve privatë dhe proxy, ose përmes formave të tjera të dhunës dhe sulmeve – po bëjnë luftë kundër njerëzve dhe shoqërisë. Për ne, armiku është vetë lufta. Për ne, shtetet që kanë nevojë për luftë për të imponuar sundimin e tyre mbi popullsinë, janë armiku. Për ne, armiku është kapitalizmi që ka nevojë për shtete dhe luftëra për të përjetësuar kontrollin e tij në botë. Të kundërshtosh luftën, do të thotë të sulmosh sistemin që ka nevojë për të dhe e mundëson atë.

Kufijtë në përgjithësi dhe regjimi vdekjeprurës kufitar i Evropës Kështjellë në veçanti, janë pjesë përbërëse e këtij sistemi të vdekjes. Fatkeqësia e Pylosit, ku qindra emigrantë u vranë nga mbytja e një varke, ashtu si dhjetëra mijëra prej tyre më parë në Mesdhe, në rrugën ballkanike dhe në zona të tjera kufitare, nuk ishte një aksident. Ajo ishte vrasje masive nga shteti grek dhe BE. Duke ndjekur politikat e BE-së për migracionin, të negociuara më parë prej tyre, shtetet po vrasin vazhdimisht njerëzit që mbërrijnë në kufij. Ata përdorin nacionalizmin, diskursin e sigurisë dhe racizmin për të legjitimuar pogromet, rrahjet, dëbimet dhe diskriminimet e mëtejshme. Ata shfrytëzojnë njerëz, të cilët ia dolën t’i mbijetonin dhunës kufitare nëpër sweatshop-e. Ata ndërtojnë kampe moderne përqendrimi për të burgosur emigrantët në një gjendje të vazhdueshme përjashtimi. Në të njëjtën kohë ata shpërblejnë policët dhe rojet kufitare që vrasin, përdhunojnë dhe grabisin çdo ditë. Kjo dhunë e normalizuar është politika zyrtare të BE-së. Ne do të vazhdojmë të organizohemi kundër saj në të gjitha format e saj dhe kundër të gjithë ndihmësve të saj: qoftë Frontex, turma fashiste apo patrullat kufitare. Ne do të vazhdojmë të organizohemi në solidaritet me njerëzit në lëvizje. Ne do të vazhdojmë të luftojmë kundër dehumanizimit dhe do të kërkojmë të drejta për të udhëtuar, migruar dhe jetuar me dinjitet dhe liri për të gjithë. Ne duhet të luftojmë racizmin, militarizimin e kufijve dhe kriminalizimin e migracionit.

Por edhe pse i jemi përkushtuar luftës kundër regjimeve kufitare vrastare si në kufijtë e vendosur rreth shteteve kombëtare, ashtu edhe në ato të riprodhuara brenda qyteteve dhe komuniteteve, ne ende shohim se sa forma të ndryshme të racizmit janë të ngulitura në komunitetet tona të rezistencës. Lufta jonë kundër të gjitha regjimeve kufitare duhet të përfshijë domosdoshmërisht një vetë-reflektim kritik dhe identifikimin e mënyrës sesi disa diskurse dhe praktika riprodhojnë pozicionet e imponuara të pushtetit, si dhe angazhimin e ndershëm për ndryshimin e tyre. Është thelbësore të ndërtohet një luftë e përbashkët e atyre që i nënshtrohen një kushti të racizuar “migrant” dhe atyre që konsiderohen “lokalë”. Ne njohim pozicione të ndryshme fillestare të një lufte të tillë, pasi disa prej tyre kanë akses në kujdesin shëndetësor, strehim dhe arsim, ndërsa të tjerët jo. Nuk mund të llogarisim që shteti të na japë të drejta universale, e vetmja mënyrë për t’i arritur barazi radikale është të luftosh dhe rezistosh të gjitha politikave që shkaktojnë vdekje, migrim të detyruar, shfrytëzim dhe të gjitha format e shtypjes.

Ne e kuptojmë patriarkatin si një nga shtyllat kryesore të sistemit të dominimit. Kudo po shohim ngritje të forcave reaksionare dhe proceseve kundërrevolucionare. Ri-patriarkalizimi i shoqërisë, sulmet ndaj të drejtave riprodhuese, dhuna ndaj grave, trans dhe queer, femicidet, homofobia dhe transfobia janë të gjitha pjesë e të njëjtit proces. Gjatë BAB2023, Tbilisi Pride u sulmua dhunshëm nga një turmë fashistësh dhe fundamentalistësh, ndërsa adoleshenti trans Noa Milivojev u vra në Beograd, Serbi. Krimet e urrejtjes dhe diskriminimi ndaj njerëzve queer dhe trans janë në rritje drastike deri sa ne jemi në shënjestër globalisht nga dhuna dhe propaganda e urrejtjes së ekstremit të djathtë, fundamentalistëve fetarë dhe shoqërisë konservatore kapitaliste në tërësi. Ne shprehim vendosmërinë tonë për të vazhduar organizimin e rezistencës kundër këtyre proceseve dhe për të ngritur vetëmbrojtje kundër dhunës mizogjene, shpeshherë e mbështetur dhe e ndezur nga pushtetet shtetërore, derisa patriarkia dhe sistemet e tjera të dominimit të shtypen. Në të njëjtën kohë, ne do të vazhdojmë të trajtojmë modelet patriarkale edhe në hapësirat dhe lëvizjet tona, pasi këto të fundit janë tashmë një pasqyrim i botës në të cilën dëshirojmë të jetojmë në të ardhmen. Përmes Ditës 0 të BAB2023, në të cilën ne i kushtuam hapësirë dhe kohë krijimit të lidhjeve midis lëvizjeve anarka-queerfeministe në rajon dhe më gjerë; përmes përmbajtjeve të tjera në

disa raste në tubim dhe përmes zërave të fortë të trans-çlirimit në demonstratën e së shtunës, ne e vendosëm këtë çështje në qendër të luftës sonë të përbashkët dhe kontribuuam në rrjete më të lidhura anarka-queer dhe në përpjekjet organizative.

Ne do të vazhdojmë të mbështesim mobilizimet antifashiste kundër marshimeve naziste në Sofje, Budapest dhe gjetiu. Ne duhet të luftojmë vazhdimisht nacionalizmin kudo, pasi ai është një mjet i klasave sunduese dhe një shtet për legjitimimin e përçarjeve dhe pushtimeve. Ne e dimë shumë mirë se nazistët dhe turmat e tjera fashiste janë dora e djathtë e pushtetarëve, pasi ata vazhdojnë të jenë ata që kryejnë në hije punën e pistë të shtetit. Kjo është arsyeja pse ne duhet të përballemi me ta dhe të shkatërrojmë aftësinë e tyre për të formuar një prani të konsiderueshme qoftë në grupe të organizuara, qoftë në rrugë.

Ne jemi të vendosur të vazhdojmë të organizohemi në nivel lokal, rajonal dhe ndërkombëtar, në mënyrë që të mund të ndërtojmë rezistencë dhe solidaritet kundër këtij mbretërimi terrori. Në të njëjtën kohë ne e dimë se është e rëndësishme të ndërtojmë organizatat, strukturat, marrëdhëniet dhe komunitetet tona, bazuar në parimet e vetëorganizimit antiautoritar. Koherenca midis ideve dhe praktikës, mjeteve dhe qëllimeve është një parim kritik i anarkizmit. Sa urgjente të jetë ndërtimi i rezistencës, është po aq e rëndësishme të vazhdojmë të sfidojmë veten dhe jetën tonë të përditshme. Ne duhet të punojmë drejt dekolonizimit të mendjeve tona, dekonstruksionit të mentalitetit dominues brenda nesh dhe në shoqëri dhe të përballemi me sjelljet agresive, sektare dhe destruktive në hapësirat tona. E gjithë kjo është parakusht i domosdoshëm që ne të ndërtojmë shoqërinë dhe lëvizjen tonë, bazuar në respektin, kujdesin dhe solidaritetin reciprok.

Ne shohim gjithashtu sesi historia përdoret nga pushtetarët për të legjitimuar sundimin e tyre dhe për të na shtypur. Ne mendojmë se kërkimi dhe analizimi i historisë është një komponent i domosdoshëm i çdo procesi revolucionar. Kjo temë u diskutua ndër të tjera në diskutimin e grupit për Arkivat Anarkiste. Ne duhet të krijojmë praktika të edukimit popullor falas, të shkruajmë historitë tona, të ndërtojmë njohuritë tona dhe ta shpërndajmë atë në të gjitha drejtimet e shoqërisë.

Qasja në tokë, fara për mbjellje, ushqim cilësor, energji dhe burime të tjera natyrore janë një aspekt i rëndësishëm i betejave politike për lëvizjet antiautoritare. Ne i njohim ato si një parakusht për ndërtimin e çdo autonomie kuptimplotë. Shpronësimi, shfrytëzimi dhe plaçkitja neoliberale janë procese të natyrshme në riorganizimin e fshatit në mbarë botën. Në rajonin e Ballkanit ato manifestohen në kontekste specifike lokale. Ato materializohen në suburbanizimin, zbutjen dhe turizmin e fshatit, si dhe në megaprojektet e dëmshme për mjedisin në komunitetet e margjinalizuara ose korridoret gjithnjë në zgjerim për nevojat logjistike të tregjeve të globalizuara, duke transformuar dhe ngushtuar mundësitë sociale për çasje në burime. Pra, lufta jonë nuk duhet të përqendrohet vetëm rreth çështjeve abstrakte mjedisore, por duhet të jemi në gjendje të marrim pjesë në procese të ndryshme në fshat – si një lëvizje antiautoritare, si fermerë, si shokë, si fshatarë, që lidhin betejat rurale dhe urbane. Ne i kemi hapur këto diskutime në BAB në Novi Sad, vazhduam në BAB në Kluzh dhe në BAB të këtij viti në Ljubljanë, me synimin për t’i zgjeruar ato në një nivel teorik dhe praktik në të ardhmen.

SOLIDARITET ME TË GJITHË NJERËZIT NË REVOLTË!

Nga Nanterre në Atlanta, nga Irani dhe Kenia në Kili: ne shprehim solidaritetin tonë me të gjithë njerëzit që ngrihen kudo.

Ne gjithashtu shprehim solidaritetin tonë për të gjithë njerëzit që janë në shënjestër të represionit dhe me të gjithë të burgosurit politikë nga Bjellorusia në Turqi dhe nga Greqia në Gjermani. Ne do të vazhdojmë të organizojmë solidaritet dhe të ndihmojmë të gjithë ata që ndiqen penalisht nga shteti. Në disa gjeografi, sistemi i burgjeve është vazhdimësi e skllavërisë; në të gjitha ato është një mënyrë integrale për klasat sunduese për të kontrolluar, shfrytëzuar dhe vrarë popullsinë e disponueshme. Prandaj ne synojmë të luftojmë për heqjen e sistemeve të burgjeve. Ne jemi vërtet të lirë vetëm mes atyre që janë po aq të lirë; skllavëria qoftë edhe e një njeriu dhunon njerëzimin dhe mohon lirinë e të gjithëve.

Ne shprehim solidaritetin tonë me proceset revolucionare në Kurdistan. Ne gjithashtu shprehim vendosmërinë tonë për të vazhduar dialogun me Lëvizjen për Lirinë Kurde, të diskutojmë me ta propozimet dhe shprehjet ideologjike dhe praktike të Konfederalizmit Demokratik dhe të ndërtojmë marrëdhënie strategjike për një front të përbashkët të forcave anti-sistem kundër modernitetit kapitalist.

Nga Ballkani nga poshtë, ne dërgojmë përshëndetje solidariteti dhe mbështetje për komunitetet zapatista në juglindje të Meksikës që po e gjejnë veten gjithnjë e më shumë nën sulmin e forcave (narko)paraushtarake të mbështetura nga shteti meksikan. Ne shprehim angazhimin tonë për gërshetim të vazhdueshëm të rrjetës transnacionale në

mbështetje për luftën e zapatistëve, kërkojmë ndalimin e menjëhershëm të luftës kundër komuniteteve zapatista dhe i bashkohemi thirrjes për ditë të veprimit të lëshuar nga “Espacio de Coordinación Nacional Alto a la guerra contra los pueblos Zapatistas” për 13 deri 16 korrik, 2023.

PËR ALEANCËN GLOBALE KUNDËR MAKINËS SË VDEKJES!

Ne deklarojmë se është e nevojshme të krijohet një vizion alternativ, emancipues i botës, një vizion që kundërshton efektin mpirës të normalizimit dhe banalizimit të luftës. Me fjalë të tjera, ne duam një pozicion të qartë, frymëzues dhe motivues kundër ngërçeve të botës së re-bipolare-në-formim dhe ndjenjës së humbjes në analizat gjeopolitike. Ne propozojmë ndërtimin e një aleance globale kundër makinës së vdekjes, në mënyrë që lëvizja të rimarrë iniciativën. Ideja është të bashkojë rrjetet globale, iniciativat dhe komunitetet e luftës, duke sqaruar dhe synuar fytyrat e shumta të kapitalizmit si luftë. Në nivelin e jetës së përditshme kjo do të thotë luftë kundër parakushteve të luftës: nacionalizmit, militarizmit, patriarkalizmit, politikës së përjashtimit etj. Në nivelin e ekonomisë politike duhet të organizojmë fushata kundër industrisë së armëve, fituesve të luftës së korporatave, ushqimit, dhe korporatave energjetike, etj. Ne nuk duhet të harrojmë të gjithë dhe çdo aparat ushtarak kombëtar dhe koalicione ushtarake shumëkombëshe. Procesi përmes të cilit do të krijojmë këtë Aleancë Globale Kundër Makinerisë së Vdekjes është gjithashtu vendimtar nëse duam të vëmë sërish në perspektivë lëvizjen për çlirim social duke u organizuar horizontalisht në nivel lokal, rajonal dhe në fund global, duke synuar një takim planetar (ndoshta në Ditën e Majit 2024).

Në këtë pikë duhet të falënderojmë edhe qytetarët e Ljubljanës që na pritën krahëhapur dhe për katër ditë na pritën, na ushqyen dhe na bënë të mundur në mënyra të tjera pjesëmarrjen në këtë tubim të bukur politik. Është e qartë se një tubim i kësaj shkalle nuk do të ishte i mundur pa mbështetjen masive të banorëve të qytetit. Ljubljana nga poshtë përsëri konfirmoi se lidhjet e pafundme dhe organike midis njerëzve të vërtetë, të lidhura së bashku përmes dashurisë, solidaritetit dhe respektit janë në qendër të betejave tona. Edhe një herë u bë e qartë se asnjë ndërhyrje e shtetit nuk mund t’i shkëpusë këto lidhje në të gjithë Ballkanin dhe më gjerë, të cilat vetëm janë forcuar këto ditët e fundit.

Është e qartë se duhet të krijojmë më shumë hapësira të tilla ku takohemi, diskutojmë dhe organizohemi në nivele dhe forma të ndryshme. Rrjeti Ballkanik i Solidaritetit Anarkist është i vendosur të forcojë përpjekjet e tij organizative me iniciativa të ndryshme në të ardhmen. Tashmë do të takohemi së shpejti në tubimin antiautoritar Anarchy 2023 në St. Imier dhe do të kërkojmë mundësi të tjera ku mund të vazhdojmë proceset e BAB2023.

Një nga këto hapësira natyrisht do të jetë Panairi i ardhshëm i Librit Anarkist Ballkanik në vitin 2024 që do të zhvillohet për herë të parë në një vend shqipfolës – në Prishtinë, Kosovë.

Pjesëmarrësit e Panairit të Librit Anarkist Ballkanik 2023

9 korrik 2023, në Ljubljanë

. . .

Dichiarazione finale della Balkan Anarchist Bookfair – BAB 2023

OLTRE I MURI DEL NAZIONALISMO E DELLA GUERRA!

SOLIDARIETÀ E RESISTENZA CONTRO LA MACCHINA DELLA MORTE!

Dal 6 al 9 luglio, circa 800 compagn* provenient* da tutte le geografie dei Balcani, dell’Europa e oltre, si sono incontrat* a Ljubljana, in Slovenia, per partecipare alla Fiera balcanica del libro anarchico 2023 (Balkan Anarchist Bookfair – BAB 2023), che quest’anno celebra il suo 20° anniversario. Più di cento editori, distro e collettivi del movimento anarchico e antiautoritario internazionale hanno presentato i propri libri, pubblicazioni e altri materiali riguardanti le lotte sociali in corso nel mondo. Il BAB è più di un raduno di editori perché per i compagni e le compagne dei Balcani e oltre, rappresenta un punto di convergenza per imparare reciprocamente dalle proprie lotte. Perciò a ciascuna delle decine di interessanti discussioni e laboratori, svoltisi parallelamente alla Fiera del libro, hanno preso parte fino a un centinaio di persone. L’intervento politico, realizzato sabato sera nella città di Ljubljana sottoforma di manifestazione contro la guerra, il nazionalismo, il patriarcato, le frontiere e il capitale, ha visto la partecipazione di un migliaio di persone ed è stato frutto dell’iniziativa spontanea e dell’autorganizzazione dell’assemblea de* partecipanti al BAB. La manifestazione è stata la concreta e inequivocabile conferma del carattere internazionalista di questo incontro e del nostro movimento in generale. Le tante lingue degli slogan scanditi durante la manifestazione e delle scritte sugli striscioni, non sono solo un messaggio simbolico, ma l’espressione concreta del nostro internazionalismo e della nostra politica di unità nella diversità. Potremmo anche essere divers*, provenire da luoghi diversi e organizzarci in modi diversi, ma condividiamo tutt* la stessa passione per la libertà e la stessa lotta per la vita e la dignità. Per noi non c’è alcun dubbio: ovunque nel mondo – dai Balcani alla Russia e all’Ucraina – il nemico sono il capitale e lo stato; ovunque i nemici del popolo sono comodamente seduti nelle banche e nei parlamenti!

Da Varsavia a Belgrado e Barcellona, da Ankara a Copenaghen e Londra, da Sydney a Valparaíso e Bogotà, da Sofia a Parigi e Roma, da Nicosia ad Atene e Mosca: compagn* di tutto il mondo si sono incontrat* a Ljubljana per condividere idee, analisi, prospettive. Abbiamo discusso delle nostre esperienze e prassi, dei nostri modelli di organizzazione e lotta, delle modalità di partecipazione ai movimenti sociali e ai più ampi processi rivoluzionari popolari. Il tutto con l’intenzione di trovare punti di convergenza, costruire un percorso comune che includa una pluralità di tattiche, elaborare proposte e alternative strategiche. Tutto ciò contribuisce a mobilitare le nostre forze e la nostra ispirazione nell’affrontare le sfide e i problemi sociali che i nostri movimenti e società si trovano a fronteggiare nel contesto delle molteplici modalità in cui il dominio del capitalismo globalizzato attua la distruzione politica, economica e sociale.

INSIEME CONTRO LA GUERRA, LE FRONTIERE, IL PATRIARCATO E IL CAPITALISMO!

Il punto di partenza della nostra lotta e analisi è l’inquadramento comune del ruolo del capitalismo e degli stati nella distruzione di società, persone, natura e ambiente tramite vari sistemi di dominio, sfruttamento e oppressione quali il patriarcato, il sessismo, il nazionalismo e il razzismo. Tutte le recenti crisi – il costante intensificarsi degli attacchi contro le classi popolari, la colonizzazione e occupazione dei nostri borghi e delle nostre città da parte del capitale e della polizia, la radicalizzazione della repressione e della violenza di stato e infine la militarizzazione e la guerra – confermano la nostra passata analisi: il capitalismo è crisi e il capitalismo è guerra. Tutto ciò rende ancora più urgente la nostra agenda politica di cambiamento sociale radicale e di costruzione di un’alternativa per il futuro.

Per noi la guerra è parte integrante dell’attuale sistema e distruzione imperanti: ne è strumento e naturale espressione. Si manifesta in forme differenti, ma i suoi risultati sono sempre gli stessi: subordinazione, oppressione, morte e genocidio. Lo si vede ovunque. Dall’Ucraina al Sudan, dal Kosovo al Chiapas, dalla Francia al Mediterraneo, dal Kurdistan alla Palestina: le forze del potere e del capitale – vuoi mediante eserciti nazionali, polizie militarizzate, alleanze imperialiste, elementi privati e intermediari o mediante altre forme di attacco e di violenza – hanno dichiarato guerra alle persone e alle società. Per noi il nemico è la guerra stessa. Per noi il nemico sono gli stati che hanno bisogno delle guerre per imporre il proprio dominio sulle popolazioni. Per noi il nemico è il capitalismo che ha bisogno di stati e di guerre per perpetuare il proprio potere nel mondo. Opporsi alla guerra significa attaccare il sistema che ne ha bisogno e che la rende possibile.

Le frontiere in generale e il regime mortale di frontiera della fortezza Europa in particolare, sono parte integrante di questo sistema di morte. La catastrofe di Pylos, in cui centinaia di migranti sono stati uccisi nel naufragio di un barcone, proprio come la sorte precedente di decine di migliaia di migranti nel Mediterraneo, nella rotta balcanica e in altre zone di frontiera, non è stata un incidente. Si è trattato di un omicidio collettivo perpetrato dallo stato greco e dall’UE. Gli stati, aderendo alle politiche migratorie dell’UE preliminarmente concordate da loro stessi, stanno sistematicamente assassinando le persone che arrivano alle frontiere. Usano il nazionalismo, il discorso sulla sicurezza e il razzismo per legittimare i pogrom, i pestaggi, gli sgomberi, i rimpatri e ulteriori discriminazioni. Sfruttano le persone che sono riuscite a sopravvivere alla violenza di frontiera, sottoponendole a condizioni di lavoro schiavizzanti. Costruiscono moderni campi di concentramento e vi rinchiudono i migranti in uno stato costante di segregazione ed esclusione. Allo stesso tempo premiano la polizia e le guardie di confine che giorno dopo giorno uccidono, stuprano, rubano. Questa violenza normalizzata è la politica ufficiale dell’UE. Continueremo a organizzarci contro questa violenza e tutte le sue forme e contro i suoi complici: siano essi Frontex, branchi di fascisti o pattuglie di frontiera. Continueremo a solidarizzare con le persone in movimento. Continueremo a combattere la deumanizzazione e a esigere il diritto alla libera circolazione, migrazione e a una vita libera e dignitosa per tutt*. Bisogna continuare a lottare contro il razzismo, la militarizzazione delle frontiere e la criminalizzazione della migrazione.

Eppure, nonostante la nostra dedizione alla lotta contro i regimi assassini di frontiera, sia lungo i confini tracciati attorno agli stati nazionali che in quelli riprodotti all’interno delle città e delle comunità, nelle nostre comunità di resistenza notiamo comunque il perdurare di diverse forme di razzismo. La nostra lotta contro tutti i regimi di frontiera deve necessariamente includere non solo un’autoriflessione critica e la constatazione di quanto determinati discorsi e pratiche riproducano i rapporti di forza imposti, ma anche e soprattutto l’onesta assunzione dell’impegno a cambiarli. È fondamentale riuscire a costruire una lotta comune tra chi è ridotto alla condizione razzializzata di “migrante” e chi è considerato locale. Siamo consapevoli che ipunti di partenza di tale lotta sono diversi, poiché mentre per alcun* l’accesso alla sanità, all’abitazione, all’educazione è scontato, per altr* invece non lo è. Fidarsi che lo stato garantisca i diritti universali a noi tutt* non è possibile, perciò l’unico modo per raggiungere una radicale eguaglianza è quello di lottare e di resistere a tutte le politiche che causano morte, migrazione forzata, sfruttamento e qualsiasi altra forma di oppressione.

Riteniamo che il patriarcato sia uno dei pilastri principali del sistema di dominio. Assistiamo ovunque all’ascesa delle forze reazionarie e dei processi controrivoluzionari. La ri-patriarcalizzazione della società, gli attacchi ai diritti riproduttivi, la violenza contro le donne, le persone trans e queer, i femminicidi, l’omofobia e la transfobia sono tutti parte dello stesso processo. Mentre il BAB2023 era in corso, il Pride di Tbilisi veniva violentemente attaccato da una torma di fascisti e fondamentalisti, l’adolescente trans Noa Milivojev veniva assassinata in Serbia, a Belgrado. I crimini d’odio e la discriminazione delle persone trans e queer sono in drastico aumento perché siamo bersagliat* dalla violenza e dalla propaganda dell’odio dell’estrema destra, dei fondamentalisti religiosi e della società capitalista conservatrice nel suo insieme. Ribadiamo pertanto la nostra determinazione a continuare a organizzare resistenza contro questi processi e a promuovere autodifesa dalla violenza misogina, spesso supportata e innescata dai poteri statali, finché il patriarcato e gli altri sistemi di dominio non saranno soffocati. Allo stesso tempo continueremo a confrontarci con i modelli patriarcali anche all’interno dei nostri spazi e movimenti, poiché essi sono già il riflesso del mondo in cui vorremo vivere in futuro. Riservando tempo e spazio al fare rete e al creare connessioni tra i movimenti anarco-queer-femministi nel corso del Giorno 0 del BAB, con altri contenuti in ripetute occasioni nel corso dell’incontro e con le voci forti di transliberazione nel corso della manifestazione di sabato, abbiamo posto tale questione al centro della nostra comune lotta, contribuendo così a cementare ulteriormente la rete anarco-queer e gli sforzi organizzativi.

Continueremo a sostenere le mobilitazioni antifasciste contro le parate naziste a Sofia, Budapest e altrove. Bisogna lottare senza sosta e ovunque contro il nazionalismo, poiché esso è uno strumento delle classi dirigenti e degli stati per legittimare divisioni e sottomissioni. Sappiamo benissimo che i nazisti e gli altri branchi di fascisti sono il braccio destro dei governi, perché sono proprio loro a continuare a fare il lavoro sporco di stato nell’ombra. È per tale motivo che bisogna affrontarli e annientare la loro abilità di formare una presenza significativa in gruppi organizzati o nelle strade.

Siamo determinat* a continuare a organizzarci a livello locale, regionale e internazionale per costruire resistenza e solidarietà contro questo impero del terrore. Allo stesso tempo siamo consapevoli che è importante costruire le nostre organizzazioni, strutture, relazioni e comunità in base ai principi dell’autorganizzazione antiautoritaria. La coerenza tra idee e prassi, tra i mezzi e i fini è uno dei principi cardine dell’anarchismo. Per quanto sia urgente costruire resistenza, è altrettanto importante continuare a mettere in discussione noi stess* e la nostra vita quotidiana. Dobbiamo continuare a decolonizzare le nostre menti, decostruire la mentalità dominante dentro di noi e nella società, e affrontare i comportamenti aggressivi, settari e distruttivi all’interno dei nostri spazi. Tutto ciò è un prerequisito necessario per poter costruire una società e un movimento – il nostro – che siano realmente basati sul mutuo rispetto, sulla reciproca cura e solidarietà.

Non ci è sfuggito, inoltre, come chi stia al governo usi la Storia per legittimare il proprio dominio e opprimere. Riteniamo che la ricerca e l’analisi della Storia siano componenti necessarie di qualsiasi processo rivoluzionario. Questo, come altri temi, sono stati affrontati nella discussione collettiva sugli archivi anarchici. È nostro dovere creare prassi di libera educazione popolare, scrivere le nostre storie, costruire la nostra conoscenza e disseminarla in tutte le direzioni della società.

L’accesso alla terra, alle sementi, al cibo di qualità, all’energia e alle altre risorse naturali è un aspetto importante delle lotte politiche dei movimenti antiautoritari. Sono, lo ribadiamo, un prerequisito per costruire qualsivoglia forma significativa di autonomia. L’espropriazione, lo sfruttamento e il saccheggio neoliberisti sono processi intrinseci alla riorganizzazione delle campagne in tutto il mondo. Nella regione balcanica si manifestano in specifici contesti locali. Si materializzano nella suburbanizzazione, gentrificazione e turistificazione delle campagne, così come nei megaprogetti dannosi per l’ambiente nelle comunità emarginate o nei corridoi, in perenne espansione, per le esigenze logistiche dei mercati globalizzati che vanno a alterare e restringere le possibilità sociali di accesso alle risorse. La nostra lotta pertanto non dovrebbe focalizzarsi solo su questioni ambientali astratte, ma dovremmo, invece, essere capaci di partecipare concretamente anche ai vari processi nelle campagne – come movimento antiautoritario, come agricoltori e agricoltrici, come compagn*, come compaesan*, congiungendo le lotte rurali e quelle urbane. Il dibattito sulla questione è stato aperto al BAB di Novi Sad e approfondito al BAB di Cluj come al BAB di quest’anno a Ljubljana, con l’obiettivo di ampliarlo sia a livello pratico che a livello teorico in futuro.

SOLIDARIETÀ CON TUTTE LE PERSONE IN RIVOLTA!

Da Nanterre a Atlanta, dall’Iran al Kenya e al Cile: esprimiamo la nostra solidarietà a chi si ribella nel mondo.

Esprimiamo la nostra solidarietà anche a tutte le persone perseguitate dalla repressione e a tutti i prigionieri e prigioniere politici, dalla Bielorussia alla Turchia, dalla Grecia alla Germania. Continueremo a organizzare solidarietà e a aiutare tutt* coloro che sono perseguitat* dallo stato. In alcune geografie, il sistema carcerario è una continuazione della schiavitù; in tutte è parte integrante del modo in cui le classi dirigenti controllano, sfruttano e uccidono la popolazione a disposizione. Puntiamo pertanto a lottare per l’abolizione dei sistemi carcerari. Siamo veramente liber* solo tra persone altrettanto egualmente libere; la schiavitù anche di un solo essere umano, viola l’umanità e nega la libertà di tutt*.

Esprimiamo la nostra solidarietà ai processi rivoluzionari in Kurdistan. Esprimiamo inoltre anche la nostra determinazione a proseguire il dialogo con il movimento di liberazione curdo, a discutere con loro le proposte nonché le espressioni ideologiche e pratiche del confederalismo democratico e a costruire relazioni strategiche per un fronte comune di forze antisistema contro la modernità capitalista.

Mandiamo dai Balcani saluti di solidarietà e sostegno dal basso alle comunità zapatiste del Messico sud-orientale, sempre più sotto attacco da parte delle forze (narco)paramilitari supportate dallo stato messicano. Esprimiamo la nostra volontà di proseguire l’impegno di intessere la rete transnazionale di sostegno alla lotta zapatista, chiediamo l’immediata cessione della guerra contro le comunità zapatiste e aderiamo all’appello per le giornate d’azione globale, indetto da Espacio de Coordinación Nacional “Alto a la guerra contra los pueblos zapatistas” per i giorni dal 13 al 16 luglio 2023.

PER UN’ALLEANZA GLOBALE CONTRO LA MACCHINA DELLA MORTE!

Ribadiamo la necessità di creare una visione alternativa e emancipatrice del mondo che si opponga al torpore indotto dalla normalizzazione e banalizzazione della guerra. In altre parole, vogliamo una presa di posizione chiara, ispirante e motivata in opposizione ai vicoli ciechi del nuovo-mondo-bipolare-in-formazione e contro la sensazione di smarrimento alimentata dalle analisi geopolitiche. Proponiamo di fondare un’alleanza globale contro la macchina della morte, affinché il movimento riprenda l’iniziativa in merito. L’idea è di collegare a livello globale le reti, le iniziative e le comunità in lotta per chiarire, svelare e colpire le tante facce del capitalismo in quanto guerra. Sul piano della vita quotidiana ciò significa lottare contro i prerequisiti della guerra: il nazionalismo, il militarismo, il patriarcato, le politiche di esclusione ecc.. Sul piano dell’economia politica ciò si traduce nella necessità di organizzare campagne contro l’industria delle armi, contro le aziende che traggono profitto dalle guerre, contro le corporazioni alimentari e energetiche ecc.. Senza dimenticare tutti i singoli apparati militari nazionali e le coalizioni militari multinazionali. Il processo mediante il quale creeremo questa alleanza globale contro la macchina della morte, è cruciale anche se vogliamo porre il movimento per la liberazione sociale nuovamente in linea con l’organizzazione orizzontale a livello locale, regionale e infine globale allo scopo di un incontro planetario (probabilmente per il primo maggio 2024).

Arrivat* a questo punto, dobbiamo anche ringraziare la gente di Ljubljana che ci ha accolto a braccia aperte e per quattro giorni ci ha ospitato, sfamato e in tanti altri modi ci ha reso possibile partecipare a questo stupendo incontro politico. È chiaro che un incontro su tale scala non sarebbe stato possibile senza il massiccio sostegno degli abitanti della città. La Ljubljana dal basso ha confermato ancora una volta che le infinite e organiche connessioni tra persone reali, unite dall’amore, dalla solidarietà e dal rispetto, sono il fulcro delle nostre lotte. Ancora una volta è emerso chiaramente che nessun intervento statale potrà mai spezzare questi legami nei Balcani e oltre, legami che negli ultimi giorni si sono solo rinsaldati.

È chiaro che dobbiamo creare più spazi simili in cui incontrarci, discutere e organizzarci a diversi livelli e in varie forme. La rete solidale anarchica balcanica è determinata nell’intensificare i propri sforzi organizzativi futuri con diverse altre iniziative. Presto ci incontreremo nuovamente all’appuntamento internazionale antiautoritario ANARCHY 2023 di St. Imier, ma cercheremo anche altre occasioni e opportunità per continuare i processi del BAB2023.

Uno di questi spazi sarà, naturalmente, la prossima Fiera balcanica del libro anarchico 2024, che si terrà per la prima volta in un paese a lingua albanese – a Prishtina, in Kosovo.

I e le partecipanti della Fiera balcanica del libro anarchico 2023

Ljubljana, 9 luglio 2023

. . .

Через стены национализма и войны!

Солидарность и сопротивление против машины смерти!

С 6 по 9 июля около 800 товарищей со всех регионов Балкан, Европы и из других стран собрались в городе Любляна (Словения), чтобы принять участие в Балканской Анархической книжной ярмарке (BAB) 2023. Это мероприятие отметило в этом году свой 20-ый день рождения. Более тысячи авторов, издателей и коллективов со всего международного анархического и антиавторитарного движения представили свои книги, публикации и другие материалы, посвящённые текущим социальным конфликтам по всему миру. BAB – это не только собрание издателей, но и общая площадка для товарищей с Балкан и иных стран для обмена опытом социальной борьбы. Множество конструктивных обсуждений и конференций было проведено помимо самой ярмарки, в каждом мероприятии принимали участие в среднем не менее 100 человек. Политическая работа в городе Любляна была осуществлена в форме демонстрации против войны, национализма, патриархата, границ и капитала, она спонтанно началась в субботу вечером и была организована и инициирована группой участников BAB. В демонстрации приняли участие около 1000 человек. Это было чистое и ясное подтверждение интернационального характера данного мероприятия в частности и нашего движения в общем. Лозунги на многих языках были слышны во время демонстрации, а также написаны на плакатах – что является не только символическим заявлением, но ясным выражением нашего интернационализма и политики единства в разнообразии. Мы можем быть разными, мы родились в разных местах и организуемся по-разному, но все мы объединены единым порывом – стремлением к свободе и борьбе за жизнь и достоинство. Для нас это совершенно ясно: везде в мире – от Балкан до России и Украины, враг — это капитал и государство; враги народов везде сидят в банках и парламентах!

От Варшавы до Белграда и Барселоны, от Анкары до Копенгагена и Лондона, от Сиднея до Вальпараи́со и Боготы, от Софии до Парижа, от Никосии до Афин и Москвы: товарищи по всему миру собрались в Любляне, чтобы поделиться друг с другом идеями, анализом и перспективами борьбы. Мы обсудили наш опыт, практику, модели организации и борьбы, способы участия в социальных движениях и в более широких и обширных революционных процессах. Мероприятие было проведено для поиска точек соприкосновения, построения общего направления работы с учетом многообразия тактик, а также формирования стратегических предложений и альтернатив. Всё это поможет нам мобилизовать наши силы и дух, чтобы достойно встретить вызовы и социальные проблемы, с которыми сталкиваются наши движения и общества в контексте многих путей, которыми глобальный капитализм приносит наибольшие политические, экономические и социальные разрушения.

Вместе против войны, границ, патриархата и капитализма!

Начальная точка нашего анализа и борьбы – это общее понимание роли капитализма и государств с их разветвлёнными и взаимопроникающими системами контроля, эксплуатации и подавления, такими как патриархат, сексизм, национализм и расизм. Осознание того, что действие этих систем проявляется в уничтожении сообществ, людей, природы и окружающей среды. Все недавние кризисы – постоянное увеличение интенсивности атак против обширных слоев населения, колонизация и оккупация наших городов и деревень капиталом и полицией, радикализация полицейского насилия и раскрутка репрессивной машины и государственного насилия, и в конце концов милитаризация и войны – подтверждают выводы нашего прошлого анализа: капитализм – это кризис и капитализм – это война. Всё это делает нашу политическую повестку радикальных социальных изменений и создание альтернативы – даже более актуальным для будущего.

Мы понимаем войну, как внутреннюю часть существующих систем и механизмов уничтожения: это одновременно их инструмент и закономерное воплощение. Война проявляется в разных формах, но ее результаты всегда одинаковы: подчинение, подавление, смерть и геноцид. Мы видим это повсюду; От Украины до Судана, от Косово до Чьяпаса, от Франции до Средиземноморья, от Курдистана до Палестины: силы власти и капитала – будь это национальные армии, вооруженная полиция, империалистические союзы, частные или гибридные армии, или же другие формы насилия и уничтожения – всё используется для войны против людей и общества. Для нас враг – это сама война. Для нас, государства, которым война нужна для поддержания своего господства над населением – это враги. Для нас враг – это капитализм, которому нужны государства и войны, чтобы держать весь мир в подчинении. Противостоять войне – это атаковать систему, которой она нужна для существования.

Границы в общем и смертельно опасный режим пересечения границ Европы в частности – есть внутренняя часть этой системы смерти. Катастрофа на побережье Пилос, в которой были убиты сотни мигрантов, когда их лодка утонула, такая же, как и десятки тысяч других лодок до них, что пытались пересечь Средиземное море по пути в Балканы и другие пограничные зоны – не была случайностью. Это было массовое убийство Греческим государством и Евросоюзом. Следуя миграционной политике Евросоюза, заранее согласованную государствами, что в нем состоят, они постоянно убивают людей на границах. Они используют национализм, госбезопасность и расизм, чтобы оправдать погромы, избиения, выселения и прочую дискриминацию. Они эксплуатируют людей, которые сумели выжить при пересечении границы в качестве дешёвой или бесплатной рабочей силы на производстве. Они строят современные концентрационные лагеря, чтобы постоянно содержать там мигрантов в отрыве от общества. В то же время, они награждают полицию и пограничников, которые убивают, насилуют и грабят каждый день. Эта нормализация насилия – официальная политика ЕС. Мы продолжим бороться против нее и ее помощников: будь это Фронтекс, фашистские «добровольцы» или пограничные патрули. Мы продолжим проявлять солидарность с людьми, которые переходят границы. Мы продолжим бороться против расчеловечивания и будем требовать права путешествовать, мигрировать и жить свободно и в достоинстве для каждого человека. Мы должны бороться с расизмом, милитаризацией и криминализацией миграции.

И хотя мы и боремся против смертоносных режимов пересечения границ вокруг национальных государств, а также вокруг городов и наших сообществ, мы также видим сколь много форм расового притеснения существует в наших же группах сопротивления. Наша борьба против всех пограничных режимов необходима как для самокритики, так и для выявления аргументов и практик, что используются властными институтами для их оправдания – мы заявляем о честном намерении изменить их. Жизненно необходимо построить общий фронт борьбы среди тех, кто оказался в условиях «мигранта» – жертвы расизма, потому, что многие из них имеют или минимальный доступ к здравоохранению и образованию, или не имеют даже и этого. Мы не можем надеяться, что государства дадут нам всеобщие права, единственный путь достичь радикального равенства – это бороться и сопротивляться всем политикам, что несут смерть, принудительные переселения, принудительную миграцию, эксплуатацию и все формы притеснений.

Мы понимаем патриархат, как один из многих столпов системы подавления. Мы  наблюдаем подъем реакционных сил и контрреволюционных процессов повсюду. Ре-патриархизация общества, атаки на репродуктивные права, насилие против женщин, транс и квир персон, убийство женщин, гомофобия и трансфобия – все это части одного процесса. Во время проведения BAB2023 марш «Тбилиси-прайд» был жестоко атакован толпой про фашистки настроенных людей и религиозных фанатиков; в Белграде, столице Сербии, был убит тинэйджер трансгендер Ноа Миливоев. Преступления на почве ненависти и дискриминация против квир и транс-персон быстро растут, так как мы постоянно оказываемся целью насилия и пропаганды ненависти со стороны ультраправых религиозных фундаменталистов и консервативно-настроенного капиталистического общества в целом. Мы выражаем свою решимость продолжить организовывать сопротивление этим процессам и осуществлять самооборону против человеконенавистнического насилия, которое часто инициируется государственными структурами, до тех пор, пока патриархат и другие системы подавления и господства не будут сломлены. В то же время мы продолжаем бороться с патриархальными паттернами и в наших движениях и пространствах, так как последние – есть отражение мира, в котором мы надеемся жить в будущем. Начиная с самого первого дня BAB2023, мы посвятили место и время для налаживания контактов среди анархо-квир-феминистический движений в регионе и за его пределами; помимо этого на нескольких мероприятиях и митингах, мы выразили свою солидарность с идеями транс освобождения в том числе и на субботней демонстрации. Мы поместили эту проблему в центр общей борьбы и поспособствовали налаживанию связей между сетями анархо-квир сообществ, а также их организации.

Мы продолжим поддерживать анти-фашистскую мобилизацию против нацистских маршей в Софии, Будапеште и других местах. Нам нужно постоянно бороться с национализмом везде, так как это инструмент правящих классов для оправдания новых завоеваний и разделения людей. Мы хорошо знаем, что нацисты и другие фашистские группы – это правая рука правительств, так как они продолжают делать грязную работу государств пусть и в тени. Вот почему мы должны бороться с ними и уничтожить их способность выступать в значительных количествах или в форме организованных групп на улицах.

Мы решительно настроены продолжить организовываться на местном, региональном и интернациональном уровнях, чтобы мы могли противопоставить сопротивление и солидарность господству террора. В то же время мы знаем, что важно строить наши организации, структуры, взаимоотношения и сообщества на основах антиавторитарной самоорганизации. Гармония между идеей и практикой, целями и средствами – это критический принцип анархизма. Хоть сопротивление нужно построить как можно быстрее, тем не менее важно продолжить подвергать критике нас самих и наш образ жизни. Нам нужно работать по направлению к деколонизации нашего разума, перестройке нашего менталитета внутри нас и общества для борьбы с агрессивным, деструктивным, разделяющим поведением в наших пространствах и коллективах. Всё это – необходимое условие для построения общества и нашего движения, на основе взаимного уважения, солидарности и взаимопомощи.

Мы  также видим, как история используется правителями, чтобы оправдывать свое господство и подавлять нас. Мы считаем, что исследование и анализ истории – это необходимый компонент любого революционного процесса. Эта тема среди других также обсуждалась на общем собрании касательно Анархистских Архивов. Нам нужно создать практику доступного для населения бесплатного образования, писать свои истории, строить свою базу знаний, идей и проводить их по всем доступным каналам в общество.

Доступ к земле, семенам, качественной пище, энергии и другим природным ресурсам – это важный аспект политической борьбы для антиавторитарных движений. Мы считаем вышеперечисленное – необходимыми условиями для создания работоспособной автономии. Неолиберальная экспроприация, эксплуатация и грабежи – это процессы, что повлияли на реорганизацию деревень по всему миру. В Балканском регионе эти процессы приобрели специфические местные свойства. Они привели к насильственной джентрификации, превращении деревни в аттракцион для туристов, превращению деревни в гетто, а также к строительству вредных для окружающей среды мега проектов, маргинализации меньшинств и постоянно расширяющихся коридорах для логистических потребностей глобализированных рынков. Это приводит к уменьшению социальных возможностей и доступа к ресурсам для местных жителей. Таким образом наша борьба не может концентрироваться только на абстрактных проблемах окружающей среды, но мы также должны принимать участие в конкретных процессах в деревне – как антиавторитарное движение, как фермеры, как товарищи, как жители деревень, соединяя борьбу в деревне с борьбой в городах. Мы начали это обсуждение в BAB в Нови-Сад (город в Сербии), продолжали на BAB в Клуе и в этом году на BAB в Любляне мы планируем расширить эту тему как на теоретическом, так и на практическом уровне в будущем.

Солидарность со всеми протестующими и восставшими!

От Нантера до Атланты, от Ирана и Кении до Чили: мы выражаем нашу солидарность всем людям, что восстают против угнетения повсюду.

Мы также выражаем нашу солидарность всем людям, кто стал жертвами репрессий, всем политическим заключенным от Белоруссии до Турции и от Греции до Германии. Мы продолжим проявлять солидарность и помогать всем, кто подвергся преследованиям со стороны государства. В некоторых регионах, система тюрем – это продолжение рабства; во всех случаях, тюрьма – это главный инструмент для правящих классов контролировать, эксплуатировать и убивать население. В связи с этим, наша цель – бороться за отмену тюремной системы. Мы искренне свободны только среди тех, кто также свободен. Рабство даже для одного человека – это позор для всего человечества и несвобода для всех.

Мы выражаем нашу солидарность с революционными процессами Курдистане. Мы также выражаем нашу решимость продолжить диалог с Движением за Свободу Курдистана, обсуждение с ними идеологических и практический предложений по реализации Демократического Конфедерализма и построения стратегических взаимоотношений анти-системных сил против капиталистической современности.

От Балкан, с самых народных низов, мы шлем привет солидарности и поддержки коммунам сапатистов на юго-востоке Мексики, которые все больше подвергаются атакам вооруженным участников наркокартелей, при поддержке Мексиканского государства. Мы выражаем свою приверженность помощи межнациональной сети поддержки борьбы сапатистов, требуем немедленной остановки войны против сообществ сапатистов и присоединяемся к призыву к дням действий, выпущенному «Espacio de Coordinación Nacional Alto a la guerra contra los pueblos Zapatistas» (13- 16 июля 2023).

За глобальный альянс против машины смерти!

Мы объявляем, что необходимо создать альтернативу, свободное видение мира, такое, которое бы противостояло отупляющему эффекту нормализации и банализации войны. Другими словами, мы хотим, чистого, вдохновляющего и мотивирующего образа против тупиков нового формирующегося биполярного мира и ощущения потерянности в геополитическом раскладе. Мы предлагаем построить глобальный Альянс Против Машины Смерти, чтобы антивоенное движение вновь приобрело инициативу. Идея состоит в том, чтобы свести вместе глобальные сети, инициативы и сообщества, которые борются, разоблачают и атакуют многогранную личину войны, как продолжения капитализма. На уровне повседневности это означает бороться против предпосылок войны – национализма, милитаризма, патриархата, политики изоляции и т.д.. На уровне политической экономии, мы должны организовать кампании против Военно-промышленного Комплекса, компаний-выгодоприобретателей от ведения военных действий, корпораций по производству пищи и энергии итд. Мы не должны забывать о всех и каждом военном национальном аппарате и о международных военных союзах. Процесс, с помощью которого мы создадим этот Глобальный Альянс Против Машины Смерти тоже критичен – мы вновь хотим заявить об этой инициативе социального освобождения путем горизонтальной организации на местном, региональном и наконец глобальном уровне с перспективой организации всеобщего собрания (возможно в Мае 2024).

На текущий момент мы также хотим выразить благодарность жителям города Любляна, которые приняли нас с распростёртыми объятиями накормили нас и сделали возможным для нас участие в этом чудесном политическом собрании. Совершенно ясно, что собрание такого масштаба не было бы возможно без массовой поддержки от жителей города. Любляна со своей низовой деятельностью подтвердила, что бесконечные органические узы между реальными людьми, существуют благодаря любви, солидарности и уважения, которые и стоят в центре нашей борьбы. Еще раз подчеркиваем, что никакое вмешательство государства не сможет разорвать эти узы, протянувшиеся через Балканы ко всему свету, которые за последние дни только окрепли.

Очевидно, что нам нужно создать больше таких пространств, где мы можем обсуждать, встречаться и организоваться на разных уровнях и в разных формах. Балканская Анархическая Сеть Солидарности намерена усилить свою организационную работу с разными инициативами в будущем. Мы вскоре встретимся на Антиавторитарном собрании “Анархия 2023” в Сент-Имье но мы всегда открыты и для других мест, где можно продолжить процессы BAB2023.

Одно из этих пространств естественно будет следующая книжная ярмарка Балкан в 2024, которая пройдет первый раз в стране, говорящей на Албанском языке – в Приштине, Косово.

Участники Анархической Балканской Книжной Ярмарки 2023 (BAB2023)

9 июля 2023 Любляна

. . .

PAR-DESSUS LES MURS DU NATIONALISME ET DE LA GUERRE !

SOLIDARITÉ ET RÉSISTANCE CONTRE LA MACHINE DE MORT !

Du 6 au 9 juillet, environ 800 camarades de toutes les régions des Balkans, d’Europe et d’ailleurs se sont réunis à Ljubljana, en Slovénie, pour participer au Salon du livre anarchiste des Balkans (BAB) 2023. Ce dernier a célébré son 20e anniversaire cette année. Plus d’une centaine d’éditeurs, de distros et de collectifs du mouvement anarchiste et anti-autoritaire international ont présenté leurs livres, publications et autres matériels concernant les luttes sociales actuelles dans le monde. Le BAB est plus qu’un rassemblement d’éditeurs, car il constitue un point de convergence pour les camarades des Balkans et d’ailleurs, qui peuvent ainsi s’informer sur les luttes des uns et des autres. Par conséquent, des dizaines de discussions et d’ateliers intéressants qui se sont déroulés parallèlement au salon du livre lui-même ont été suivis par quelques centaines de personnes chacun. L’intervention politique dans la ville de Ljubljana sous la forme d’une manifestation contre la guerre, le nationalisme, le patriarcat, les frontières et le capital, qui a rassemblé jusqu’à 1000 personnes le samedi soir, a été spontanément initiée par l’assemblée des participants du BAB et organisée par eux. C’était une confirmation claire et concrète du caractère internationaliste de ce rassemblement et de notre mouvement en général. Les nombreuses langues entendues dans les slogans, criées pendant la manifestation et écrites sur les banderoles, ne sont pas seulement une déclaration symbolique, mais une expression concrète de notre internationalisme et de notre politique d’unité dans la diversité. Nous sommes peut-être différents, nous venons d’endroits différents et nous nous organisons peut-être de manière différente, mais nous partageons tous la même passion pour la liberté et la lutte pour la vie et la dignité. Pour nous, les choses sont claires : partout dans le monde – des Balkans à la Russie et à l’Ukraine – l’ennemi est le capital et l’État ; partout, les ennemis des peuples siègent dans les banques et les parlements !

De Varsovie à Belgrade et Barcelone, d’Ankara à Copenhague et Londres, de Sydney à Valparaiso et Bogota, de Sofia à Paris et Rome, de Nikosia à Athènes et Moscou : des camarades du monde entier se sont rencontrés à Ljubljana pour partager des idées, des analyses et des perspectives. Nous avons discuté de nos expériences, de nos pratiques, de nos modèles d’organisation et de lutte, et de nos façons de participer aux mouvements sociaux et aux processus révolutionnaires populaires plus larges. Tout cela dans l’intention de trouver des points de convergence, de construire une direction commune qui implique la multiplicité des tactiques, et de formuler des propositions stratégiques et des alternatives. Tout cela peut nous aider à mobiliser nos forces et nos inspirations pour relever les défis et les problèmes sociaux auxquels nos mouvements et nos sociétés sont confrontés dans le contexte des multiples façons dont la destruction politique, économique et sociale est mise en œuvre par la règle du capitalisme mondial.

ENSEMBLE CONTRE LA GUERRE, LES FRONTIÈRES, LE PATRIARCAT ET LE CAPITALISME !

Notre point de départ pour l’analyse et la lutte est une compréhension commune du rôle du capitalisme et des Etats avec leurs systèmes de domination, d’exploitation et d’oppression, tels que le patriarcat, le sexisme, le nationalisme et le racisme, dans la destruction des sociétés, des peuples, de la nature et de l’environnement. Toutes les crises récentes – l’intensification constante des attaques contre les classes populaires, la colonisation et l’occupation de nos villes et villages par le capital et la police, la radicalisation de la répression et de la violence d’État, et enfin la militarisation et la guerre, confirment notre analyse du passé : le capitalisme est une crise, et le capitalisme est une guerre. Tout cela rend notre programme politique de changement social radical et de construction d’une alternative encore plus urgent pour l’avenir.

Nous comprenons la guerre comme une partie intégrante du système existant et de la destruction : elle en est l’outil et l’expression naturelle. Elle se manifeste sous différentes formes, mais ses résultats sont toujours les mêmes : subordination, oppression, mort et génocide. Nous le constatons partout. De l’Ukraine au Soudan, du Kosovo au Chiapas, de la France à la Méditerranée, du Kurdistan à la Palestine : les forces du pouvoir et du capital – que ce soit par le biais des armées nationales, des polices militarisées, des alliances impérialistes, des éléments privés et mandataires, ou par d’autres formes de violence et d’attaques – mènent la guerre contre les peuples et la société. Pour nous, l’ennemi est la guerre elle même. Pour nous, les États, qui ont besoin de la guerre pour imposer leur domination sur la population, sont l’ennemi. Pour nous, l’ennemi, c’est le capitalisme qui a besoin d’États et de guerres pour perpétuer son emprise sur le monde. S’opposer à la guerre, c’est s’attaquer au système qui en a besoin et qui la rend possible.

Les frontières en général et le régime frontalier mortel de la Forteresse Europe en particulier font partie intégrante de ce système de mort. La catastrophe de Pylos, où des centaines de migrants ont été tués par la noyade d’un bateau, comme des dizaines de milliers d’autres l’ont été auparavant en Méditerranée, sur la route des Balkans et dans d’autres zones frontalières, n’était pas un accident. Il s’agit d’un meurtre de masse perpétré par l’État grec et l’UE. En suivant les politiques migratoires de l’UE, négociées au préalable par eux, les États assassinent constamment les personnes qui arrivent aux frontières. Ils utilisent le nationalisme, le discours sécuritaire et le racisme pour légitimer les pogroms, les passages à tabac, les expulsions et d’autres discriminations. Ils exploitent les personnes qui ont réussi à survivre à la violence frontalière dans des ateliers clandestins. Ils construisent des camps de concentration modernes pour emprisonner les migrants dans un état d’exclusion constant. Dans le même temps, ils récompensent les policiers et les gardes-frontières qui tuent, violent et volent quotidiennement. Cette violence normalisée est la politique officielle de l’UE. Nous continuerons à nous organiser contre elle sous toutes ses formes et contre tous ceux qui la soutiennent, qu’il s’agisse de Frontex, de foules fascistes ou de patrouilles frontalières. Nous continuerons à nous organiser en solidarité avec les personnes en mouvement. Nous continuerons à lutter contre la déshumanisation et à exiger le droit de voyager, de migrer et de vivre dans la dignité et la liberté pour tous. Nous devons lutter contre le racisme, la militarisation des frontières et la criminalisation de la migration.

Mais même si nous nous consacrons à la lutte contre les régimes frontaliers meurtriers, qu’il s’agisse des frontières tracées autour des États-nations ou de celles reproduites à l’intérieur des villes et des communautés, nous constatons toujours que de nombreuses formes différentes de racisme sont ancrées dans nos communautés de résistance. Notre lutte contre tous les régimes frontaliers doit nécessairement passer par une réflexion auto–critique, par l’identification de la manière dont certains discours et pratiques reproduisent les positions de pouvoir imposées, ainsi que par un engagement honnête à les changer. Il est crucial de construire une lutte commune entre ceux qui sont soumis à une condition raciale de “migrant” et ceux qui sont considérés comme “locaux”. Nous reconnaissons que les positions de départ de cette lutte sont différentes, car certains ont accès aux soins de santé, au logement et à l’éducation, tandis que d’autres n’y ont pas accès. Nous ne pouvons pas compter sur l’État pour nous donner des droits universels, la seule façon d’atteindre une égalité radicale est de combattre et de résister à toutes les politiques qui causent la mort, la migration forcée, l’exploitation et toutes les formes d’oppression.

Nous considérons le patriarcat comme l’un des principaux piliers du système de domination. Nous assistons partout à la montée des forces réactionnaires et des processus contre–révolutionnaires. La re patriarcalisation de la société, les attaques contre les droits liés à la procréation et à l’avortement, la violence contre les femmes, les trans et les queers, les féminicides, l’homophobie et la transphobie font tous partie du même processus. Lors de la BAB 2023, la Pride de Tbilissi a été violemment attaquée par une foule de fascistes et de fondamentalistes, tandis que l’adolescente transgenre Noa Milivojev a été assassinée à Belgrade, en Serbie. Les crimes de haine et les discriminations à l’encontre des personnes queer et trans sont en forte augmentation, car nous sommes globalement la cible de la violence et de la propagande haineuse de l’extrême droite, des fondamentalistes religieux et de la société capitaliste conservatrice dans son ensemble. Nous exprimons notre détermination à continuer à organiser la résistance contre ces processus et à mettre en place une autodéfense contre la violence misogyne, souvent soutenue et allumée par les pouvoirs publics, jusqu’à ce que le patriarcat et les autres systèmes de domination soient écrasés. En même temps, nous continuerons à nous attaquer aux modèles patriarcaux dans nos espaces et nos mouvements, car ces derniers sont déjà le reflet du monde dans lequel nous souhaitons vivre à l’avenir. Grâce au Jour 0 de BAB2023, au cours duquel nous avons consacré de l’espace et du temps à établir des connexions entre les mouvements anarcha-queerféministes de la région et au-delà, grâce à d’autres contenus à plusieurs occasions lors du rassemblement, et grâce à des voix fortes de libération trans lors de la manifestation du samedi, nous avons placé cette question au centre de notre lutte commune, et contribué à des réseaux anarcha-queer plus connectés et à des efforts d’organisation plus importants.

Nous continuerons à soutenir les mobilisations antifascistes contre les marches nazies à Sofia, Budapest et ailleurs. Nous devons constamment lutter contre le nationalisme partout, car il s’agit d’un outil des classes dirigeantes et d’un État pour légitimer les divisions et les conquêtes. Nous savons très bien que les nazis et autres foules fascistes sont le bras droit des dirigeants, car ce sont eux qui continuent d’exécuter le sale boulot de l’État dans l’ombre. C’est pourquoi nous devons les affronter et détruire leur capacité à former une présence significative, que ce soit dans des groupes organisés ou dans la rue.

Nous sommes déterminés à continuer à nous organiser au niveau local, régional et international afin de construire la résistance et la solidarité contre ce règne de la terreur. En même temps, nous savons qu’il est important de construire nos organisations, nos structures, nos relations et nos communautés sur la base de principes d’auto-organisation anti – autoritaire. La cohérence entre les idées et la pratique, les moyens et les fins, est un principe essentiel de l’anarchisme. S’il est urgent de construire la résistance, il est tout aussi important de continuer à nous remettre en question et à remettre en cause notre vie quotidienne. Nous devons travailler à la décolonisation de nos esprits, à la déconstruction de la mentalité dominante en nous et dans la société, et affronter les comportements agressifs, sectaires et destructeurs dans nos espaces. Tout cela est une condition préalable à la construction d’une société et d’un mouvement fondés sur le respect mutuel, l’attention et la solidarité.

Nous voyons également comment l’histoire est utilisée par les dirigeants pour légitimer leur pouvoir et nous opprimer. Nous pensons que la recherche et l’analyse de l’histoire est une composante nécessaire de tout processus révolutionnaire. Ce sujet a été discuté, entre autres, lors de la discussion de groupe sur les archives anarchistes. Nous devons créer des pratiques d’éducation populaire libre, écrire nos propres histoires, construire notre propre savoir et le diffuser dans toutes les directions de la société.

L’accès à la terre, aux semences, à une alimentation de qualité, à l’énergie et aux autres ressources naturelles est un aspect important des luttes politiques des mouvements anti – autoritaires. Nous reconnaissons qu’il s’agit d’une condition préalable à la construction d’une autonomie significative. L’expropriation, l’exploitation et le pillage néolibéraux sont des processus inhérents à la réorganisation des campagnes dans le monde entier. Dans la région des Balkans, ils se manifestent dans des contextes locaux spécifiques. Ils se matérialisent par la suburbanisation, l’embourgeoisement et la touristification de la campagne, ainsi que par des mégaprojets nuisibles à l’environnement dans des communautés marginalisées ou des couloirs toujours plus grands pour les besoins logistiques des marchés mondialisés, transformant et réduisant les possibilités sociales d’accès aux ressources. Ainsi, notre lutte ne devrait pas seulement être centrée sur des questions environnementales abstraites, mais nous devrions également être en mesure de participer à divers processus dans les campagnes – en tant que mouvement anti   autoritaire, en tant qu’agriculteurs, en tant que camarades, en tant que villageois, en reliant les luttes rurales et urbaines. Nous avons ouvert ces discussions lors du BAB de Novi Sad, nous les avons poursuivies lors du BAB de Cluj et lors du BAB de cette année à Ljubljana, dans le but de les développer à l’avenir à la fois sur le plan théorique et sur le plan pratique.

SOLIDARITÉ AVEC TOUS LES PEUPLES EN RÉVOLTE !

De Nanterre à Atlanta, de l’Iran et du Kenya au Chili : nous exprimons notre solidarité avec tous les peuples qui se soulèvent partout.

Nous exprimons également notre solidarité avec toutes les personnes visées par la répression et avec tous les prisonniers politiques, de la Biélorussie à la Turquie et de la Grèce à l’Allemagne. Nous continuerons à organiser la solidarité et à aider tous ceux qui sont poursuivis par l’État. Dans certaines régions, le système carcéral est une continuation de l’esclavage ; dans toutes les régions, c’est un moyen intégral pour les classes dirigeantes de contrôler, d’exploiter et de tuer la population disponible. C’est pourquoi nous nous efforçons de lutter pour l’abolition des systèmes pénitentiaires. Nous ne sommes vraiment libres que parmi ceux qui sont également libres ; l’esclavage d’un seul être humain viole l’humanité et nie la liberté de tous.

Nous exprimons notre solidarité avec les processus révolutionnaires au Kurdistan. Nous exprimons également notre détermination à poursuivre le dialogue avec le Mouvement kurde pour la liberté, à discuter avec eux des propositions et des expressions idéologiques et pratiques du confédéralisme démocratique et à construire des relations stratégiques pour un front commun des forces anti – système contre la modernité capitaliste.

Depuis les Balkans d’en bas, nous envoyons des salutations de solidarité et de soutien aux communautés zapatistes du sud-est du Mexique qui sont de plus en plus attaquées par les forces (narco–) paramilitaires soutenues par l’État mexicain. Nous exprimons notre engagement dans le tissage continu de la toile transnationale de soutien à la lutte des zapatistes, exigeons l’arrêt immédiat de la guerre contre les communautés zapatistes et nous nous joignons à l’appel à des journées d’action lancé par l'”Espacio de Coordinación Nacional Alto a la guerra contra los pueblos Zapatistas” pour la période du 13 au 16 juillet 2023.

POUR UNE ALLIANCE MONDIALE CONTRE LA MACHINE DE MORT !

Nous déclarons qu’il est nécessaire de créer une vision alternative et émancipatrice du monde, qui s’oppose à l’effet anesthésiant de la normalisation et de la banalisation de la guerre. En d’autres termes, nous voulons une position claire, inspirante et motivante contre les impasses du nouveau monde bipolaire en formation et le sentiment de se perdre dans l’analyse géopolitique. Nous proposons la construction d’une Alliance mondiale contre la machine de mort, afin que le mouvement reprenne l’initiative. L’idée est de rassembler les réseaux mondiaux, les initiatives et les communautés de lutte, en clarifiant et en ciblant les multiples visages du capitalisme en tant que guerre. Au niveau de la vie quotidienne, cela signifie une lutte contre les conditions préalables à la guerre : le nationalisme, le militarisme, le patriarcat, les politiques d’exclusion, etc. Au niveau de l’économie politique, nous devons organiser des campagnes contre l’industrie de l’armement, les entreprises qui profitent de la guerre, les entreprises alimentaires et énergétiques, etc. Nous ne devons pas oublier tous les appareils militaires nationaux et les coalitions militaires multinationales. Le processus par lequel nous créerons cette Alliance mondiale contre la machine de mort est également crucial si nous voulons remettre en perspective le mouvement de libération sociale en nous organisant horizontalement au niveau local, régional et finalement mondial, en vue d’une réunion planétaire (peut-être le 1er mai 2024).

Nous devons également remercier les habitants de Ljubljana qui nous ont accueillis à bras ouverts et qui, pendant quatre jours, nous ont hébergés, nourris et nous ont permis de participer à ce magnifique rassemblement politique. Il est clair qu’un rassemblement de cette ampleur ne serait pas possible sans le soutien massif des habitants de la ville. Ljubljana vue d’en bas a confirmé une fois de plus que les connexions infinies et organiques entre des personnes réelles, liées par l’amour, la solidarité et le respect, sont au centre de nos luttes. Une fois de plus, il est apparu clairement qu’aucune intervention de l’État ne peut déchirer ces liens à travers les Balkans et au-delà, liens qui n’ont fait que se renforcer au cours de ces derniers jours.

Il est clair que nous devons créer davantage d’espaces de ce type où nous nous rencontrons, discutons et nous organisons à différents niveaux et sous différentes formes. Le Réseau de Solidarité Anarchiste des Balkans est déterminé à renforcer ses efforts d’organisation avec diverses initiatives dans le futur. Nous nous rencontrons déjà prochainement au rassemblement anti – autoritaire Anarchy 2023 à St. Imier et nous chercherons d’autres opportunités où nous pourrons continuer les processus de BAB2023.

L’un de ces espaces sera naturellement le prochain salon du livre anarchiste des Balkans en 2024, qui aura lieu pour la première fois dans un pays albanophone – à Prishtina, au Kosovo.

Participants au Salon du livre anarchiste des Balkans 2023

9 juillet 2023, à Ljubljana